بی نظمی در نوجوانان

بی نظمی نوعی عدم مسئولیت پذیری فرد است.
 

نوجوانی دوره ای از زندگی است که نخستین تجارب زندگی، در حساس‏ترین دوران رشد انسان رخ می‏دهد. بی نظمی و اصطلاحا شلختگی او در این دوران را، می توان اعتراضی مستقیم به نفوذ و سلطه والدینش قلمداد کرد.

تعداد کلمات 1229 / تخمین زمان کلمات 6 دقیقه

 

اکثریت قریب به اتفاق روان شناسان بر این باورند که نوجوانان به دنبال کسب و کشف هویت هستند و احتمالا به دنبال جستجو و اتخاذ شیوه و سبک مشخصی در زندگی می باشند که ممکن است به نوعی، این حالتِ بی نظمی، حاصل همان کنجکاوی باشد. با این حال، می توان گفت، رابطه مستقیمی بین هویت یابی و بی نظمی وجود دارد و اگر پذیرش این وضعیت برایتان مشکل است، بهتر است به گونه ای رفتار نمائید که این ریخت و پاش و بی نظمی به بیرون از حریم خصوصی نوجوان انتقال نیابد.
 

بسیاری از این رفتارها، با آغاز سن بلوغ، ظاهر می شود یا شدت می یابد. در این سنین، با تغییرات بسیاری که در جسم و روان بچه ها رخ می دهد، والدین واکنش های غیر قابل قبول و گاه غیر قابل تحملی از فرزندانشان می بینند. تغییرات هورمونی و شرایط روحی نوجوان چنان آثاری روی او می گذارد که ممکن است والدین را از روش های فرزندپروری خودشان و توانایی در حل مشکل نا امید کند.
 

آگاهی از برخی ویژگی ها، به شما کمک می کند تا با آرامش و توانایی بیشتری با فرزندتان ارتباط برقرار کنید. این خصوصیات در بچه های مختلف متفاوت است؛ اما شما کمابیش شاهد چنین رفتارهایی خواهید بود: بی نظمی و شلختگی یا وسواس و حساسیت در نظم، کم خوابی یا پر خوابی، بی اشتهایی یا پرخوری، سهل انگاری یا سختگیری در درس، پر حرفی یا کم حرفی، تنبلی ،گوشه گیری، افسردگی، وقت گذرانی با سرگرمی های شخصی برای مدت طولانی، نداشتن تمرکز، مخالفت و لجبازی به ویژه با والدین و بزرگ ترها، پذیرش گروه همسالان و تایید طلبی از آن ها و بسیاری از خصوصیات متفاوت و گاه متناقض دیگر.
 

به خاطر داشته باشید مهم ترین چیزی که برای حفظ آن باید بکوشید، رابطه شماست. هر آنچه که این رابطه را تخریب کند، امید شما را برای بهبود شرایط بر باد خواهد داد. در این میان، «کنترل‌گری» یا به اصطلاح ساده، امر و نهی های دائمی، ناسالم ترین روش ارتباط است. هر کدام از این رفتارهای زیر - که متاسفانه برای بسیاری از ما والدین عادی شده- می تواند اثر مخربی بر روابط شما داشته باشد: انتقاد کردن، غرغر کردن و نق زدن، سرزنش کردن، تنبیه، تهدید، گلایه و شکایت، باج دادن و رشوه
 

رابطه شما با فرزندتان، با ارزش ترین و مهم ترین عاملی است که اگر به درستی حفظ شود، می تواند امید شما را برای بهبود شرایط، به واقعیت تبدیل کند. برای حفظ این رابطه، عادت‏های سازنده زیر را در ارتباط خود به کار ببرید: حمایت کردن، احترام گذاشتن، تشویق کردن، اعتماد کردن، پذیرش او همان گونه که هست، گوش سپردن، گفت و گو درباره تفاوت ها و اختلاف‌ها مطالعه و مشاوره
استفاده از تجربیات والدینی که فرزند همسن دختر شما دارند یا دوران بلوغ فرزندانشان را با رضایت نسبی سپری کرده اند، بسیار موثر است. مطالعه کتاب هایی با موضوع دوران بلوغ و همچنین شرکت در جلسات مشاوره، توانایی شما را برای برقراری رابطه خوب با دخترتان بالا می برد.
 

