اضطراب چه بر سر بدنمان می آورد؟

همۀ انسان ها گاه گاهی دچار اضطراب می شوند، اما اگر این اضطراب مرتباً تکرار شود و به صورت اضطراب مزمن درآید، بر کیفیت زندگی شما تأثیر منفی می گذارد. بیشتر ما نتیجۀ اضطراب را در رفتار و توانایی های روانی جستجو می کنیم، اما اضطراب علاوه بر مشکلات روانی می تواند سلامت جسمی ما را نیز تهدید کند. این مقاله را تا انتها بخوانید تا متوجه شوید اضطراب آن هم از نوع مزمنش چه بر سر جسم شما می آورد.
 
اضطراب هیجانی طبیعی است و بخشی از زندگی محسوب می شود. برای مثال، داشتن اضطراب امتحان و یا برای یک مصاحبۀ شغلی کاملاً طبیعی است.
 
اضطراب موجب افزایش ضربان قلب و تنفس شما می شود، و بدن در رساندن خون به مغز متمرکز می شود، چرا که گمان می کند در آن لحظه مغز بیش از دیگر اعضای بدن به خون­رسانی نیاز دارد. در واقع وقتی انسان با خطری بالقوه مواجه می شود، بدن برای واکنش دادن به آن موقعیت، خود را آماده می کند.
 
اگر اضطراب خیلی زیاد شود ممکن است فرد احساس سبکی سر و یا حالت تهوع نماید. اگر اضطراب به صورت مزمن و مداوم فرد را درگیر کند ممکن است اثرات مخرب فراوانی بر سلامت جسم و روان شما بگذارد.
 
اختلالات اضطرابی ممکن است در هر مرحله از زندگی اتفاق بیافتد اما معمولاً در سنین میانسالی بیشتر مشاهده می شود. پژوهش های مختلف نشان داده احتمال ابتلای زنان به اختلالات اضطرابی بیش از مردان است.
 
داشتن سبک زندگی پر استرس می تواند خطر ابتلا به اختلال اضطراب را تا اندازۀ زیادی افزایش دهد. علائم و تأثیرات جسمی و روانی اضطراب ممکن است در همان روزهای تجربه نمودن اضطراب و یا حتی سالیان بعد خود را نشان دهد. از سویی ابتلا به برخی مشکلات جسمی و یا سوء مصرف مواد می تواند به اختلال اضطراب منجر شود. در ادامه به برخی از انواع اختلالات اضطرابی اشاره می کنیم:
 

ویژگی اختلال اضطراب تعمیم یافته وجود یک اضطراب بسیار شدید بدون هیچ علت مشخصی است. تخمین زده شده اضطراب تعمیم یافته هر ساله حدود 6.5 میلیون آمریکایی را درگیر می کند.
 
وقتی یک نگرانی افراطی در مورد موضوعاتی متنوع به مدت 6 ماه و یا بیشتر طول بکشد، فرد مبتلا به اضطراب تعمیم یافته تشخیص داده می شود. در موارد خفیف فرد می تواند کارهای روزمره خود را انجام دهد. در موارد شدید، اضطراب بر تمام جنبه های فردی، خانوادگی و اجتماعی فرد تأثیری عمیق می گذارد.
 

در این اضطراب فرد از قرار گرفتن در موقعیت های اجتماعی و یا قضاوت دیگران، ترس فلج کننده دارد. این نوع اضطراب یا ترس اجتماعی می تواند در نهایت به تنهایی و انزوای فرد منجر شود.
 
آمار نشان می دهد حدود 15 میلیون آمریکایی با این اضطراب دست و پنجه نرم می کنند. سن شروع این اختلال حدود 13 سالگی است. بیش از یک سوم مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی تا 10 سال هیچ اقدامی برای درمان نمی کنند.
 

اختلال استرس پس از سانحه پس از تجربه نمودن و یا مشاهدۀ حادثه ای تروماتیک اتفاق می افتد. علائم اختلال استرس پس از سانحه ممکن است بلافاصله و یا چندین سال بعد خود را نشان دهند. جنگ، بلایای طبیعی، تصادف، سرقت و .... از عوامل بوجود آمدن این اختلال به شما می روند.
 

