رالف ماکیو
Macchio, Ralph
بازیگر (1961، لانگ آیلند نیویورک - امریکا)
در لانگ آیلند و در خانواده ای که همگی با کامیون و حمل و نقل سر و کار داشتند، به بار آمد. از کودکی به بازیگری علاقه مند شد و فعالیت هایش را با خواندن و رقصیدن در نمایش های موزیکال محلی آغاز کرد. در شانزده سالگی به تلویزیون راه یافت و در آگهی های تبلیغاتی بازی کرد. در سال آخر دبیرستان، پس از کسب موفقیت در یک امتحان بازیگری، رابرت داونی او را برگزید تا در کمدی در دانشکده ی نظامی نقشی ایفا کند. هم زمان در تلویزیون، در مجموعه ی هشت تا بچه کافی است (1977-1981) ظاهر شد. سه سال بعد فرانسیس فورد کوپولا او را با بازیگران تازه کار آن زمان، توماس هاول، راب لو. تام کروز و پاتریک سوایزی و امیلیو استه وز، در حاشیه نشینان هم بازی کرد و نخستین فرصت را برای شروعی موفقیت آمیز در اختیارش گذاشت. پس از آن، در کاراته کید نقش اصلی را به عهده گرفت و با این فیلم و قسمت های دوم و سوم آن به شهرت رسید. بازی در تلویزیون را نیز ادامه داد و در 1986 برای نخستین بار در برودوی مقابل رابرت دنیرو روی صحنه رفت.
ظاهر جوان نمای ماکیو از یک طرف برای او موفقیت به هم راه آورد و از سوی دیگر، باعثث شد تا فعالیت هایش عمدتاً به ایفای نقش های نوجوانان محدود شود. او از سال 1980 وارد سینما شد و در طول این دهه در کم تر از ده فیلم بازی کرد، که در هر کدام به نوعی نقش جوانان را به عهده داشت. اما با شروع دهه ی 1990 این روند تا اندازه ای در تعلیق باقی ماند، چرا که مردی به سن او، که ازدواج کرده و سی سالگی را پشت سر گذاشته، نمی توانست تا ابد نوجوان بماند! ماکیو موفقیت هایش را با کاراته کید آغاز کرد. در این فیلم فوق العاده پُرفروش، در نقش «دانیل» ظاهر شد و با یادگیری کاراته، پا در جای پای سیلوستر استالون گذاشت؛ چه کارگردان فیلم، جان آویلدسن، قبلاً راکی (1976) را ساخته بود. استقبال تماشاگران و تحسین منتقدان باعث شد تا آویلدسن دو بار دیگر ماکیو را در همان نقش و در قسمت های دوم و سوم فیلم ابقا کند. اما هرچند این دو فیلم نیز به موفقیت هایی مشابه دست یافتند، شخصیت ماکیو فرصت آن را پیدا نکرد تا با گذر از هجده سالگی به بازیگری بالغ تر بدل شود. مضافاً این که، سوای پدیده ی کاراته کید، دیگر فیلم های او آثاری قابل توجه نبودند.
از فیلم ها: 1980 - در دانشکده ی نظامی (داونی)؛ 1983 - حاشیه نشینان (کوپولا)؛ 1984 - کاراته کید (آویلدسن)، معلمان (هیلر)، سه آرزوی بیلی گریر (بلچمن)؛ 1986 - چهارراه ها (و. هیل)، کاراته کید 2 (آویلدسن)؛ 1988 - رعد دوردست (ر. رُزنتال)؛ 1989 - کاراته کید 3 (آویلدسن)؛ 1991 - آفتاب بیش از اندازه (داونی)؛ 1992 - پسرعموی من وینی (ج. لین)؛ 1994 - برهنه در نیویورک (آلگرانت)؛ 1999 - نمی تواند بهشت باشد (فریدمن)؛ 2000 - مهمانی اداری (ادمندز).
