موارد بیشتر برای شما
Carrie (کری)
کارگردان : Kimberly Peirce
نویسنده : Lawrence D. Cohen,Roberto Aguirre-Sacasa
بازیگران : Chloë Grace Moretz,Julianne Moore,Gabriella Wilde
اقتباس سال 1976 براین دی پالما از رمان "Carrie/کری" استیون کینگ روی خط باریکی بین فیلم ترسناک غیر اخلاقی و آسیب شناسی اجتماعی قدم می زد.از یک طرف فیلم یک داستان خیالی انتقامی را برای بچه هایی که قربانی سو استفاده یا قلدری شده اند نقل می کند و راهی برای انتقام گیری از آن ها که زجرشان داده اند و طردشان کرده اند نشان می دهد.از طرف دیگر با تاکید نکردن زیاد روی کشت و کشتار در فیلم،در مورد نقش جامعه در زمانی که یکی از اعضایش به ماشین کشتار تبدیل می شود سوالاتی مطرح می کند.البته نسخه دی پالما اشکالاتی هم دارد به خصوص در ترسیم رابطه بین کری و مادرش اما در کل جذاب تر و عمیق تر از نسخه اتو کشیده کیمبرلی پیرس است.پیرس به جای حل کردن مشکلات نسخه دی پالما و ساختن چیزی جدید و نو،تنها این مشکلات را پیچیده تر کرده است.به خصوص بعد از این همه باز سازی و تکرار تلویزیونی این باز سازی غیر ضروری می نماید.
زرگ ترین مشکل "Carrie/کری" 2013 ابهام و دوگانگی است.در اقتباس دی پالما کری چهره ای تراژیک و محزون بود اما رویکرد فیلم نسبت به او رویکرد هم دردی نبود.فیلم انتقام کری را با شکوه و عظمت به تصویر نمی کشید و حتی مرگ شخصیت منفی اصلی فیلم در یک لحظه خیلی کوتاه و طی انفجاری قوی اتفاق می افتاد که حتی به بیننده فرصت لذت بردن از انتقام را نمی داد،لذتی که می توانست از یک رویارویی پر تعلیق حاصل شود.در این جا پیرس که فیلم را با استفاده از فیلم نامه مشترک لارنس دی.کوهن و روبرتو آگوِر سیکاسا ساخته است،دوست داشته مخاطبان با کری هم ذات پنداری کنند.او بر خلاف دی پالما وقت زیادی را صرف برانگیختن حس هم دردی بینندگان کرده است (شامل پیش در آمدی که در آن مادر کری نزدیک است در نوزادی او را با قیچی بکشد
بازی کلوئی گریس مورِتز به طور کلی قابل احترام است.این بازیگر جوان که بازی برجسته ای در فیلم هایی چون "Hugo/هیگو" و "Let Me In/مرا راه بده" انجام داده در این جا هم گلیمش را از آب بیرون کشیده است.او دختری را به تصویر می کشد که ذهنش عمیقا مغشوش است،زیادی به مادرش وابسته است و اعتماد به نفس ندارد.بازی خوب او را ایفای نقش جولین مور تکمیل کرده است.مور در نقش مارگرت روحی در عذاب از تعصب مذهبی را ترسیم می کند که از بازی اغراق شده پایپر لوری در فیلم قبلی بسیار فراتر و بهتر است.بازیگران مکملی که نقش هم کلاسی ها و اطرافیان کری را ایفا می کنند-گابریلا وایلد در نقش سو،پُرشه دابل دِی در نقش کریس و انسل اِلگورت در نقش تامی راس رویایی-را به راحتی می توان فراموش کرد.
بزرگ ترین مانع سر راه "Carrie/کری" این است که از زمانی که دی پالما فیلم را ساخته میزان خشونت در مدارس افزایش معنی داری داشته است.حوادثی مثل کالِمباین و سَندی هیل مسئولیت سنگین تری روی دوش کارگردانانی می گذارد که این روزها می خواهند چنین داستان هایی را روایت کنند.در این جا خبری از این مسئولیت پذیری نیست،زیرا فیلم انتقام مافوق بشری کری را شکوهمند جلوه می دهد (که بر اساس داستان کینگ بیش از 400 کشته دارد و بیش از 50 درصد کلاس سال آخر هم کشته می شوند) و نتیجه کار هم سو استفاده گرانه و زشت است."Carrie/کری" فیلم فوق العاده ای نیست و دیدنش هم لطف زیادی ندارد.این فیلم را تنها می توان یک باز سازی متوسط دانست.
منبع:نقد فارسی
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