افراد مبتلا به اختلال وسواس جبری ممکن است با تکرار افراطی برخی رفتارها خود را نشن دهد. همچنین افکار ناخواسته و آزار دهنده نیز ممکن است موجب آزار و رنج شخص مبتلا شوند.
 

این ترس ها شامل ترس از فضاهای تنگ (کلاستروفوبیا)، ترس از بلندی (آکروفوبیا) و بسیاری از موارد دیگر می شود. شخصی که به این ترس ها مبتلا می شود به شدت از مواجه شدن با موقعیت های ترس آور اجتناب می کند.
 

اضطراب بلند مدت و مزمن و حملات پنیک باعث می شود مغز به صورت منظم به ترشح هورمون های استرس بپردازد. این ترشح موجب بروز مکرر علائمی همچون سردرد، سرگیجه و افسردگی می شود.
 
وقتی انسان دچار استرس و یا اضطراب می شود، مغز، دستگاه عصبی مرکزی را با هورمون ها و مواد شیمیایی پر می کند تا برای پاسخ به تهدید آماده شود. آدرنالین و کورتیزول دو مورد از هورمون هایی هستند که بدن در هنگام استرس و اضطراب ترشح می کند.
 

اختلالات اضطرابی می توانند موجب افزایش ضربان قلب و درد سینه شوند. همچنین اضطراب مزمن باعث می شود فرد در معرض خطر ابتلا به فشار خون بالا و بیماری های قلبی شود. اگر در حال حاضر به بیماری های قلبی دچار هستید، اختلالات اضطرابی می توانند خطر انسداد شریان های خون را افزایش دهند.
 

اضطراب می تواند بر عملکرد دفع و دستگاه گوارش فرد تأثیر بگذارد. فردی که دچار اضطراب های مزمن می شود ممکن است درد معده، حالت تهوع، اسهال و دیگر مشکلات گوارشی را تجربه کند. کاهش اشتها نیز ممکن است به دنبال اضطراب اتفاق بیافتد.
 
ارتباط زیادی میان اختلالات اضطرابی و سندروم رودۀ تحریک پذیر (IBS) وجود دارد. سندروم رودۀ تحریک پذیر می تواند موجب استفراغ، اسهال و یا یبوست شود.
 

اضطراب بدن را برای مواجهه با تهدیدات آماده می کند و در نتیجه موجب ترشح مواد شیمیایی و هورمون هایی مانند آدرنالین در سیستم ایمنی می شود.
 
ترشح این مواد شیمیایی و هورمون ها ضربان قلب و سرعت تنفس را افزایش می دهد، بنابراین مغز می تواند اکسیژن بیشتری دریافت کند. این دریافت بیشتر اکسیژن باعث می شود بدن شما در مواجهه با تهدیدات عملکرد بهتری داشته باشد. ممکن است وقتی دچار اضطراب می شوید سیستم ایمنی شما اندکی تقویت شود. در استرس های معمولی که به صورت موقت اتفاق می افتد، بدن پس از عبور از وضعیت استرس زا به حالت عادی بر می گردد.
  
اما اگر این اضطراب به صورت مکرر و طولانی اتفاق بیافتد، بدن به حالت نرمال و عادی خود باز نمی گردد. چنین حالتی موجب تضعیف سیستم ایمنی بدن شده و فرد را در برابر عفونت های ویروسی و دیگر بیماری ها آسیب پذیر می کند.
 

اضطراب باعث سریع و عمیق تر شدن نفس ها می شود. اگر دچار بیماری مزمن انسداد ریوی (COPD) باشید، ممکن است با بروز اختلالات اضطرابی، خطر بستری شدن شما در بیمارستان افزایش یابد. همچنین اضطراب می تواند علائم آسم را بد تر کند.
 

اضراب موجب بسیاری از مشکلات جسمی می شود که در بالا به برخی از آن ها اشاره کردیم در ادامه چند معضل دیگر بر آمده از اضطراب را بیان می کنیم:

- انواع سردرد
- تنش عضلانی
- بی خوابی
- افسردگی
- انزوای اجتماعی
 
منبع: سایت هلث لاین