آنچه از سرطان سینه زنان باید بدانید (بخش سوم)

احتمال بروز سرطان در زنانی که به طور مرتب ورزش می‌کنند در مقایسه با زنانی که فعالیت بدنی ندارند، بسیار کم‌تر است.
 

مراحل تمام سرطان‌های پستان بر اساس نتایج بیوپسی و همچنین سایر یافته‌های آزمایش‌های خون و اسکن تصویری تعیین می‌شود. تعیین مرحله می‌تواند به شما و تیم پزشکی‌تان کمک کند تا در مورد درمان مناسب تصمیم‌گیری کنید و شانس زنده ماندن‌تان را تخمین بزنید. مراحل سرطان پستان نشان‌دهنده‌ی این موارد است: اندازه‌ی تومور، این‌که آیا تهاجمی است یا خیر، آیا به گره‌های لنفاوی رسیده‌است یا خیر (غددی که بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند)، و آیا به سایر نقاط بدن گسترش یافته‌است یا خیر.
 

در مرحله‌ی ۴، سرطان پستان به مکان‌های دور در بدن، اغلب استخوان‌ها، کبد، مغز و ریه‌ها را پیدا کرده‌است. این نوع سرطان، سرطان سینه متاستاتیک نامیده می‌شود. اگر چه این مرحله غیر قابل درمان است، اما درمان‌های جدید به بیماران اجازه می‌دهد که با بیماری خود به مدت طولانی‌تری زندگی کنند.
 

سرطان پستان مرحله‌ی ۳ سرطان پیشرفته است. در این مرحله سرطان در گره‌های لنفاوی است اما به اندام‌های دیگر گسترش نیافته‌است. این مرحله بر اساس اندازه‌ی تومورها و تعداد و میزان گره‌‌های لنفاوی درگیر به سه دسته‌ی ۳A، ۳B و ۳C تقسیم می‌شود.
 

در مرحله‌ی ۲، سرطان پستان در حال رشد است، اما تنها در پستان یا در گره‌های لنفاوی مجاور است. این مرحله بر اساس بزرگی تومور و این‌که آیا به غدد لنفاوی اطراف گسترش یافته‌است یا خیر دارای دو دسته‌ی ۲A و ۲B است.
 

در مرحله‌ی ۱ سرطان تهاجمی است، به این معنی که به بافت سالم پستان حمله می‌کند، اما به بیرون از پستان گسترش نیافته‌است. این مرحله نیز بر این اساس است که آیا شواهدی از خوشه‌های کوچک سلول‌های سرطان پستان در گره‌های لنفاوی مجاور وجود دارد یا خیر، دارای دو دسته ۱A و ۱B است.
 

این مرحله که پیش- سرطان نیز نامیده می‌شود، اولین مرحله از سرطان پستان است. مرحله‌ی ۰ شامل سلول‌های غیر طبیعی است که از مجاری شیر یا لوبول‌ها به بافت پستان گسترش نیافته‌اند. در مرحله‌ی ۰ سرطان پستان همچنین به غدد لنفاوی یا سایر نقاط بدن گسترش نیافته­است. مرحله‌ی ۰ سرطان پستان مانند کارسینومای داکتال درجا (DCIS) غیر تهاجمی است.
 

برنامه‌های درمانی سرطان پستان به طور گسترده‌ای بر اساس نوع سرطان، مرحله‌ی آن، حساسیت به هورمون‌ها، سن و سلامت بیمار و سایر عوامل متفاوت است. درمان برای مردان و زنان به یک شکل است. جراحی و پرتودرمانی درمان‌های اصلی سرطان پستان هستند. این‌ها به عنوان “درمان‌های موضعی” شناخته می‌شوند؛ زیرا تومور را بدون تاثیر بر سایر قسمت‌های بدن هدف قرار می‌دهند.

با عمل جراحی حفظ پستان که لامپکتومی نامیده می‌‌شود تنها بخشی از سینه که مبتلا سرطان است برداشته می‌شود. ماستکتومی ‌نیز شامل حذف کل پستان و احتمالا مقداری از بافت اطراف آن است. گره‌های لنفاوی می‌توانند به عنوان بخشی از فرایند جراحی سرطان پستان یا یک عمل جراحی جداگانه حذف شوند. پرتودرمانی از امواج دارای انرژی بالا برای کشتن سلول‌های سرطانی و کوچک شدن تومورها استفاده می‌کند. این روش ممکن است برای بیمارانی که عمل جراحی سرطان پستان را انجام داده‌اند یا سرطان به سایر سایر قسمت‌های بدن‌شان توسعه یافته‌است، توصیه شود.

