علی اصغر بروجردی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1276 -1231 ق)، عالم، متكلم امامى و شاعر، متخلص به اصغر و نیر. در بروجرد به دنیا آمد. مقدمات علوم را در زادگاهش فراگرفت. سپس به نجف رفت و از بزرگانى همچون شیخ محمد حسن نجفى، صاحب «جواهر»، و شیخ محمد حسین، صاحب «فصول»، و سید ابراهیم موسوى، صاحب «ضوابط» و شیخ حسن فقیه، فرزند شیخ جعفر كاشف الغطاء، استفاده كامل برد، و فیض حضور اكثر محدثان و مفسران و حكماى عصر خود را یافت. او شعر مى‏سرود و در مثنوى‏اش اصغر تخلص مى‏كرد، اما در «دیوان» خود تخلص نیر داشته است. وى آثار سودمندى به جاى گذاشت، از جمله: «الافاضات الرضویة»، در نشئات مختلفه، از بدو خلقت تا محشر؛ «البوارق اللامعة»، در خلافت امیرالمؤمنین (ع)؛ «التیمم»؛ «در مكنون»، مثنوى عرفانى؛ «سیف الشیعة»؛ «سیف المجاهدین»، در احكام جهاد و دفاع؛ «شرح منظومه فقهیه»؛ «ضیاء النور»، مثنوى عرفانى عرفانى و اخلاقى؛ «عقائد الشیعة»؛ «اللؤلؤ المنثور»، در بعض خطب امیرالمؤمنین (ع)؛ «لآلى الكلام»، در فروع و احكام؛ «مخزن الاسرار»؛ «معدن الحكمة»؛ «منهج الحق»، در مسائل مختلفه بین الفریقین؛ «مهمات الاصول»، در اصول فقه؛ «نور الانوار»، در احوال حضرت قائم (عج).