ابوالعباس فضل لوکری مروزی
ملیت : ایرانی
-
قرن : 6
منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(س پنجم و ششم ق)، حكیم، فیلسوف ادیب و شاعر. اهل لوكر در كنار رود مرو بود. وى حكیمى كامل و در اجزاء علوم حكمت ماهر بود. لوكرى شاگرد بهمنیار (م 458 ق)، شاگرد ابوعلى سینا، بود و به وسیله او علم حكمت در خراسان انتشار یافت. از اقران وى در میدان حكمت مىتوان به خیام، ابنكوشك و واسطى اشاره كرد. او با خیام (م 525 ق) و خازنى (م 525 ق) در «زیج ملكشاهى» همكارى داشته است. از شاگردان وى مىتوان قطبالزمان محمد بن ابوطاهر طبسى مروزى (م 539 ق)، مجد الافاضل قاضى عبدالرزاق تركى، محمد بن یوسف الایلاقى (536 ق)، فریدالدین عمر بن غیلان بلخى، عین الزمان حسن قطان مروزى و ابوالفتح اسعد بن محمد بن ابونصر المیهنى (م بعد از 520 ق) را نام برد. لوكرى در مرو درگذشت. از آثار وى: «بیان الحق بضمان الصدق»، كه مهمترین اثر وى است و از سخنان فارابى و ابوعلى سینا و حكیمان دیگر استفاده كرده است، شامل پنج بخش: 1- منطق 2- طبیعیات 3- الهیات 4- بخشى در ذكر مسائلى از علم ما بعد الطبیعه كه در حكم اسرار است 5- فصول منتخب از «رسالة الاخلاق»، در پنج باب؛ قصیدهاى، با شرح فارسى آن؛ «دیوان» شعر. صاحب «روضات الجنات» ضمن شرح حال بهمنیار، او را شاگرد لوكرى مىداند كه به گفتهى «ریحانة الادب» باید فرد دیگرى باشد.
تازه های مشاهیر
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}