رشد چشم ها و دست های کودک در سنین مختلف (بخش اول)

۴ هفتگی: نگاه های دور در فضا می کند. به دنبال نور پنجره یا یک شیء متحرک نورانی می گردد. به شیئی که به حوزه دیدش نزدیک می شود، نگاه می کند.

۸ هفتگی: در حالی که سرش را می چرخاند، یک شیء متحرک یا یک شیء نزدیک را تعقیب می کند.

۱۲ هفتگی: از کنار دست خود، در وضعیت حرکت غیر ارادی و نیرومند گردنش، نگاه هدایت شده ای می افکند. شیئی را در دست می گیرد، یک نظر اجمالی به آن می افکند. به یک نور الکتریکی یا یک شخص خیره شده و برای زمانی طولانی نگاه می کند.

۱۶ هفتگی: سر را می چرخاند و چیزهایی که او را احاطه کرده اند بررسی می کند. ضمن نگاه کردن به یک شیء، بازوها را می جنباند و نگاه خود را از دستش به آن شیء منتقل می کند. به نقل هایی که روی میز است نگاه اجمالی و مختصر می افکند.

۲۰ ماهگی: اشیاء روی میز را با بازو احاطه می کند و یکی از آنها را در دست می گیرد. به نقل گرد به وضوح نگاه می کند. هنگامی که به پشت خوابیده است ، با نگاه، افتادن اشیاء را دنبال می کند.

۲۴ هفتگی: به یک شیء نزدیک می شود، آن را در دست می گیرد و می تواند شیئی را که از دستش افتاده است، دوباره به دست بگیرد.

۲۸ هفتگی: به اشیاء به صورت فعال دست می زند، به آنها ضربه وارد می کند، آنها را تکان می دهد و از یک دست به دست دیگر انتقال می دهد. به حرکت آزاد دست خود نگاه می کند. بازوهایش را باز می کند، به اشیائی که تقریبا در دسترس او قرار دارند نگاه می کرده و سعی می کند آنها را در دست بگیرد. متوجه اطرافیان جدیدش می شود. هنگامی که با ماشین او را به گردش می برند به آنچه که در اطرافش روی می دهد نگاه می کند.

۳۲ هفتگی: شیئی را در دست می گیرد، به آن نگاه می کند و یکی دیگر از اشیاء را بر می دارد. اسباب بازی را گاز می گیرد و آن را می جود و به آن نگاه می کند. هنگامی که شیشی به صورتش نزدیک می شود، چشم ها را می بندد.

۳۶ هفتگی: دو اسباب بازی را با هم مقایسه می کند. یک بیسکویت را به تنهایی می خورد.

۴۰ هفتگی: غذا را می قاپد، یا انگشت خود را در تمامی آن فرو می کند. آن را بین انگشت شصت و سبابه می گیرد و ناگهان آن را رها می کند. در ماشین ضمن اینکه کاملا به مناظر اطراف نگاه می کند، با اسباب بازی هایش بازی می کند.

۴۴ هفتگی: درون اسباب بازی ها را کاوش می کند، در سوراخ ها و شیارهایش کند و کاو می کند. یک شیء را در درون شیئی دیگر قرار می دهد بدون آنکه آنها را رها کند.

۴۸ هفتگی: اسباب بازی هایش را از روی میز به روی صندلی انتقال می دهد و به دشواری خود را به اسباب بازی هایی که کنار تختش قرار داده شده، می رساند. با بسیاری از اسباب بازی ها به نوبت بازی می کند و به راحتی آنها را رها می کند.

۵۲ هفتگی: یک اسباب بازی را در جعبه می گذارد و دوباره آن را بیرون می آورد. هنگامی که در ماشین خودشان نشسته است، به سایر ماشین ها، به عابرین نگاه اجمالی می افکند.

۱۵ ماهگی: اسباب بازی هایش را روی زمین می اندازد. یک مکعب را روی مکعب دیگر قرار می دهد و شیئی را که به یک نخ بسته شده ، تکان می دهد. سعی می کند با مالیدن مدادش روی کاغذ یا ضربه زدن با مداد روی آن ، از خط غیر خوانا تقلید کند. دوست دارد از پنجره اتاقش به حرکت شاخه های درختان و به رفت و آمد ماشین ها نگاه کند. صفحات کتاب نقاشی اش را نوازش کرده یا لمس می کند.

۱۸ ماهگی: دقت و توجهش زیاد عمیق و طولانی نیست، اما او در یک چشم به هم زدن اعمال بزرگسالان را درک کرده و از آن تقلید می کند. با ۳ یا ۴ مکعب برج می سازد. همزمان با نگاه کردن به تصاویر و نام بردن و نشان دادن آنها، بسیاری از صفحات کتاب را ورق می زند. از پنجره به افراد ، هواپیماها و ماه نگاه می کند.

۲ سالگی: همزمان به شیئی نگاه کرده و آن را در دست می گیرد. اسباب بازی ها را جفت و جور می کند. ساعد دست خود و دستگیره را می چرخاند. از نگاه کردن به تکان خوردن اشیاء لذت می برد. تصویری را در کتاب نقاشی اش تشخیص می دهد. اثرات کمرنگی با مداد روی کاغذ باقی می گذارد. مکعب هایش را در ردیف های افقی یا عمودی قرار می دهد تا با انواع مکعب ها برج بسازد.

2 و نیم سالگی: اشیاء را به دست می گیرد، یا ناگهان آنها را رها می کند. سعی می کند خطوط عمودی و افقی رسم کند و نقطه و حرکات دایره وار در نقاشی ایجاد کند. علاقه خاصی نسبت به رنگ آمیزی با انگشت و به خمیر مجسمه سازی پیدا میکند. با مکعب هایش بناهای ساده می سازد. دوست دارد از دور به عبور قطار نگاه کند. می تواند تابلوهای راهنما را در یک مسیر آشنا تشخیص دهد.

۳ سالگی: می تواند از روی یک دایره کپی کند. می تواند تصاویر کتاب را بیان کند می تواند کفشهایش را بپوشد و دکمه هایش را باز کند. با ضربه های گوناگون و موزون نوک قلم مو، نقاشی کند. گل بازی می کند و گلوله های پلی درست می کند و آنها را روی زمین می غلطاند. بنا سازی های او با مکعب شروع به ظاهر ساختن نظم و تعادل می شود. او از نگاه کردن به کارگران که مشغول کار هستند و کار کردن یک بیل میکانیکی یا یک مخلوط کن سیمان خوشش می آید.



ادامه دارد...



منبع: کتاب روان شناسی کودک 
نویسنده: آرنولد ژسل