داروهای شیمی‌درمانی به صورت داخل وریدی (در رگ)  یا خوراکی دریافت می‌شوند. این داروها ممکن است قبل یا بعد از عمل جراحی به بیمار داده شوند. داروهای شیمی‌درمانی در درمان موارد پیشرفته‌ی سرطان نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. از آن‌جایی که این داروها از طریق جریان خون حرکت می‌کنند، می‌توانند عوارض جانبی قابل‌توجهی داشته باشند، از جمله زخم‌های دهانی، ریزش مو، حالت تهوع، استفراغ و اسهال.

برخی از سرطان‌های پستان به هورمون‌هایی که در بدن تولید می‌شوند، حساس هستند. در این سرطان‌های گیرنده‌ی هورمون مثبت، استروژن و / یا پروژسترون باعث رشد سرطان می‌شوند. هورمون درمانی می‌تواند سطح استروژن بدن را کاهش دهد یا هورمون‌ها را از اتصال به سلول‌های سرطانی متوقف کند. این دسته از درمان‌های سرطان پستان شامل داروی خوراکی تاموکسیفن است که اغلب بعد از عمل جراحی زنان مبتلا به سرطان سینه‌ی گیرنده‌ی هورمون مثبت دریافت می‌شود.

داروهای جدیدتر، به نام درمان هدفمند، به طور خاص به سلول‌های سرطانی حمله می‌کنند و به این ترتیب بیمار عوارض جانبی کم‌تری را تجربه می‌کند. برای مثال، ترستوزوماب (هرسپتین) داروئی است که از طریق مسدود کردن پروتئین HER۲، سرطان‌های پستان HER۲ مثبت را از بین می‌برد. نتایج درمان ممکن است به مرحله‌ی سرطان، واکنش بدن بیمار نسبت به درمان و سایر عوامل بستگی داشته باشد.

به طور کلی، مرحله‌ی ۰ و ۱ سرطان سینه به میزان زیادی قابل درمان هستند. نرخ بقای پنج ساله برای زنان مبتلا به سرطان سینه در مراحل اولیه نزدیک به ۱۰۰٪ است. در مراحل ۲ و ۳، حدود ۹۳٪ و ۷۲٪ زنان می‌توانند انتظار داشته باشند دست کم پنج سال پس از تشخیص سرطان سینه زنده هستند. درمان مرحله‌ی چهارم یا سرطان متاستاتیک پستان بسیار دشوار است. نرخ بقای پنج ساله حدود ۲۲ درصد است. برای مردان مبتلا به سرطان سینه، میزان بقای پنج ساله مشابه است: ۱۰۰٪ برای مراحل ۰ و ۱، ۹۱٪ برای مرحله‌ی ۲، ۷۲٪ برای مرحله‌ی ۳ و ۲۰٪ برای مرحله‌ی ۴. به یاد داشته باشید آمار سرطان پستان فقط به صورت میانگین بیان می‌شوند. ​ این آمار تجربه‌ی فردی یک بیمار را انعکاس نمی‌دهد.
 

در حالی که هیچ فردی به طور قطعی نمی‌تواند به شما بگوید که چکونه از رخ دادن سرطان سینه جلوگیری کنید، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اعمال برخی تغییرات در سبک زندگی خطر ابتلا به سرطان سینه را در شما پایین می‌آورد:
– الکل مصرف نکنید. هرچه الکل بیش‌تری بنوشید، خطر ابتلا به سرطان پستان نیز در شما بالاتر است.
– حواس‌تان به وزن‌تان باشد. داشتن اضافه وزن یا چاقی خطر سرطان سینه را افزایش می‌دهد.
– ورزش کنید. احتمال بروز سرطان در زنانی که به طور مرتب ورزش می‌کنند در مقایسه با زنانی که فعالیت بدنی ندارند، بسیار کم‌تر است.
– سعی کنید کودک‌تان را با شیر خودتان تغذیه کنید. خطر ابتلا به سرطان سینه در زنانی که به نوزادان‌شان شیر می‌دهند نسبت به مادرانی که به فرزندشان شیر نمی‌دهند، کم‌تر است.
– میزان مصرف هورمون را کاهش بدهید. مصرف‌کنندگان هورمون درمانی در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان سینه هستند. اگر هورمون‌ها را برای از بین بردن علائم یائسگی مصرف می‌کنید، با پزشک‌تان در مورد مصرف کم‌ترین دوزی که برای کوتاه‌ترین مدت روی شما تاثیرگذار است، صحبت کنید.

امید بر این است که آگاهی نسبت به سرطان سینه به تشخیص زودتر و رسیدن به نتایج بهتر منجر شود. شما همچنین می‌توانید به گروه‌های مبارزه با سرطان سینه بپیوندید. اکتبر ماه ملی آگاهی نسبت به سرطان پستان و زمان خوبی برای پیوستن به یک گروه حمایتی سرطان پستان است.

منبع: تحریریه سایت کسب و کار بازده – سارا فیضی