پیش نوازی همسر (بخش اول)

 سلامت روانی در آمیزش جنسی یک مقدمه دارد و آن پیش نوازی همسر است.
 

چکیده: یک رابطه ‌جنسی خوب چیزی بیشتر از خود نزدیکی است. بخش عمده هیجان و شور رابطه‌ جنسی قبل از نزدیکی اتفاق می‌افتد (مخصوصاً برای خانم ها). هر کاری که بعنوان مقدمه برای رابطه‌ جنسی انجام شود، پیش‌نوازی نامیده می‌شود. در این نوشتار به توضیح بیشتری در این مورد می پردازیم.

تعداد کلمات 1324 / تخمین زمان مطالعه 7 دقیقه 

پیش نوازی که از آن به ملاعبه در روایات تعبیر شده است، به معنای بازی کردن دو نفره است. اما این واژه که در مسایل جنسی کاربرد فراوانی دارد، در میدان آمیزش، معنایی ویژه می یابد و در گستره فرهنگ امور جنسی، جایگاهی والا دارد و نقش آفرینی نمایانی را عهده دار است. می توان گفت که ملاعبه، اوج هنرمندی در آمیزش جنسی است.
عشق ورزی ، به شکل های گوناگون، همان ملاعبه است. زن ، پیش و بیش از مجامعت، نیازمند عشق ورزی است. مجامعت بدون ملاعبه، می تواند مرد را به انزال برساند، اما نمی تواند زن را به ارگاسم کامل و رضایت مطلوب برساند. البته مرد نیز از این آمیزش، بهره کامل را نمی برد؛ زیرا انزال، لزوما مساوی با رسیدن به اوج لذت جنسی و گرفتن کام کامل نیست.
آری با انزال، کار مرد پایان می پذیرد، اما این پایان پذیری کار، همان، کامیابی کامل نیست.
 

آمیزش بدون نوازش، مجامعتی ناقص است که علاوه بر این که نیازهای همسران- به ویژه زنان- را برنمی آورد، گاهی سبب آشفتگی روانی و انحراف جنسی نیز می شود. ناارضایی یا بدارضایی جنسی، نه تنها سبب محرومیت همسران –به ویژه زنان- از بهره های کلان مجامعت می شود، بلکه می تواند تخریب گر اعصاب و روان ایشان باشد و یا آنان را به عطش کاذب جنسی مبتلا کند و اشتهای جنسی ایشان را به گونه ای افراطی و سیری ناپذیر برافروزد و نجابتشان را به خطر اندازد.
 

ملاعبه، فقط نیاز زنان و ویژه ایشان نیست؛ چنین نیست که تنها مرد نوازشگر باشد و زن، نوازش خواه، مرد نوازش دهنده باشد و زن نوازش گیرنده؛ بلکه هر دو خواهان این موهبت ارجمندند.
هر دو هم دهنده و هم گیرنده؛ اما دایره نقش مرد در دهندگی نوازش و دایره نقش زن در گیرندگی آن، گسترده تر است و این، به سبب تفاوت حکیمانه در ساختار وجود ایشان و نیز عاشق بودن مرد و معشوق بودن زن است.
بنابراین، مرد نیز نیازمند نوازش است و آن را بسیار دوست می دارد. از این رو، زن نیز باید مهارت نوازش مرد را فرا گیرد و آن را به کار گمارد. البته شکل و شیوه نوازش دادن و نوازش گرفتن ایشان متفاوت است.
از هنرنمایی های لطیف آفریدگار در آفرینش زن و مرد این است که نوازشگر و نوازش گیر، هر دو از کارشان لذت و بهره می برند. چنین نیست که هر یک، تنها برای انجام تکلیف و چشاندن لذت به دیگری و دادن بهره به او و آماده کردن وی برای آمیزش، او را بنوازد؛ بلکه لذت چشاندن و بهره دادن، لذت بهره بردن را نیز همراه دارد. داد و ستدی عادلانه و دو سویه است. هیچ یک احساس وسیله بودن با کارگر بی مزد بودن نمی کند. چگونگی ملاعبه از وظایف حتمی هماغوشی موفق، آن است که زن و شوهر، هنر ملاعبه را | فراگیرند؛ این هنر ظریف، دقیق، پر رمز و راز، خواستنی، دوست داشتنی، لذت آفرین، آرامش بخش، سرنوشت ساز.
آقا و خانم، هر اندازه آگاهی شان از اندام های خود و همسرشان بیشتر باشد و هر مقدار نقاط حساس و تحریک پذیر یکدیگر را بهتر بشناسند و هر اندازه چگونگی تعامل با همدیگر در فرایند آمیزش را نیکوتر بدانند، توفیقشان در میزان لذت جویی و درجه کامیابی افزایش می یابد.
شاید برخی از زوج ها - به هر دلیل - نتوانند یا نخواهند همه اجزا و جزئیات اندام های تناسلی را بشناسند و همه رمزها و رازهای این عرصه را بدانند، اما شناختن آن مقدار از اجزا و دانستن آن مقدار از فنون که در آمیزش موفق، مؤثر است، ضرورتی حتمی است. این سخن یک کارشناس مسائل جنسی را بنگرید:
زوج جوان برای این که به لذتی دوجانبه دست یابند، ضرورتی ندارد که از جزئیات جهاز تناسلی یکدیگر کاملا آگاه باشند. همان طور که یک نفر با وجود عدم اطلاع از نحوه تبدیل بنزین به انرژی، با مهارت اتومبیل می راند، زن و شوهر نیز می توانند بدون آن که از کیفیت ساختمان جهاز تناسلی، تخمدان و سایر اجزاء آن اطلاع داشته باشند، به شدت از هماغوشی با یکدیگر لذت ببرند؛ لیکن همان گونه که راننده باید بداند که چگونه سویچ را بچرخاند تا موتور روشن شود و چطور و در چه وضعی از پدال گاز و ترمز استفاده نماید، زن و شوهر نیز برای آن که عاشقان موفقی باشند باید بدانند کدام قسمت و چه عضوی از بدن از نقطه نظر جنسی دارای حساسیت زیادتری است و نوازش چه اعضایی باعث شدت تحریک می گردد.[1]
همه اندام های زن و مرد، تحریک پذیر است؛ از موی سر تا کف پا. اما برخی از نقاط بدن، تحریک پذیرترند و نیز میزان تحریک پذیری زن، بیش از حساسیت مرد است.
از این روست که دایره عمل مرد در عرصه معاشقه، گسترده تر از دایره عمل زن است. از این رو مرد در قلمرو ملاعبه باید بسیار فعال تر از زن باشد؛ به گونه ای که گویا مرد، دهنده ملاعبه است وزن، گیرنده آن؛ اما به واقع، هر دو فعال اند، اما مرد، بسیار فعال تر.
 

