اختلاف های ارتباطی میان زوج های پریشان و زوج های غیر پریشان

 مهمترین عامل آسیب زای میان همسران، عدم توجه به ارتباطات عاطفی است.
 

چکیده: ارتباطات همسران، دارای دو قسمت عمده است، یا این ارتباط کلامی است یا غیرکلامی. در بررسی خانواده های موفق و غیر موفق آن چه به دست می آید این است که خانواده های موفق برای ارتباطات کلامی و غیرکلامی خود ارزش زیادی قائل بودند. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 742 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه 

 

پژوهش های آزمایشگاهی به صورت وسیله ای برای بررسی شیوه تعامل و ارتباط زوج های پریشان و غیر پریشان به کار رفته است. ما مایلیم یافته های کاربردی عمده ای را که از مجموع این پژوهش ها برگرفته شده است، به گونه ای فشرده که در پی خواهد آمد، مرور کنیم.

1.زوج های غیر پریشان و پریشان از نظر نیت در ارتباط هایشان تفاوتی ندارند، هرچند، همسران پریشان در مقایسه با همسران غیر پریشان، گفته های همسر خود را به گونه ای معنادار، کمتر مثبت ادراک می کنند (گاتمن، نتاریوس، مارکمن و دیگران، ۱۹۷۶).

2. روی هم رفته، هنگام حل اختلاف، زوج های پریشان در مقایسه با زوج های غیر پریشان رفتارهایی منفی تر از خود نشان می دهند. برعکس، رفتارهای مثبت در مجموعه رفتارهای زوج های غیر پریشان متداول ترند. هنگام گفت و گوی اتفاقی هیچ اختلاف عمده ای به چشم نمی خورد (برچلر و دیگران، ۱۹۷۵: وینسنت و دیگران، ۱۹۷۵، ۱۹۷۹).

3. زوج های پریشان در مقایسه با زوج های غیر پریشان توافق کمتری در میزان اختلاف نشان می دهند. (گاتمن و دیگران، ۱۹۷۷؛ ریسکین و فانس"، ۱۹۷۲).

5. احتمال بروز رابطه متقابل منفی از زوج های پریشان، بیش از زوج های غیر پریشان است (گاتمن و دیگران، ۱۹۷۷).
از این مهم تر، از نظر افتراق یا تشخیص، رفتار ناخوشایند زن و شوهرهای پریشان بهترین مشخصه میزان خشنودی روزمره آنان و برعکس، رفتار خوشایند زن و شوهرهای غیر پریشان بهترین مشخص های خشنودی روزمره این زوج هاست (جکوبسون و دیگران، ۱۹۸۰).

6. در طی مرحله حل اختلاف، زوج های پریشان بیشتر تمایل دارند که درگیر مسایل خود، و رد و بدل کردن گله و شکایت باشند تا به مسایل دیگری بپردازند. این امر نشان دهنده ضعف شنیداری و ضعف مهارت در تعیین اعتبار همسر است (گاتمن ودیگران، ۱۹۷۷).

7. با توجه به بند پیشین، مجموعه ای از رفتارهای ظریف دیگر به چشم می خورد (مانند، شکایت ها، انتقادها، بلندی صدا، گوشه و کنایه و غیره) که زوج های پریشانی را که درگیر ارتباط برای حل مشکلات شان هستند از زوج های غیر پریشان جدا می کند (برای نمونه، کلییر و رات برگ، ۱۹۷۷؛ ریسیک، سویت، کیفره، بار و رابی، ۱۹۷۷).

8. به نظر می رسد مجموعه ای از سبک های ارتباطی مثبت مانند بیان "همدلانه" و مناسب احساسات، "توانش ادراکی". (فهم و درک همسر خود) و جز اینها با رضایت زناشویی هم بسته باشد (دیویدسون، بالزویک، و هالورسون، ۱۹۸۳؛ ایلی، گرنی، و استور، ۱۹۷۳؛گاتمن و پرترفیلد، ۱۹۸۱) و اعتماد میان فردی، سطح احترام و بیان عاطفه پیوسته به گونه ای مثبت با کیفیت زندگی زناشویی در ارتباط است (کازینز و وینسنت، ۱۹۸۳؛ الارزلروهوستون ۱۹۸۰؛ رتینگ و بولبز، ۱۹۸۳).

9. و سرانجام، به نظر می رسد ارتباط لگام گسیخته و کاملا آزاد در رابطه های پریشان در مقایسه با رابطه های غیر پریشان تداول بیشتری داشته باشد (بینونو ۱۹۷۰ . ۲۴ ؛ لوینگره و سین۲۴، ۱۹۶۷). در نتیجه، مارکمن
(۱۹۷۹) ارتباط زوج هایی را پیش از آغاز زندگی زناشویی در محیطی آزمایشگاهی بررسی و سپس به گونه ای آزمایشی رفتار آنان را به مدت دو سال و نیم دنبال کرد. پیامد بررسیهای وی آشکارا نشان داد که کیفیت ارتباط مستقیما به رضایت از زندگی زناشویی وابسته است.
 بدین روی، پژوهشگران نشانه هایی را در پیش بینی به کار برده اند که نشان می دهد توانایی های ارتباطی بر کیفیت زناشویی اثر می گذارد (و شاید از آن تاثیر می پذیرد). روی هم رفته، شواهد آزمایشی گیج کننده است؛ مهارت های ارتباطی موضوعی است که کلیه زناشویی درمانگران نمی توانند به سادگی از آن چشم بپوشند.

منبع: کتاب «زناشویی درمانی (از دیدگاه رفتاری - ارتباطی)»

 نویسندگان: فیلیپ برنستاین، مارسی برنستاین
مترجمان: حسن پورعابدی نائینی و غلامرضا منشئی