برای دور کردن کودکان از انحرافات جنسی بهتر است از همان اوایل کودکی والدین اقدامات لازم را انجام دهند.
 

عادت های غیر معمول در کودکان چیست؟

عده ای از کودکان در زمان رشدشان حرکاتی را انجام می­ دهند و تکرار می ­کنند، که به آن عادت کرده اند؛ اگر این تکرار موجب اختلال و اشکال در اعمال بدنی و رشد روانی کودک شود آن ها را اختلال یا عادت غیر معمول می­ دانیم.
 
گاهی نیز کودکان به تقلید از بزرگتران عملی را یاد گرفته و تکرار می­کنند و اگر والدین به آن ها تذکر دهند که چرا چنین عملی را انجام می­دهند، کودک به کار خود بیشتر توجه کرده و آن عمل را با شدت و بیشتر ادامه خواهد داد؛ از جمله عادت های غیر معمول در کودکان می ­توان به: محکم زدن سر به دیوار، مکیدن انگشت شست، جویدن یا خوردن ناخن ها، مالش اندام های تناسلی و....اشاره کرد.
 
در این مقاله قرار بر این است به عادت غیر معمول مالش اندام های جنسی در کودکان بپردازیم که به شرح زیر می ­باشد:
 

علت مالش اندام های تناسلی در کودکان

کودکان در هر سنی ممکن است اندام های تناسلی خود را مالش دهند یا با آن بازی کنند، معمولا ابتدا این عمل را بدون ترس و واهمه جلوی والدین و دیگران انجام می­دهند زیرا نمی­ دانند که این عمل بسیار ناپسند و زشت می ­باشد، ولی با سرزنش والدین و دیگران برای انجام این عمل به محلی خلوت رفته و دور از چشم دیگران این کار را انجام می­ دهند.
 
این عمل در کودکان امری طبیعی است چون آنان در سن پنج ماهگی یاد می ­گیرند که اشیا را لمس کنند و ممکن است به دستگاه تناسلی خود نیز دست بزنند، این امر والدین را به شدت نگران کرده و باعث واکنش شدید آنان می­ شود مثل: (دعوا کردن کودک، روی دست کودک زدند و....) در حالی که این امر کاملا موقتی است و ادامه نخواهد یافت پس هر چه والدین به آن کمتر توجه کنند و رفتاری صحیح از خود نشان دهند زودتر فراموش می­ شود.
 
برخی مواقع والدین خود خواهان انحراف فرزندان نیستند ولی به صورت ناخودآگاه از خود عمل یا رفتاری نشان م ی­دهند که کودک را به انجام این عمل سوق می­دهند برای مثال: مادر یا افراد خانواده به صورت ناخود آگاه با اندام تناسلی کودک بازی می­ کنند که کودک از این رفتار احساس خوشایند و لذت بخشی پیدا کرده و ممکن است آن را تکرار کند؛ امام علی( علیه السلام) می­ فرماید: وقتی زنی آلت فرزند پسرش را دستمالی کند در حالی که او شش سالش شده است نوعی زنا انجام داده است.[1]
 
برخی مواقع نیز این عمل با تولد نوزاد دیگری آغاز می­ شود، به طوری که مادر بیشتر وقت خود را صرف پرستاری و تغذیه کودک تازه به دنیا آمده می گذراند و از کودک اول خود غافل می ­شود و کودک برای تسلی بخشیدن خود دست به همچین عملی می ­زند.
 

را های جلوگیری از انحرافات جنسی در کودکان

برای دور کردن کودکان از انحرافات جنسی بهتر است از همان اوایل کودکی والدین اقدامات لازم را انجام دهند؛ که در اینجا به چند نکته مهم که والدین باید به آن بپردازند اشاره می­ کنیم:
 
  1. والدین نباید هیچ گونه آمیزش جنسی در مقابل فرزندان خود داشته باشند و فقط می­ توانند اعمالی را انجام دهند که جنبه جنسی نداشته باشد، پیامبر اکرم( صلی علیه و آله و سلم)  می ­فرماید: اگر مردی در حالی که با همسر خود آمیزش می­ کند در اتاق آن ها کودکی بیدار باشد و سخنان آن ها را بشنود چه دختر و چه پسر به را بد کشانده می ­شود.[2]
  2. گاهی کودکان برای رفع نیاز های خود دست به بازی هایی همانند «دکتر بازی» می­زنند، تا با این بازی اندام های بدن یک دیگر را به خوبی بشناسند که همین امر موجب احساس لذت در کودک شده و کم­کم زمینه ساز انحراف جنسی در او می ­شود؛ والدین در هنگام مشاهده همچین عملی از کودکان وظیفه دارند بدون هیچ دعوا، سرزنش و عصبانیت برای کودک دلایلی کاملا معقول، مثل «الان هوا سرد است نباید لباس خود را درآورد» آورند تا کودک از انجام دوباره این کار بپرهیزد.
  3.  والدین باید بستر کودکان را از هم جدا سازند، زیرا تماس بدنی کودکان می­تواند باعث لذت جنسی در آن ها شود امام علی (علیه السلام) می­فرماید: رخت خواب بچه های شش ساله را از هم جدا کنید.[3] یا پیامبر اکرم (صلی علیه و آله و سلم) هم در این موضوع می ­فرماید: کودکان ده ساله چه پسر با دختر، چه پسر با پسر، چه دختر با دختر باشد باید از هم جدا شود.[4]
  4. والدین باید کانون خانواده را همیشه گرم و صمیمی نگه دارند و زمانی که کودک به انجام این عمل مبادرت دارد، آن لحظه را به زمان دلخواه کودک تبدیل کنند تا از انجام این عمل بپرهیزد.
  5. خودداری کردن والدین و محارم جنس مخالف، از ظاهر شدن در برابر کودک به صورت عریان، نیمه عریان یا زننده و مهیج.
  6. خود داری از قرار دادن کودکان در مقابل صحنه ها، عکس ها و یا فیلم های مستهجن.[5]
 
 پی نوشت:
[1] . من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 436.
[2] . وسائل الشیعه ، ج 14، ص 96.
[3] . وسائل الشیعه، ج 21، ص 461.
[4] . بحار الانوار، ج 101، ص 96.
[5] . جواد فیض، رفتار پدر و مادر با کودک، انتشارات امیرکبیر 1387، ص 241.