راه کارهای درمانی برای از بین بردن بیزاری همسران

یکی از راه های از بین بردن بیزاری همسران، افزایش صمیمت با رضایت جنسی است. 
 

چالش های نگهداری از کودک، کار نیمه وقت یا تمام وقت، تغییر در دوستی و غیره، همگی روی میزان حس جنسی و عاشقانه تأثیر می گذارند. در حالی که برخی زنان فعالیت جنسی را یک مساله فرعی و ناشی از روزمرگی و فشار زندگی می دانند، برخی دیگر رابطه جنسی را به درجه اهمیت دیگر کارهایی که باید انجام دهند، می بینند.
 

مردان جوان، فعالیت جنسی را به عنوان یک راه فرعی مطلوب در مقابل چالش های شغلی و خانوادگی می دانند و در صورتی که این انتظار برآورده نشود، طردشدگی حاصله می تواند در افزایش فشار اثرگذار باشد. در دوره همسرداری زوج جوان، فعالیت جنسی بیشتر نادیده گرفته می شود فشارهای وارده به والدین جوان باعث از بین رفتن صمیمیت شان می شود.
 
با کمرنگ شدن صمیمیت، بیزاری افزایش می یابد و ممکن است یکپارچگی رابطه را به خطر بیاندازد. بدون داشتن یک حس تعهد قابل اعتماد به خانواده و رابطه، ممکن است هریک از همسران تغییراتی در یکپارچگی رابطه زناشویی ایجاد کند.
 
در چنین شرایطی، به احتمال زیاد خیانت، جدایی و طلاق افزایش می یابد. حمایت دو طرفه و همیشگی نیازمند برنامه ریزی جدی است اما شرط موفقیت، جلوگیری از دامن زدن به بیزاری است. یک زوج به عنوان پدر یا مادر باید متعهد به کار گروهی باشد یعنی برای خانواده و تصمیمات مرتبط با خانه و بچه ها، تقسیم وظایف و مسئولیت کند. در صورتی که در موارد کوچک و بزرگ با هم تصمیم بگیرند و به توافق برسند و با رغبت کامل سازش کنند و به فعالیت های روزانه توجه کنند، به ندرت به نتایج منفی خواهند رسید. هنگامی که تصمیمی گرفته می شود و احساسات و عقاید فرد مقابل پذیرفته می شود، نتایج منفی کمتر است.
 

به علت در دسترس بودن تلفن همراه و نیز دسترسی آنی والدین، به ندرت اتفاق می افتد که تصمیمات یک طرفه اتخاذ شود. مشورت با کسی که تصمیم گیری اش روی هردو تأثیرگذار است این پیام را می رساند که او به احساسات شریکش ارزش قائل است و به آن احترام می گذارد.

وقتی فردی احساس کند برای او احترام و ارزش قائل هستند، صمیمیتی احساس می کند که باعث استحکام در تعهد می شود. زوج های باهوش به این امر واقف اند که ثبات و ارضای کامل جنسی در زندگی اتفاقی نیست. مشابه چیزهای دیگر، نیازمند زمان و برنامه ریزی است. اگر یک زوج از زمان باهم بودن محروم باشند مشکلات زندگی باعث تخریب صمیمیت و در نتیجه اهمال در فعالیت های جنسی می شود. از آنجایی که نیازهای زندگی با گذر زمان افزایش می یابد، اولین چیزی که نسبت به تلاش و کوشش، به قوت خود باقی می ماند نیاز به رابطه جنسی است.
 

احتمال اینکه هر یک از همسران بخواهند از زمان و انرژی از دست رفته سوء استفاده کنند، کم است. پس لازم است همسران، زمانی را برای انجام رابطه جنسی و صمیمیت در نظر بگیرند. هفته ای یک بار با ماهی دوبار در زمان منتهی به شب که با هم تنها هستند به بهترین زمان برای افزایش صمیمیت در رابطهه محسوب می شود.
 
