ابوالحسن صدیقی
طراح، نقاش، پیكرتراش.
تولد: 1276، تهران (محلهى عودلاجان).
درگذشت: 20 آذر 1374، تهران بیمارستان آبان.
ابوالحسن صدیقى، فرزند میرزا باقر صدیقالدوله نورى، در هفت سالگى در مدرسهى اقدسیه و پس از آن در مدرسهى آلیانس تهران درس خواند. در آخرین سال تحصیلى به خاطر علاقه به نقاشى، مدرسهى آلیانس را رها كرد و در مدرسهى كمالالملك به فراگیرى نقاشى پرداخت. وى از شاگردان كمال الملك در نقاشى بود كه پس از پایان دورهى نقاشى به مجسمهسازى روى آورد و خود به پیكرتراشى مشغول شد.
صدیقى در سال 1307 به اروپا رفت و بیش از چهار سال در مدرسهى هنرهاى زیباى پاریس در رشتهى پیكرتراشى به تحصیل مشغول شد. وى در سال 1311 پس از بازگشت به ایران، با حكم كمالالملك ریاست مدرسهى صنایع مستظرفه را (كه بعدها مدرسهى هنرهاى زیبا نام گرفت) بر عهده گرفت. بعد در ایجاد اولین مدرسهى معمارى در سال 1318 با كمك مدرسان خارجى در محل كنونى سازمان برنامه (میدان بهارستان) كوشش كرد و بعد با همكارى استاد علىمحمد حیدریان و مهندس محسن فروغى و آندره گدار در نیمهى دوم سال 1319 در ایجاد «هنركده» در مدرسهى مروى، واقع در نزدیكى میدان شمسالعماره شركت كرد. اما پیش از آن كه هنركده به محوطهى دانشگاه تهران منتقل شود، از همكارى كنارهكیرى كرد و از آن پس تنها به كار پیكرتراشى پرداخت و علاوه بر مجسمهى معاریف ایران، آثارى از صورت بستگان و نزدیكان خود (بین سالهاى 1303 تا 1337) و همچنین نقش برجسته نماى وزارت دادگسترى (1321)؛ صحنههایى از شاهنامهى فردوسى در زروخانهى بانك ملى ایران (1325)؛ مجمسهى عدالت در وزارت دادگسترى (1333) و باز صحنههایى دیگر را به وجود آورد. در بین طرحها و نقاشىهایى كه در كتاب آثارش چاپ شده، چهرهاى از حافظ نیز مشاهد مىشود كه به دلایلى به تندیس تبدیل نشده است.
از آثار دیگر اوست: مجمسهى ایستادهى سعدى در شیراز (1330)؛ مجمسهى ایستاده از ابن سینا از سنگ مرمرین در همدان (1333)؛ مجسمهى ایستادهى فردوسى از سنگ مرمر در تهران (1312)؛ مجمسهى نشستهى فردوسى از سنگ مرمر در شهر توس (1347)؛ تندیس میرزا تقىخان امیركبیر (1322 و 1355)؛ رستم (1325)؛ مجسمهى نادر در باغ نادرى در توس مشهد (1335)؛ كمالالملك (1347)؛ مجسمهى نیمتنه از عمر خیام در پارك لاله تهران (1349 و 1354)؛ یعقوب لیث (1365) و سیاه نىزن یا حاج مقبل، دو نیمتنه چپ و راست از یك سیاه مراكشى؛ نیمتنه از یك دورهگرد پیر؛ نیمتنه ابوالقاسم مستخدم استاد كمالالملك، نیمتنه استاد كمالالملك، و تمام تنها از برادرزادهى خود ایشان و نیمتنهى ننه حسین خدمتكار. وى همچنین تندیسهایى را به سفارش برخى از نهادها از جمله بانك سپه، بانك ملى ایران، بانك مركزى، دانشگاه تهران، سازمان تربیت بدنى، وزارت نفت، شهردارى تهران، جمعیت هلال احمر خلق نمود.
از جمله جوایز و نشانهایى كه به وى اهداء شد، مىتوان از نشان درجهى یك و لوح تقدیر انجمن شرق شناسان فرانسه (پاریس)؛ مدال طلاى درجه یك هنر از دولت بلژیك (1957)؛ دیپلم افتخار و نشان هنر از سوى دولت فرانسه توسط رییس آكادمى فرانسه (1959)؛ نشان درجهى یك هنر از رییس جمهورى ایتالیا (1792) نام برد. كیسیون ملى یونسكو نیز همت محمد پارسى و هادى سیف كتابى در سال 1373 در آخرین سال حیات او به پاس خدماتش چاپ و منتشر كرد و استاد در 98 سالگى توانست پیش از فوت، آثارش را یك جا و در مجلدى مشاهده كند.
استاد صدیقى در 20 آذر 1374 در بیمارستان آبان تهران درگذشت و در قطعهى هنرمندان (قطعهى شمارهى 88) بهشت زهرا به خاك سپره شد.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
