ماساژ دادن گوش با روغن زیتون به آرامی، می تواند تاثیر بسیار خوبی برای رفع درد و عفونت گوش کودکان بگذارد.
 

مقدمه

در بحث عفونت گوش بیشتر کودکان در معرض آن هستند با می آید که بزرگتر ها نیز به این بیماری دچار شوند. این عفونت برای کودکان بسیار زودتر نسبت به بزرگتر ها درمان می شود، چراکه در بزرگسالان نشان در یک بیماری دیگر است. ما سه نوع عفونت گوش داریم به نام، عفونت گوش داخلی، عفونت گوش میانی و عفونت گوش خارجی که در این مطلب به دو نوع میانی و خارجی آن می پردازیم. 

بروز گوش‌درد و ا التهابات گوش همانند سرماخوردگی، یا سینه پهلو، بیماری های عفونی دستگاه فوقانی، بدن هستند، که هر کدام از علائم و نشانه های خاص خود را دارند. اما شما می توانید با آموزش راهکارهای درمان خانگی از پیشرفت و خطرناک شدن آن جلوگیری کنید. 
 

التهاب گوش میانی

این بیماری که یکی از شایع ترین بیماری ها در کودکان است نشانه ها و علائم خاصی دارد، که در کودکانی که حتی به زبان نیامده اند، می توانید متوجه شوید که دارای التهاب گوش شده است. البته باید گفت که ممکن است این بیماری حتی برای بزرگسالان نیز پیش می آید، اما بیشتر در سن نوزادی تا ۸ سالگی است که بین کودکان شیوع دارد. 
 
علائم التهاب گوش میانی :
* بد خلقی و گریه های شبانه و بیدار شدن در میانه خواب، از نشانه های وجود این بیماری در نوزادان است. 
* دست بردن به سمت گوش و چنگ زدن اطراف آن و یا مالیدن آن در کودکانی که هنوز به صحبت نیامده اند. 
* کم شنوا شدن در مدت وجود این بیماری. 
* ترشح مواد گوش برای تسکین درد
* اگر این بیماری به هر دو گوشت سرایت کند می تواند علائمی همچون تب و استفراغ نیز به همراه داشته باشد. 
 
راه های درمانی التهاب گوش میانی :
عصاره زنجبیل، برای رفع التهابات گوش بسیار موثر است. به شکلی که چند قطره از عصاره زنجبیل را درون گوش ریخته و ماساژ دهید، سپس با گوش پاکن یا دستمال آن را پاک کنید این کار را هر ۸ ساعت انجام دهید تا جواب بگیرید. می توانید همین عمل را با روغن خردل نیز انجام داده و قبل از خواب کودکان چند قطره از این روغن را به گوش آنها بریزید. 

سرکه سیب خانگی با آب ولرم را قبل از آنکه داروها را مصرف کنید با سرنگ به آرامی در گوش بریزید و تخلیه نمایید. این کار باعث از بین رفتن میکروب و عفونت های گوش می‌شود و دارویی که پس از آن استفاده می‌کنیم می تواند تاثیر بهتری برای رفع بیماری کند. 

امام رضا (علیه السلام) در یک توصیه پزشکی در باره بهداشت گوش ها می فرماید: هر کس مى خواهد گوش هایش و نیز زبان کوچکش فرو نیفتد، هیچ گاه شیرینى نخورد، مگر این که پس از آن ، سرکه غرغره کند.[1] 
 

التهاب گوش خارجی

این بیماری می تواند به دلایل مختلفی برای کودکان به وجود می آید از جمله عوارض پوستی، اگزما، التهاب پوستی و.... آیا ممکن است که گوش شما توسط گوش پاک کن مسدود شود. یا در مدت طولانی زیر آب قرار گیرد، مانند شنا، یا بیش از حد در معرض آفتاب بودن، یا خراشیده شدن باعث می شود که گوش شما آسیب دیده و عفونت کند و مورد آخر نیز عفونت های میکروبی است که از تجمع میکروب ها در پوست گوش به وجود می آید. 
 
علائم عفونت گوش خارجی :
* در صورتی که گوش شما توسط وسیله‌ای مانند گوش پاک کن با موم گوش مسدود شده باشد، علائم آن کم شنوایی. 
* ترشح مواد موم مانند از گوش که به رنگ سفید یا زرد رنگ می باشد. 
* خارش هایی که ممکن است با درد و تاول یا پوسته شدن همراه باشند. 
* زمانی که گوش خود را لمس می کنید امکان وجود درد در گوش یا لاله گوش. 
 
راه های درمانی عفونت گوش خارجی :
چند عدد برگ بید را غلیظ به جوشانی سپس و مقداری عسل و روغن سیاه دانه و روغن زیتون مخلوط کرده و به گوش بچکانید، این عمل برای التهاب گوش و درد گوش عالی اثر می کند. [2] همان طور که می دانید روغن مالی برای رفع التهابات سطحی پوست بسیار موثر و مفید می باشد و یک روغن بسیار پرکاربرد با طبع گرم سیاه دانه است که در این مورد می توان هر ۸ ساعت یکبار با آن گوش را ماساژ داد. 

در کتاب طب الائمه(ع) در اینباره آمده است: یکی از شیعیان نزد ائمه آمده است گفت گوشم درد می کند و چرک و خون از آن بیرون می آید .حضرت فرمودند: پنیر بسیار کهنه را بسیار بساب با شیر مخلوط کن بعد بر روی آتش ملایم بگذار، بعد از آنکه گرم شد قطره قطره بر گوش خود بریز به لطف خداوند خوب می شود.[3]

ماساژ دادن گوش با روغن زیتون به آرامی، می تواند تاثیر بسیار خوبی برای رفع این دردها و عفونت بگذارد. اما اگر روغن زیتون را به همراه سداب بپزید و سپس صاف کنید و چند قطره از آن مواد را در گوش بچکانید بسیار تاثیر فراوانی بر رفع این بیماری دارد. 

پی نوشت :
[1] طبّ الرضا (علیه السلام)، ترجمه امیر صادقی‌، نرم افزار جامع الاحادیث، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، صفحه 40.
[2] سید هادی فاطمی، بیماری هایکودکان، قم: شهید  کاظمی، 1396، صفحه 263.
[3] طب الائمه علیه السلام ، صفحه 173.