اعظم طالقاني
اعظم طالقاني فرزند سيدمحمود به سال 1322 خورشيدي در تهران ديده به جهان گشود. وي پس از تحصيلات ابتدايي و متوسطه و ديدن يک دوره‌ي مديريت، به تدريس پرداخت و هم‌زمان همراه با خواهرش به تأسيس يک مدرسه‌ي راهنمايي دخترانه دست زد.
اعظم که در نوجواني ازدواج کرده بود، هرگز از فعاليت‌هاي اجتماعي و سياسي دست نکشيد. او که در خانواده‌ي آيت‌الله طالقاني، سرشناس‌ترين روحاني مبارز در دهه‌هاي 40 و 50 در تهران رشد کرده بود. با مبارزه و سياست‌ورزي، دمساز بود؛ بنابراين، هرگز از مبارزه براي احياي حق باز نايستاد.
خانم طالقاني در بحبوحه‌ي جنگ و ستيزهايي که با رژيم پهلوي داشت، وارد دانشگاه شد و ليسانس ادبيات فارسي گرفت.
با گسترش مبارزه‌هاي مردم ايران عليه نظام شاهنشاهي، اعظم طالقاني همراه پدر انقلابي‌اش به مبارزه ايستاد و فعاليت‌هاي چشمگيري داشت. از جمله جامعه‌ي زنان انقلاب اسلامي را بنيان‌گذاري کرد و خود دبير کلي آن را عهده‌دار شد.او که چندين سال حبس در اوين و قصر دوران پهلوي را در کارنامه‌ي مبارزاتي خود داشت، براي نخستين دوره‌ي مجلس شوراي اسلامي از طرف مردم تهران براي نمايندگي مجلس انتخاب شد و به مدت چهار سال اين مسئوليت را به عهده داشت.
اعظم طالقاني براي انعکاس نظرهاي خود و جامعه‌ي زنان مسلمان، هفته‌نامه پيام هاجر را منتشر ساخت. اين نشريه، يک نشريه‌ي سياسي انتقادي بود که چندين سال متوالي نشر مي‌يافت.
خانم اعظم طالقاني از چهره‌هاي شناخته شده‌ي سياسي است که در سال 1376 به عنوان نخستين بانوي ايراني، نامزد رياست جمهوري شد.
وي هم‌اکنون افزون بر فعاليت‌هاي سياسي، از طريق نگارش نامه‌هاي انتقادي به مقامات ارشد نظام، به امور فرهنگي مي‌پردازد و به عنوان يک چهره‌ي فعال ملي - مذهبي شناخته شده است.
