آسیب های موبایل برای کودکان

دسترسی نامحدود کودک به گوشی موبایل و اینترنت می تواند او را وارد دنیایی کند یا با مسائلی آشنا سازد که مناسب سن او نیستند. این مسئله ممکن است منجر به آسیب های زودهنگام برای آن ها شود.
 

امروزه در دنیایی زندگی می کنیم که روز به روز به سمت پیشرفت و مدرن شدن حرکت می کند. استفاده کودک از موبایل های هوشمند و تبلت ها در حال افزایش می باشد. کودکان در سنین پایین تقاضای داشتن گوشی یا تبلت دارند. استفاده کودک از موبایل در بسیاری از موارد اجتناب ناپذیر می باشد. گوشی موبایل یکی از به روز ترین و پیشرفته ترین تکنولوژی های بشر است که تقریبا تمامی اقشار جامعه به آن دسترسی دارند، که از منافع و مزایای آن بهره مند می شوند. این ابزار در کنار تمامی خدمات خود، می تواند سر منشا مشکلات و چالش هایی برای افراد بشود. به خصوص اگر در سنین نامناسب و برای زمان های طولانی در دسترس گروه سنی کودکان قرار گیرد. با شناسایی آسیب های آن و نحوه مدیریت استفاده از آن می توان از خطراتش جلوگیری کرد.

 

استفاده کودک از موبایل های هوشمند علاوه بر تاثیرات جسمانی بر خلق و رفتار کودکان نیز می توانند تاثیرات چشمگیری بگذارند. آسیب های جسمانی و روانی عبارتند از:
 

پژوهشگران ثابت کرده اند استفاده کودک از موبایل و تبلت در طولانی مدت می تواند برای سیستم عصبی چشم کودک مضر باشد. نگاه کردن طولانی مدت به گوشی همراه، باعث تاخیر در ترشح ملاتونین شده و در نتیجه کودک دیر تر به خواب می رود. کیفیت خواب هم بر اثر استفاده از گوشی پایین می آید. کودکانی که بیش از حد با موبایل یا تبلت بازی می کنند فعالیت فیزیکی شان کاهش پیدا کرده و در نتیجه در معرض چاقی واضافه وزن قرار می گیرند. اضافه وزن و مشکلات خواب، باعث ایجاد مشکلات دیگری از قبیل بیماری های قلبی، دیابت، سکته و بسیاری موارد دیگر می شود.

گوشی موبایل دارای امواجی است که در طولانی مدت بر مغز اثر گذاشته و ممکن است باعث ایجاد تومورهای مغزی شود. ضمنا استفاده بیش از حد از تلفن همراه برای صحبت کردن و نزدیک نگه داشتن آن به گوش، باعث گرم شدن آن ناحیه مغزی شده و ممکن است اثرات مخرب بگذارد. از طرف دیگر استفاده طولانی مدت از هندزفری و هدفون به ویژه اگر از آن ها برای گوش دادن به موسیقی با صدای بلند استفاده شود، ضعف شنوایی و دیگر مشکلات شنوایی به وجود می آورد. کودکانی که ساعات طولانی با گوشی موبایل کار می کنند در وضعیتی قرار می گیرند که دستان و ستون فقرات شان در معرض آسیب می باشد. عضلات کودک ممکن است تحلیل رفته و ماهیچه ها دچار ضعف بشوند.
 

کودکان در اثر سرگرم شدن با موبایل و تبلت، کمتر در خود نیاز احساس می کنند تا به دنیای واقعی و بیرونی بیایند و با دیگران و همسالان شان ارتباط برقرار کنند. در نتیجه کودکان ارتباطات اجتماعی را به خوبی یاد نمی گیرند و گوشه گیر و منزوی می شوند. یکی از آسیب هایی که بسیار جدی است، اعتیاد به گوشی هوشمند و تبلت که نوعی اعتیاد رفتاری است می باشد. در واقع  فرد ممکن است به قدری به آن وابسته شود که زمانی که همراهش نباشد یا در حال کار با آن نباشد، احساس تشویش و بی قراری کند. چنین افرادی دچار وسواس نسبت به گوشی موبایل خود می شوند و بدون اینکه کاری با آن داشته باشند، بارها و بارها صفحه آن را روشن می کنند. یا ممکن است دائما فکر کنند کسی به آن ها زنگ زده یا پیام داده است.

کودکانی که مدت زمان زیادی را صرف گوشی می کنند، نه تنها از ارتباطات اجتماعی باز می مانند، بلکه فرصت های یادگیری شان در حیطه های دیگر هم محدود شده و به جای اکتشاف محیط واقعی، خود را به صفحه نمایشگر محدود می کنند. در واقع ممکن است کودکان وقت زیادی را به خاطر گوشی هوشمند تلف کنند که این فرصت می توانست به کارهای مفیدتری اختصاص یابد. مثلا افت تحصیلی می تواند یکی از پیامد های این وضعیت باشد. دسترسی نامحدود کودک به گوشی موبایل و اینترنت می تواند او را وارد دنیایی کند یا با مسائلی آشنا سازد که مناسب سن او نیستند. این مسئله ممکن است منجر به آسیب های زودهنگام برای آن ها شود.
 

استفاده کودکان از موبایل و تکنولوژی روز همیشه هم مخرب نیست. در واقع بازی هایی که در گوشی های همراه هستند اثرات مثبتی هم دارند. برای مثال در بسیاری از آن ها کودک یاد می گیرد بر تکالیفی که نیاز به تمرکز و توجه دارند مسلط شود یا بسیاری از تکانه های خود را بازداری کند تا به هدف مورد نظر برسد. برخی از آن ها هم دقت کودک را بالا می برند یا حتی می توانند مسائلی را به کودک آموزش دهند.

نکته مهم میزان استفاده کودک از این تکنولوژی می باشد. کودک بسته به سنی که در آن قرار دارد و مرحله رشدی خود باید با قوانین و محدودیت هایی روبرو شود. به طور کلی استفاده بیش از دو ساعت در روز برای کودکان توصیه نمی شود. هم چنین بهتر است برای کودک تا سنین نوجوانی گوشی یا تبلت جداگانه تهیه نشود و صرفا به آن ها اجازه داده شود، از گوشی والدین استفاده کنند. در سنین پایین و سال های اولیه دبستان بهتر است دسترسی کودک محدود باشد. با بالاتر رفتن سن می توان انعطاف بیشتری در قوانین نشان داد و به کودک در مورد استفاده صحیح از تکنولوژی و مدیریت آن آموزش های لازم را داد. مشاوره کودک می تواند شما را برای داشتن یک سبک تربیتی مناسب راهنمایی نماید.

 منبع : هنر زندگی