دو شب در هفته فرصت خوبی برای ارتقای صمیمیت جنسی است که کمک خواهد کرد رابطه ای پویا داشته باشند. سومین راه برای پیشگیری از بیزاری این است که تشخیص دهیم حتی در صمیمانه ترین ازدواج ها، هر فردی به زمانی برای تنهابودن نیاز دارد. بنابراین هر فردی باید به دیگری امکان دهد زمانی را برای دوری از چالش ها به خود اختصاص دهد.
 
در روابط سالم، با خود خلوت کردن و یا زمانی را با دوستان سپری کردن، تهدید محسوب نمی شود، در حالی که در روابط مشکل دار، تهدید محسوب می شود. آنها می توانند با برعهده گرفتن بخشی از مسئولیت شریکشان، به رغم اینکه از یکدیگر دورند، به یکدیگر کمک کنند. آقایان راغب ترند که زمان بودن خارج از خانه طولانی باشد در حالی که خانم ها نسبت به آن تردید دارند. با این وجود هریک باید مراقب باشند تا فعالیت های مستقل با مسئولیت های خانواده و خانه و نیز توجه به سلامت رابطه، تداخل پیدا نکند.
 
به طور کلی، هنگامی که شخصی در نقش خود در خانواده و علایقش از طرف مقابل احساس حمایت کند، احتمال اینکه یکی از آنها نسبت به رابطه جنسی و صمیمیت بیزار شود، کمتر است. اما حمایت دو طرفه به راحتی به دست نمی آید و این وظیفه همسران است. کمک برای رفع نیازهای یکدیگر، صمیمیت جنسی را افزایش می دهد.
 

 صمیمیت و رابطه جنسی جنبه های مهم رابطه موفق هستند، على رغم قاطعیت بسیاری از همسران و جوانان عاشق، لزوما این دو شاخص مهم با یکدیگر اتفاق نمی افتد. باور این که صمیمیت و رابطه جنسی بر روی یکدیگر تأثیرگذار نیستند، یکی از شاخص های مهم در وقوع ناکامی جنسی، فقدان صمیمیت عاطفی، وارد شدن به روابط خارج زناشویی و صمیمی و در نهایت قطع رابطه و طلاق، تلقى می شود.
 
برخی از مؤلفین عنوان کرده اند که انسان ها به صورت ذاتی روابط تک همسری را انتخاب نمی کنند و میل جنسی طبیعی شان در یک رابطه ساده نمی گنجد. با این وجود برخی از همسران قادرند روابط رضایت بخش و بلندمدت را فارغ از داشتن رابطه خارج زناشویی، حفظ کنند، اما برخی دیگر، با احساسات انسانی رایج در چالش اند و امیال و ناکامی در ارضای میل جنسی که سهم بسزایی در ایجاد رنج عاطفی میان همسران متعهد دارد، مرتبط است. در پاسخ به ارضای میل جنسی، بسیاری از همسران روابط غیر تک همسری را بر می گزینند. با وجود تنوع در روابط غیر تک همسری، رابطه باز به عنوان ابزاری برای ارضای میل جنسی و نیز عامل بازدارنده خیانت استفاده می شود.
 
گرچه تحقیقات صورت گرفته حاکی از ضعف اینگونه روابط است، اما تعداد کمی عنوان کرده اند تجربه اینگونه روابط، به طرز مطلوبی دنباله رو آن هستند. اما نتایج حاصل از داده ها، نگرش کسانی است که اخیرا موفقیتی در سبک های مختلف زندگی کسب کرده اند.
 
به طور یقین گزارشات بیشتری درباره کاربرد روابط تک همسری منتشر خواهد شد چه یک زوج رابطه تک همسری یا غیر تک همسری را انتخاب کند یا خیر، موفقیت یک زوج در گرو توجه به شاخص هایی است که تعهدات را به چالش می کشند. اخیرا روابط گرم، چالش های پیش رو همسران را تحت الشعاع قرار داده است. اما برای همسرانی که می خواهند درباره ماهیت صمیمیت عاطفی و جنسی و نیز تعهد و غلبه بر چالش های پیش رو صحبت کنند، می توانند در مسیر طولانی و رضایت بخش در کنار یکدیگر قرار بگیرند.
 

نویسنده: پاول ر. پلوسو

 
منبع: کتاب «پیمان شکنی» (مداخلات درمانی برای بحران های زناشویی)