برخی از اعضا و اندام های بدن زن و مرد، در عرصه معاشقه و ملاعبه، برابرند؛ یعنی مرد و زن، در نوازش آنها فعالیتی یکسان دارند و در کام جویی از آنها نیز بهره ای برابر می برند. اما در برخی دیگر، متفاوت اند. در بعضی، مرد حساس تر و فعال تر است و بهره بیشتر می برد و در بعض دیگر، زن حساس تر و فعال تر است و بهره بیشتر می برد. اما در جمع بندی نهایی، بهره هر دو، یکسان است؛ یعنی باید یکسان باشد، که اگر یکسان نبود، معلوم می شود اشکالی در کار است که باید آن را شناخت و اصلاح کرد.
این تقسیم سه گانه اعضا و اندام ها در عرصه معاشقه، درباره حالت ها و اوصاف زن و مرد در وادی عاشقانگی نیز صادق است. یعنی پاره ای از حالت ها و صفت ها ویژه زن است و برازنده او؛ مانند: ناز و کرشمه ورزیدن، معشوقگی نمودن، عشوه گری دلبرانه، مرد را ظریفانه و دلبرانه به سوی خود خواندن، جلوه گری های هوس انگیز و رمیدگی های شیطنت آمیز برخی از حالات و اوصاف نیز ویژه مرد است؛ مانند: عاشقی فداکارانه، طلب نمودن مصرانه، تصاحب مقتدرانه، تصرف انحصارطلبانه، غیرت ورزی شجاعانه و عشق ورزی ماهرانه.
این حالت ها و صفت ها اگر جابه جا شوند، زشت می شوند. عشوه گری که از زیورها و هنرهای زن است، اگر در مرد ظاهر شود، ناپسند است و چندش آور. و طلب نمودن مصرانه و پیگیرانه که زیبنده مرد است، اگر در زن نمایان شود، بدنماست و تحقیر آمیز. مرد، طالب است و عاشق و زن، مطلوب است و معشوق. این حالت های فطری و طبیعی، باید بر جای خود بمانند. دست کاری و جابه جایی آنها نارواست.
پاره ای از حالت ها و صفت ها نیز میان زن و مرد، مشترک است و زیبنده هر دوی ایشان است؛ مانند: مهربانی، مهرورزی، ابراز محبت، آراستگی، پیراستگی، خوش خلقی، خوش پوشی، وفاداری، حیامندی و عفت ورزی.
یادمان باشد که آفرینش آفریدگان و آدمیان، بر اساس حکمت است و جهان و همه پدیدگات، چونان چشم و خد و خال و ابرویند، که هر کدام به جای خویش نیکویند.
سخنمان درباره هنر ملاعبه و مهارت معاشقه است و انجام کامیابانه هماغوشی و آمیزش کامل و بهره مندی نیکوی هر دو همسر از آمیزش جنسی.
 
منبع: کتاب «آداب عشق ورزی» (آموزه هایی درباره رفتارهای جنسی و عاطفی همسران)
نویسنده: علی اکبر مظاهری