آسیب های استفاده از اینترنت (بخش دوم)

برخی از سایت ها، به دنبال قبح زدایی از ارزش های دینی هستند. 
 

قبح زدایی از اعمال ناشایست یکی دیگر از آسیب های استفاده از اینترنت است. نبود سواد رسانه ای در استفاده از اینترنت می تواند آسیب های زیادی را به همراه داشته باشد که یکی از این آسیب ها قبح زدایی از ارزش های افراد است. وجود سایت های شبهه افکن در فضای اینترنتی بسیاری از مسایل و ارزش ها را مورد نقد قرار داده است. در مقابل این شبهه افکنی ها، سایت هایی نیز وجود دارند که بسیاری از آن شبهات را پاسخ داده اند ولی سخن در این است که اولا حجم شبهات مطرح شده در این سایت ها بسیار است و به گونه ای مخاطب خویش را مورد بمباران شبهه و سئوال قرار داده اند و ثانیاً آنکه همه افراد به دنبال پاسخ گویی به شبهات مطرح شده در این سایت ها نیستند. به گونه ای در برخی از این افراد انگیزه ای برای یافتن پاسخ این سئوالات و شبهات وجود ندارد. به مرور زمان، ارتباط و استفاده از این سایت های اینترنتی، ارزش های شخص را با انتقاداتی که انجام می دهد، به باد فراموشی می سپارد و او را مهیای پذیرش اعتقادات نادرست و باورهای غلط و ناشایست می کند.
 
یکی از مسائلی که این دست از سایت ها آن را مورد هجمه قرار داده اند، بحث حیای میان افراد است. «استحیاء» را می توان به معنای «خود را در محضر خدا دیدن» و «پرهیز از گناه» دانست که یکی از صفات پسندیده نفسانی مورد تاکید دین اسلام است و منظور از آن، خودداری از انجام دادن کارهای زشت، به سبب ترس از سرزنش شدن است. شاید بهترین راه در دفع این آسیب آن است که انسان بیاموزد که همیشه و در همه جا یاد خدا وجود دارد و در این مورد فرقی بین فضای مجازی و حقیقی نیست.
 

یکی از مهم ترین آسیب هایی که استفاده طولانی مدت از رسانه به خصوص رسانه های اجتماعی دارد، دور شدن از فضای اجتماعی و انس گرفتن با فضای مجازی است. از آن روی که ارتباط با فضای اجتماعی دارای معونه و مشکلات هست و نیاز به داشتن مهارت برای این ارتباطات می باشد، برخی از افراد ارتباط در فضای مجازی را بیشتر می پسندند. این دوری اجتماعی به مرور زمان می تواند آسیب های روانی ای را به همراه داشته باشد. آسیب های روانی ای که از جمله موارد آن می توان مبتلا شدن به اختلال شخصیت اسکیزوئید، اختلال شخصیت اجتنابی، و بیماری های روانی ای همچون افسردگی و نیز اضطراب های موقعیتی دانست.

انسانی که خود را با فضای مجازی انس داده است، به مرور بسیاری از مهارت های اجتماعی که قبلا یاد گرفته بود را به فراموشی خواهد سپرد. دیگر ارتباط با دیگران برای او شیرینی ای ندارد. دیگر احساس نمی کند که ارتباط با انسان ها یک امر لازم و ضروری است. از همین روی بسیاری از این افراد ارتباط شان با دیگران به طور کامل قطع می شود و اینگونه بیان می دارند که در دنیای واقعی دوستی ندارد. این آسیب صرفا رابطه های دوستی را از بین نمی برد، گاه دیده می شود این افراد رابطه خود را نیز با دیگر افراد نزدیک همچون اعضای خانواده (پدر، مادر، خواهر و برادر) خود نیز قطع می کنند.  
 

عدم داشتن فعالیت های اجتماعی، منجر به عدم حضور در گروه های همسال و اقدام برای ارتباط با دیگران می شود. این افراد به ندرت حاضر هستند در بستر اجتماع مسئولیتی را بپذیرند. نوجوانی که قبل از ورود اینترنت و شبکه های مجازی به زندگی اش، آنچنان نشاطی داشت که راهی برای کاهش آن پیدا نمی شد، امروزه دیده می شود که تبدیل به موجودی شده است که هیچ حسی برای فعالیت های بدنی و حضور در بازی های فردی و گروهی ندارد. نشاطی که او داشت دیگر دیده نمی شود و او تبدیل شده به موجودی که در گوشه ای افتاده است و خود را مشغول به یک تکه وسایلی کرده است و احساس می کند که بدون آنها نمی تواند زندگی کند.
 

یکی از آسیب های اینترنت این است که هیچ شخصی نسبت به اخباری که پخش می کند، مسئولیتی را متوجه خود نمی داند. این بدان معنا نیست که در این فضا، قانونی حاکم نیست، نه، برخی از قوانین کشورها در صورت پخش خبر نادرست از سوی فرد و یا گروهی، قانون های پیگیری ای برای آن وضع کرده اند ولی این امر همیشه امکان پذیر نیست. در صورت ایجاد شایعه همیشه اینگونه نیست که می توان سر خط این کار نادرست را یافت و او را به دست قانون سپرد. از همین روی بسیار دیده می شود که افراد به راحتی خبرهایی که در مورد دیگران است را در این فضا به دیگران انتقال می دهند و تصوری از آسیب های آن ندارند. گاه این آسیب دامن یک فرد و گاه دامن یک گروه و جامعه ای را می گیرد. ریختن آبروی افراد در این فضا بسیار اتفاق می افتد و راهی برای جبران آن قابل تصور نیست. ازهمین روی لازم است که هر آنچه در سایت های اینترنتی دیده می شود، به راحتی به دیگران انتقال نیابد.