بیش از حد تاکید فراوان به منظم بودن نکنید و نظم و ترتیب داشتن در اتاقش را به وی تحمیل نکنید. اتاق نوجوان برایش به مثابه محدوده اختیاراتش است و حکم دنیایی را دارد که با اختیار خود می تواند در آن دخل و تصرف کند و مطابق میل خود تغییرات دلخواهش راعملی سازد. اگر شما در مسند والدین او، نمی توانید نامرتبی او را بپذیرید، دلایل و برهان خود را برای او توضیح دهید و راجع به آن گفتگو کنید اما هرگز به سفسطه گری، توجیه و القاء عقاید خود نپردازید.
 

گاها مشاهده می شود که برخی از والدین تاب و تحمل خود را از دست داده و عصبانی می شوند و خود را ناگریز از سرزنش و انتفاد می یابند و می گویند صبرمان سر آمده، او باید در این روش زندگیش تغییراتی را بدهد تا از جانب ما پذیرفته شود. به این گروه از والدین باید بگوییم که این رفتار نوجوان، مرحله ای طبیعی و ضروری در زندگی او محسوب می شود و چنانچه این بی نظمی، سلامت و بهداشت نوجوان را به مخاطره نیندازد، با او چالش بسیار نکنید و اجازه دهید سیر طبیعی این رفتار طی شود. هراز چند گاهی می توانید خودتان اتاقش را تمیز و مرتب کنید و به طور غیرمستقیم به او بفهمانید که نظم برای شما در اولویت قرار دارد و وی نیز بایستی به آن توجه کرده و ارزشمند بداند.
 

از پذیرش مسئولیت مرتب کردن اتاق او جدا اجتناب کنید. نوجوانی که نتواند در دنیای خود، خودش را تائید کند، به منظور دستیابی به تائید، به طرقی دیگر نظیر: معاشرت با دوستان ناباب، پوشیدن البسه نامتناسب با هنجار خانواده و جامعه و… متوسل خواهد شد، و شما با برعهده گرفتن نظافت و تمیزی اتاق وی، نه تنها به حریم شخصی و خصوصی او بیش از حد پا فرا نهاده  و تعدی نموده اید بلکه او را بسیار بی مسئولیت و کودکانه هم پرورش می دهید.  به همین جهت توصیه می شود، مرتب کردن اتاق را بر عهده خود نوجوان قرار دهید و به او یادآور و متذکر شوید، این بی نظمی را نباید به سایر بخش های خانه تسری دهد.
 

اگر به او این حق و آزادی را می دهید تا اتاقش را به دلخواه خود تزئین و اداره نماید، آموزش و تفهیم این موضوع نیز ضروری به نظر می رسد که او بداند او تنها فردی نیست که در این خانه زندگی می کند و به خاطر نوع زندگی اجتماعی و خانوادگی، او ملزم به رعایت احترام و حفظ  حریم سایر اعضای خانواده است و برای اجتناب از تعدی دیگر اعضاء به حریم او و حفظ حریم و حرمت دنیای او، باید به دنیا و حریم شخصی دیگر اعضاء احترام بگذارد و حصول این موضوع، تنها با وضع قوانینی از سوی شما دست یافتنی است .
 

کودکی که تا دیروز در اتاقش در همه حال برای شما باز بوده و با اعتماد با شما برخورد می نموده و شما را از تمامی جوانب مسائل رخ داده مطلع و آگاه می ساخته، با ورود به نوجوانی تغییر رویه داده و رفتارهایی کاملا متضاد با قبل از خود بروز می دهد، در اتاقش را می بندد، بیشتر با خود خلوت می کند، کمتر با شما حرف می زند و مشورت می کند، مسائل و مشکلاتش را کمتر بروز می دهد و… با این اوصاف بهتر است شما نیز نیاز به خلوت و داشتن حریم خصوصی اورا جدی بگیرید و محترم بشمارید و قبل از ورود به اتاق او، در زده و تا رخصت ورود منتظر بمانید. چرا که با عدم اجرای این مهم، ممکن است نوجوان شما، این رفتار را تزاحم شما قلمداد کرده و دچار سوء تفاهم و جبهه گیری شود و برای پنهان نمودن برخی از اسرار خود و متعاقب آن برای سر درگمی و پرت نمودن فکر شما، با ایجاد بی نظمی بیشتر، با این رفتارمقابله نماید.
 
منبع :
سلامت نیوز
سایت مهارت های فرزند پروری