ناصرقلی اردلان

فرزند میرزا ابوالحسن خان فخرالملك كردستانى و از نواده‏هاى دخترى عبدالصمد میرزا عزالدوله (سالور) برادر ناصرالدین شاه قاجار است. در 1273 تولد یافت. پس از انجام تحصیلات مقدماتى در تهران به اروپا رفت و در بلژیك تحصیلات خود را ادامه داد. پس از مراجعت از اروپا به خدمات دولتى وارد شد. مدت‏ها حكومت شهرهاى مختلف با او بود. چندى به حكمرانى آبادان و اصفهان منصوب شد. در انتخابات دوره‏ى چهاردهم از سنندج به وكالت رسید. در دوره‏ى پانزدهم این سمت را حفظ كرد و در دوره‏ى شانزدهم نیز وكیل بود. در مجلس برخلاف عده‏ى زیادى از نمایندگان كه جز منافع خودشان به همه چیز بى‏اعتنا بودند، برعكس به مسائل مردم توجه داشت و به دولت تذكرات لازم را مى‏داد. یك بار دولت عبدالحسین هژیر را استیضاح كرد. در 1329 كه شاه با ثریا عروسى كرد، بعضى از مأمورین دولت به نام هدیه‏ى عروسى شاه، گوش مردم را بریدند. از جمله هرمز احمدى بختیارى استاندار كرمان ده میلیون تومان به همین نام از مردم گرفته بود. اردلان در مجلس به شدت اعتراض كرد و درخواست كرد پول مردم را پس بدهند و اینگونه مأمورین را از كار بركنار سازند. در اواخر دوره‏ى شانزدهم نمایندگى مجلس شوراى ملى عضو هیئت خلع‏ید از شركت سابق نفت شد. در این كار وطن‏پرستى خود را به منصه‏ى ظهور رسانید. پس از مراجعت از آبادان، بازرسى دولت در بانك ملى كه از اهم مشاغل اقتصادى آن روز بود، مدتى به او واگذار شد. بعد با اختیارات كامل استاندارى آذربایجان را در اوضاع آشفته‏ى آن روز برعهده گرفت و تا حد امكان مشكلات را حل و فصل مى‏كرد. بعد از سقوط كابینه‏ى دكتر محمد مصدق گرفتار شد و چندى در زندان بسر برد. پس از استخلاص از زندان دیگر كارى به او ارجاع نشد و در 1364 درگذشت. در جوانى با دخترى از خانواده‏ى خواجه نورى ازدواج كرد و صاحب دو دختر شد. روى هم رفته مرد جالبى بود. سوادى متوسط داشت و زبان فرانسه را تا حدى مى‏دانست.

ناصرقلی اردلان

تازه های مشاهیر

بیشترین بازدید هفته