تغذیه کودک هشت ساله

 بعضی از کودکان که کمتر غذا می خورند در ۸ سالگی اشتهای خوبی پیدا کرده و به طور منظمی و با میل غذا می خورند، بدون اینکه سرعت معمولی را که در اشتغالات این سن دارند، بکار ببرند. کودک ۸ ساله بطور کلی اشتهای زیادی دارد، مادرش غالبا میگوید: «او مانند یک گرگ غذا خورده و همه چیز را می بلعد» پس از آنکه بشقابی غذا خورد دوباره شروع کرده و همه چیز را دوباره مطالبه می کند ، حتی گاهی سومین بشقاب غذا را می خواهد. منحنی وزنش به سرعت بالا رفته و کودک در رابطه با چاق شدنش، مورد شوخی قرار می گیرد. این شوخی ها ممکن است اثری روی او گذارده و موجب کم شدن اشتهایش شود ولی غالبا اندکی توجه از طرف افراد بالغ کافی است تا وی به تعدیل کردن خودش عادت نماید.

 کودک ۸ ساله هنوز از خوردن بعضی غذاها امتناع می کند. او مثلا نمی تواند بفهمد «چرا فلان غذای گوشتی خوب را با این سس بد مزه خراب کرده اند»، او به طور ساده ای از حس بویائی خود برای ارزیابی غذا استفاده میکند. بوی یکی از مواد غذایی ممکن است حالش را بهم بزند ( به خصوص اگر نسبت به آن آلرژی داشته باشد)، برعکس می توان با تهیه غذای لذیذی از آن موجب خشنودی او شد.
حالا که او ۸ ساله است ، آماده است به هر نوع تجربه شناخت غذاها بزند، ولی او کماکان چربی روی گوشت را دوست ندارد و اگر دیده باشد مرغی را کشته باشند ممکن است برای مدتی میل به خوردن آن نداشته باشد. او قادر به جلوگیری خود از ابراز نفرتش شده و مشخص است که برای خوردن هر لقمه غذائی که از آن بدش می آید به خود شجاعت می دهد. پدران و مادران باید مواظب باشند که کودک را مجبور به خوردن غذایی که دوست ندارد، نکنند زیرا در این سن هنوز غذاهایی را نمی تواند تحمل کند. با این حال کودکانی هستند که اتفاقا به طور آشکاری غذاهایی را که کمتر از همه می توانند تحمل کنند، ترجیح می دهند.

کودک ۸ ساله به خوبی می تواند قاشق و چنگالش را به کار ببرد. با این حال بعضی پسران قاشق و چنگال خود را به صورت چرخشی به جلو گرفته، بنابراین بهتر می توانند غذا را به جلو برانند تا اینکه بردارند؛ کودکان بر خلاف گذشته کمتر از انگشتان خود استفاده می کنند. بسیاری از کودکان ۸ ساله می توانند به همین زودی گوشت را با کارد بریده و قطعه قطعه کنند ولی تعدادی از آنها تنها در حدود ۹ یا ۱۰ سالگی به این مهارت دست می یابند. برای آنها تکه کردن سبزیجات آسانتر از قطع و تکه کردن گوشت می باشد.

یک اختلاف خیلی مشخص بین طرز رفتار سر میز غذا از کودک ۸ ساله در منزل و جای دیگر، دیده می شود. وقتی والدین کاملا از رفتار کودک ۸ ساله ای در منزل دلسرد شده اند، کافی است تا او را به رستوران برده یا دوستی را به منزل دعوت نمایند. این محرک جدید غالبا یک محک کافی برای آشکار شدن امکانات بالقوه ای بوده ولی با ادامه آن به نظر نمی رسد کودک بتواند خود را براحتی در این سطح بالا نگاهدارد.
در منزل، با گروه خانوادگی بهتر غذا می خورد. زیرا واقعا همنشینی را دوست دارد و او شاید از میز کوچک غذاخوری جداگانه اش بر سر میز خانوادگی در سالن غذاخوری آمده است. اگر چنین است بهتر می باشد او را نزدیک مادرش جای داد که آنجا مادر می تواند او را در طریق خوبی با احتیاط کاری و با تذکراتی چند، دور از نشرهای پدرش نگاهدارد.
مسائل عمده از این ناشی می شود که او خیلی با پرخوری و عجله غذایش را می خورد. وقتی کودک ۸ ساله سر میز غذا جای می گیرد کمر بندش را ( در صورتی که دختر باشد، دامنش را» برای اینکه شکمش فشرده نشود، بازتر می کند و از اینکه «آروغ» بزند احساس خجالت نمی کند. بسیاری از والدین اینگونه رفتار را برای ما شرح داده اند.
با سرعت غذا خوردنش ، مسائل دیگری را به دنبال دارد. چنانچه این یک وعده غذای معمولی با چند بشقاب غذای متنوع دیگر همراه است، کودک آن را خیلی زودتر از سایر اعضاء خانواده ، تمام می کند. چنانچه او را به خارج فرا نخوانند و چنانچه دسر بلافاصله بعد از غذای اصلی داده نشود، کودک خوشحال خواهد شد میز را ترک کند و برای دسر برگردد.
بعضی کودکان ۸ ساله که چنین سریع نیستند، با قاشق و چنگال بازی کرده و یا غذا را به اطراف بشقابشان می ریزند.
اگرچه کودک ۸ ساله به خوبی روی صندلی اش جای گرفته، گاهی بدنش را با چابکی برای نگاه کردن به زیر میز، خم می کند. وقتی برادران و خواهرانش سر میز حاضر هستند، ممکن است مشاجراتی رخ بدهد ولی کودک نیز قادر است به تنهایی بدون وارد شدن در گفتگوی افراد بزرگسال خود را مشغول نماید. هنوز می بایست به کودک ۸ ساله یادآوری کرد که دستهایش را بشوید و غالبا با گفتن: «بسیار خوب چون اصرار میکنی» جواب می دهد. او دهانش را با دستمال سفره پاک کرده ولی اگر آن را به کار نبرده باشد، هنوز به خوبی نمی تواند از آن استفاده کند. او سعی می کند آن را روی زانوهایش نگاهدارد ولی متوالی به زمین می افتد که بسیاری از کودکان ۸ ساله این مشکل را با نشستن روی دستمال سفره شان حل می کنند. بعضی دیگر ترجیح می دهند آن را در کنار بشقابشان قرار دهند.