ملیت :  ایرانی   -  قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر
طراح، نقاش، پیكرتراش. تولد: 1276، تهران (محله‏ى عودلاجان). درگذشت: 20 آذر 1374، تهران بیمارستان آبان. ابوالحسن صدیقى، فرزند میرزا باقر صدیق‏الدوله نورى، در هفت سالگى در مدرسه‏ى اقدسیه و پس از آن در مدرسه‏ى آلیانس تهران درس خواند. در آخرین سال تحصیلى به خاطر علاقه به نقاشى، مدرسه‏ى آلیانس را رها كرد و در مدرسه‏ى كمال‏الملك به فراگیرى نقاشى پرداخت. وى از شاگردان كمال الملك در نقاشى بود كه پس از پایان دوره‏ى نقاشى به مجسمه‏سازى روى آورد و خود به پیكرتراشى مشغول شد. صدیقى در سال 1307 به اروپا رفت و بیش از چهار سال در مدرسه‏ى هنرهاى زیباى پاریس در رشته‏ى پیكرتراشى به تحصیل مشغول شد. وى در سال 1311 پس از بازگشت به ایران، با حكم كمال‏الملك ریاست مدرسه‏ى صنایع مستظرفه را (كه بعدها مدرسه‏ى هنرهاى زیبا نام گرفت) بر عهده گرفت. بعد در ایجاد اولین مدرسه‏ى معمارى در سال 1318 با كمك مدرسان خارجى در محل كنونى سازمان برنامه (میدان بهارستان) كوشش كرد و بعد با همكارى استاد على‏محمد حیدریان و مهندس محسن فروغى و آندره گدار در نیمه‏ى دوم سال 1319 در ایجاد «هنركده» در مدرسه‏ى مروى، واقع در نزدیكى میدان شمس‏العماره شركت كرد. اما پیش از آن كه هنركده به محوطه‏ى دانشگاه تهران منتقل شود، از همكارى كناره‏كیرى كرد و از آن پس تنها به كار پیكرتراشى پرداخت و علاوه بر مجسمه‏ى معاریف ایران، آثارى از صورت بستگان و نزدیكان خود (بین سالهاى 1303 تا 1337) و همچنین نقش برجسته نماى وزارت دادگسترى (1321)؛ صحنه‏هایى از شاهنامه‏ى فردوسى در زروخانه‏ى بانك ملى ایران (1325)؛ مجمسه‏ى عدالت در وزارت دادگسترى (1333) و باز صحنه‏هایى دیگر را به وجود آورد. در بین طرح‏ها و نقاشى‏هایى كه در كتاب آثارش چاپ شده، چهره‏اى از حافظ نیز مشاهد مى‏شود كه به دلایلى به تندیس تبدیل نشده است. از آثار دیگر اوست: مجمسه‏ى ایستاده‏ى سعدى در شیراز (1330)؛ مجمسه‏ى ایستاده از ابن سینا از سنگ مرمرین در همدان (1333)؛ مجسمه‏ى ایستاده‏ى فردوسى از سنگ مرمر در تهران (1312)؛ مجمسه‏ى نشسته‏ى فردوسى از سنگ مرمر در شهر توس (1347)؛ تندیس میرزا تقى‏خان امیركبیر (1322 و 1355)؛ رستم (1325)؛ مجسمه‏ى نادر در باغ نادرى در توس مشهد (1335)؛ كمال‏الملك (1347)؛ مجسمه‏ى نیم‏تنه از عمر خیام در پارك لاله تهران (1349 و 1354)؛ یعقوب لیث (1365) و سیاه نى‏زن یا حاج مقبل، دو نیم‏تنه چپ و راست از یك سیاه مراكشى؛ نیم‏تنه از یك دوره‏گرد پیر؛ نیم‏تنه ابوالقاسم مستخدم استاد كمال‏الملك، نیم‏تنه استاد كمال‏الملك، و تمام تنها از برادرزاده‏ى خود ایشان و نیم‏تنه‏ى ننه حسین خدمتكار. وى همچنین تندیس‏هایى را به سفارش برخى از نهادها از جمله بانك سپه، بانك ملى ایران، بانك مركزى، دانشگاه تهران، سازمان تربیت بدنى، وزارت نفت، شهردارى تهران، جمعیت هلال احمر خلق نمود. از جمله جوایز و نشان‏هایى كه به وى اهداء شد، مى‏توان از نشان درجه‏ى یك و لوح تقدیر انجمن شرق شناسان فرانسه (پاریس)؛ مدال طلاى درجه یك هنر از دولت بلژیك (1957)؛ دیپلم افتخار و نشان هنر از سوى دولت فرانسه توسط رییس آكادمى فرانسه (1959)؛ نشان درجه‏ى یك هنر از رییس جمهورى ایتالیا (1792) نام برد. كیسیون ملى یونسكو نیز همت محمد پارسى و هادى سیف كتابى در سال 1373 در آخرین سال حیات او به پاس خدماتش چاپ و منتشر كرد و استاد در 98 سالگى توانست پیش از فوت، آثارش را یك جا و در مجلدى مشاهده كند. استاد صدیقى در 20 آذر 1374 در بیمارستان آبان تهران درگذشت و در قطعه‏ى هنرمندان (قطعه‏ى شماره‏ى 88) بهشت زهرا به خاك سپره شد.
فعالیت ها : : مشاهیر / هنر / تندیس مشاهیر / هنر / نقاشي-طراحي