ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر
نگارگر (تذهیب و تشعیر). تولد: 1292، تهران. درگذشت: 14 خرداد 1368، تهران. عبدالله باقرى (فرزانه‏پور) چون پدرش در اراك در مأموریت ادارى بود، تحصیلات ابتدایى را در آنجا به پایان برد و سپس در سال 1305 به تهران آمد و در سیزده سالگى در هنرستان صنایع قدیمه و مستظرفه (هنرهاى زیباى فعلى) كه به همت حسین بهزاد پاى گرفته بود، مشغول به تحصیل شد. در این هنرستان رسم بر این بود كه هر كارآموزى نخست با تمام هنرها آشنا مى‏شد و سپس در رشته‏ى تخصصى خود را انتخاب مى‏كرد. عبدالله باقرى نقش قالى و كاشى و هنر تذهیب را به عنوان هنرهاى تخصصى خود برگزید. وفاى كاشانى در آن هنگام استاد نقش قالى، هادى تجویدى استاد مینیاتور و على درودى استاد تذهیب هنرستان بودند. استادان دیگر ایشان غلام حسین اسكندلى و حمید رهبرى بودند. عبدالله باقرى در كنار كار هنرى، بلافاصله پس از پایان دوره‏ى هنرستان (1319) خود به آموزش و تربیت شاگردان همت گذاشت و در هنرستان‏هاى كشور شروع به تدریس كرد. تعداد آثار وى به گفته‏اى به بیست هزار اثر مى‏رسد كه اكثرا تذهیب است و بسیارى از آنها را در موزه‏اى متعدد مى‏توان دید. از جمله دو هزار اثر از كارهاى وى را استاد طاهرزاده‏ى بهزاد در همان زمان كه رییس هنرستان بود، با خود به تركیه برد و بسیارى از آنها امروزه در موزه‏ى توپكایى استانبول نگهدارى مى‏شود. استاد باقرى مجموعا بیست سال از عمر خود را به آموزش هنرآموزان و تدریس در هنرستان‏هاى مختلف، موزه‏ها و دانشگاه‏ها پرداخت كه از آن میان مى‏توان به هنرستان‏هاى دختران و پسران تهران و هنرستان تبریز نام برد و در اواخر عمر به علت كهولت سن و بیمارى اغلب شاگردان خود را در منزل خود مى‏پذیرفت. تعدادى از این نقش قالى‏ها در موزه‏ى هنرهاى ملى نگهدارى مى‏شد كه بعدها به موزه‏ى فرش ایران انتقال یافت و برخى از آنها به وسیله‏ى هنرمندان قالیباف روى قالى پیاده شدند. وى در هنر تذهیب شیوه‏اى نو پدید آورد و این هنر را كه بیشتر براى زینت بخشیدن به كار یك خوشنویس یا شعر یك شاعر به كار مى‏رفت، شخصیتى مستقل بخشید تا جایى كه تذهیب بتواند خود به عنوان تابلویى قابل ارائه باشد. به طور كلى مى‏توان گفت كه پس از دوران صفویه، به همت او و استاد نصرت‏الله یوسفى بود كه تذهیب در ایران اصالت دیرین را بازیافت. آثار و طرح‏هاى استاد باقرى یك بار در اردیبهشت 1365 و بار دیگر در اردیبهشت 1368 در موزه‏ى فرش ایران در نمایشگاه‏هایى به معرض تماشا گذاشته شد. از وى مجموعه‏اى به نام گلزار باقرى (1366) حاوى تصاویر تعدادى از آثار قدیمى وى به همت شاگردان چاپ شده است. از آثار دیگر اوست: طراحى و نقاشى درها، دیوار و ستون‏هاى موزه‏ى هنرهاى ملى سابق، طراحى كاشى‏هاى بلند كاخ مرمر كه از روى گنبد مسجد شیخ لطف‏الله اقتباس شده است، تعداد تذهیب و حاشیه كه در موزه‏هاى هنرهاى ملى و هنرهاى تزئینى نگه‏دارى مى‏شود كه از جمله معروف‏ترین آن تابلو «گل و مرغ» است كه در موزه‏ى هنرهاى معاصر نگهدارى مى‏شود، حاشیه و تذهیب «خدا را فراموش نكن» با خط «عبدالرسولى» حاشیه و تذهیب «بسم‏الله الرحمن الرحیم» با خط «عبدالرسولى»، تذهیب و حاشیه كتاب عمر خیام اسفندیارى، تذهیب چند قرآن كه معروف‏ترین آنها قرآنى است با خط سید حسن میرخانى. استاد عبدالله باقرى پس از یك بیمارى طولانى سرطان كبد، در سن 76 سالگى در تهران بدرود حیات گفت. پیكر وى در امامزاده ابن‏بابویه در تهران به خاك سپرده شد.
فعالیت ها : : مشاهیر / هنر / نگارگري