عبدالله باقری
نگارگر (تذهیب و تشعیر).
تولد: 1292، تهران.
درگذشت: 14 خرداد 1368، تهران.
عبدالله باقرى (فرزانهپور) چون پدرش در اراك در مأموریت ادارى بود، تحصیلات ابتدایى را در آنجا به پایان برد و سپس در سال 1305 به تهران آمد و در سیزده سالگى در هنرستان صنایع قدیمه و مستظرفه (هنرهاى زیباى فعلى) كه به همت حسین بهزاد پاى گرفته بود، مشغول به تحصیل شد. در این هنرستان رسم بر این بود كه هر كارآموزى نخست با تمام هنرها آشنا مىشد و سپس در رشتهى تخصصى خود را انتخاب مىكرد. عبدالله باقرى نقش قالى و كاشى و هنر تذهیب را به عنوان هنرهاى تخصصى خود برگزید. وفاى كاشانى در آن هنگام استاد نقش قالى، هادى تجویدى استاد مینیاتور و على درودى استاد تذهیب هنرستان بودند. استادان دیگر ایشان غلام حسین اسكندلى و حمید رهبرى بودند. عبدالله باقرى در كنار كار هنرى، بلافاصله پس از پایان دورهى هنرستان (1319) خود به آموزش و تربیت شاگردان همت گذاشت و در هنرستانهاى كشور شروع به تدریس كرد. تعداد آثار وى به گفتهاى به بیست هزار اثر مىرسد كه اكثرا تذهیب است و بسیارى از آنها را در موزهاى متعدد مىتوان دید. از جمله دو هزار اثر از كارهاى وى را استاد طاهرزادهى بهزاد در همان زمان كه رییس هنرستان بود، با خود به تركیه برد و بسیارى از آنها امروزه در موزهى توپكایى استانبول نگهدارى مىشود. استاد باقرى مجموعا بیست سال از عمر خود را به آموزش هنرآموزان و تدریس در هنرستانهاى مختلف، موزهها و دانشگاهها پرداخت كه از آن میان مىتوان به هنرستانهاى دختران و پسران تهران و هنرستان تبریز نام برد و در اواخر عمر به علت كهولت سن و بیمارى اغلب شاگردان خود را در منزل خود مىپذیرفت. تعدادى از این نقش قالىها در موزهى هنرهاى ملى نگهدارى مىشد كه بعدها به موزهى فرش ایران انتقال یافت و برخى از آنها به وسیلهى هنرمندان قالیباف روى قالى پیاده شدند. وى در هنر تذهیب شیوهاى نو پدید آورد و این هنر را كه بیشتر براى زینت بخشیدن به كار یك خوشنویس یا شعر یك شاعر به كار مىرفت، شخصیتى مستقل بخشید تا جایى كه تذهیب بتواند خود به عنوان تابلویى قابل ارائه باشد. به طور كلى مىتوان گفت كه پس از دوران صفویه، به همت او و استاد نصرتالله یوسفى بود كه تذهیب در ایران اصالت دیرین را بازیافت. آثار و طرحهاى استاد باقرى یك بار در اردیبهشت 1365 و بار دیگر در اردیبهشت 1368 در موزهى فرش ایران در نمایشگاههایى به معرض تماشا گذاشته شد.
از وى مجموعهاى به نام گلزار باقرى (1366) حاوى تصاویر تعدادى از آثار قدیمى وى به همت شاگردان چاپ شده است. از آثار دیگر اوست: طراحى و نقاشى درها، دیوار و ستونهاى موزهى هنرهاى ملى سابق، طراحى كاشىهاى بلند كاخ مرمر كه از روى گنبد مسجد شیخ لطفالله اقتباس شده است، تعداد تذهیب و حاشیه كه در موزههاى هنرهاى ملى و هنرهاى تزئینى نگهدارى مىشود كه از جمله معروفترین آن تابلو «گل و مرغ» است كه در موزهى هنرهاى معاصر نگهدارى مىشود، حاشیه و تذهیب «خدا را فراموش نكن» با خط «عبدالرسولى» حاشیه و تذهیب «بسمالله الرحمن الرحیم» با خط «عبدالرسولى»، تذهیب و حاشیه كتاب عمر خیام اسفندیارى، تذهیب چند قرآن كه معروفترین آنها قرآنى است با خط سید حسن میرخانى.
استاد عبدالله باقرى پس از یك بیمارى طولانى سرطان كبد، در سن 76 سالگى در تهران بدرود حیات گفت. پیكر وى در امامزاده ابنبابویه در تهران به خاك سپرده شد.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
