توالت رفتن و استحمام کودک هفت ساله

 هر کودک به روشی که خاص خودش است، وفادار می ماند. ساعات معمول بعد از ناهار یا در اواخر بعد از ظهر می باشد. تعداد خیلی کمی از کودکان موفق به رفتن توالت مدرسه می شوند. معمولا کودک ۷ ساله می تواند آگاهانه تا رسیدن به منزل صبر کند، و این رفتار او حالا قادر است کنترلی روی این عملکرد مانند بسیاری دیگر اجرا نماید.
در این سن نگهداشتن ادرار به مدت طولانی امکان پذیر می گردد. حتی گاهی پیش می آید که مجبور شوند به کودک یادآوری کنند صبح قبل از رفتن به مدرسه به توالت برود، هرچند که از شب قبل به آنجا نرفته باشد، کودک ممکن است مدت زیادی صبر کرده باشد که مجبور شود برای رفتن به توالت عجله نماید. کودکان غالبا هرچه کمتر در شب از خواب برخیزند وقتی کار خود را انجام دادند دیگر مزاحم والدین خود نمی شوند.

 بعضی از کودکان ۷ ساله از حمام نفرت دارند ولی به طور کلی خیلی کمتر از ۶ سالگی اعتراض وجود دارد. کودک ۷ ساله نمی تواند به خوبی خود را مهیا کند، بدین جهت مادرش برای ترغیب او در اینکه خود را آماده نماید می بایست غالبا شیر آب را باز کند،[1] وقتی کودک در وان حمام جای گرفت، از آن خوشش می آید. او می تواند به تنهایی خودش را بشوید ولی برای بعضی از آنها این یک کار طاقت فرساست و می بایست پس از حمام دقیقا رسیدگی کرد که خوب خود را شسته است یا نه.

ممکن است کودک آهسته کار کند و آب بازی نماید یا تصور کند که قطعه صابونش یک کشتی است، چنین کودکانی نیاز دارند که نظم و مقررات را به آنها یادآوری کرد و کمی هم به آنها کمک نمود. کودک وقتی کارش تمام شد مشکلی برای خارج شدن از وان ندارد.
کودک ۷ ساله نسبتا خوب می تواند صورت و دستهایش را قبل از غذا بشوید به شرط اینکه وقتی مادرش این کار را به او یادآوری می کند، توجهش را نیز به آن معطوف نماید.
مادر باید مطمئن شود که کودک حرف او را شنیده است و نباید ناراحت گردد اگرچه واکنش او این باشد: «واقعا بایست این کار را انجام دهم ؟» زیرا با وجود اعتراض هایش از او اطاعت خواهد کرد.