ورزش ایران در سالی که گذشت/2

راسخون: در ادامه گزارش قبلی که به بررسی عملکرد چند فدراسیون پرداخت، در این گزارش به سراغ چند فدراسیون دیگر می رویم.

وزنه برداری

فدراسیون وزنه برداری از آن دست فدراسیون هایی است که سال پرنشیبی را پشت سرگذاشته و دوپینگ تا آنجا در میان ورزشکاران این رشته ریشه دوانیده که ادامه این روند چه بسا به تعطیلی این ورزش پرطرفدار در کشور بینجامد.

سال 1388 برای فدراسیون وزنه برداری تلخ ترین سال تاریخ این رشته در کشور بوده تا آنجا که برخی از مسئولان سیاسی کشور و از جمله سید جلال یحیی زاده رئیس کمیته تربیت بدنی مجلس گفته که این فدراسیون به دلیل مشکل دوپینگ باید تعطیل شود.

ایران که عنوان نایب قهرمانی رقابت های وزنه برداری المپیک 2000 سیدنی را در کارنامه دارد و حتی در مقطعی به عنوان قهرمانی قاره آسیا هم دست پیدا کرد، این روزها اسیر مسائل حاشیه ای واز جمله دوپینگ شده است.

بهرام افشارزاده در حالی فدراسیون وزنه برداری را تحویل گرفت که 9 وزنه بردار دوپینگی از زمان ایوانف، این رشته ورزشی را به سان ویرانه ای کرده بود که باید از نو ساخته می شد. دبیرکل فعلی کمیته ملی المپیک رایزنی های بسیاری با مسئولان رده بالای فدراسیون جهانی انجام داد و تلاش بی وقفه ای را در دستور کار خود قرار داد تا دوپینگ را ریشه کن کند و ظاهرا اتفاقات مثبتی هم روی داد اما قرار گرفتن نام چهار وزنه بردار دوپینگی ایران در فهرست امسال IWF ، نشان از این دارد که این تلاش ها چندان ثمربخش هم نبوده است.

ایران در رقابت های گویانگ کره جنوبی که آذرماه امسال برگزار شد با سه نماینده در این رقابت ها شرکت کرد. سجاد بهروزی در دسته 62 کیلوگرم به عنوان هشتمی رسید. اصغر ابراهیمی در وزن 94 کیلوگرم نهم شد و علی حسینی در دسته 105+ کیلوگرم به طور مشکوکی از حضور در رقابت ها به دلیل آسیب دیدگی کنار کشید و چندی بعد نام او در میان دوپینگی ها قرار گرفت.

وزنه برداری بزرگسالان کشورمان پیش از این در رقابت های قهرمانی آسیا که اردیبهشت ماه در قزاقستان برگزار شد به عنوان قهرمانی دست یافته بود اما چندی بعد و پس از مثبت اعلام شدن نتیجه آزمایش دوپینگ رشید شریفی، قهرمانی ایران را به قزاقستان دادند.

البته فدراسیون وزنه برداری در سال گذشته افتخاراتی را هم کسب کرده که از جمله می توان به قهرمانی تیم نوجوانان ایران در جهان در سنگاپور اشاره کرد. نوجوانان کشورمان در این رقابت ها که خردادماه برگزار شد با کسب 14 مدال طلا، نقره و برنز به کار خود پایان دادند.

جوانان ایران در سی و پنجمین دوره رقابت های وزنه برداری قهرمانی جوانان جهان هم که اواخر خرداد در بخارست رومانی برگزار شد با کسب عنوان سومی به کار خود پایان دادند. ایران در این رقابت ها با کسب 8 مدال طلا، نقره و برنز پس از تیم های روسیه و چین سوم شد. در رده باشگاهی هم تیم های ملی حفاری و مناطق نفت خیز در ازبکستان در مهرماه  به عنوان قهرمانی و نایب قهرمانی رسیدند. 
 واقعیت وزنه برداری امروز ایران با ماه ها قبل تفاوت فاحشی پیدا کرده است. انتشار نام انوش آرمک، رشید شریفی و امید ناییج کناری به عنوان وزنه برداران دوپینگی در سایت IWF و جریمه 500 هزار دلاری فدراسیون وزنه برداری ایران نشان از این دارد که وزنه برداری ایران با تهدید بزرگی به نام دوپینگ مواجه است. دو هفته قبل در رقابت های های قهرمانی کشور که در اهواز برگزار شد، وزنه برداران دسته های سنگین وزن در حضور رضازاده حاضر نشدند آزمایش دوپینگ بدهند و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
در مجموع باید گفت عملکرد فدراسیون وزنه برداری در سال 1388 سیر نزولی داشته و ادامه این روند می تواند حتی منجر به رکود و تعطیلی این رشته المپیکی و پرطرفدار در کشورمان شود. وزنه برداری تا زمانی که دربند پدیده زشت و مخرب دوپینگ باشد، هرگز قادر نیست به قلل افتخار صعود کند و چه بسا باید منتظر جرایم آتی باشیم که از جیب ملت به حساب سردمداران بیگانه این رشته سرازیر می شود. وزنه برداری ایران زیر وزنه سنگین هرج و مرج، خمیده است.

 تنیس روی میز

اعزام تیم ملی مردان و زنان به مسابقات جهانی یوکوهاما - در این رقابت‏ها مهران احدی و محمدرضا اخلاق پسند جزو 128 بازیکن برتر شدند. در بخش دیدارهای دوبل نیز تیم دو نفره احدی - مالمیری به جمع 64 تیم راه یافت

قهرمانی نوشاد عالمیان در رقابت‎های دوبل پروتور جهانی چین

قهرمانی نوشاد عالمیان در رقابت‎های تیمی پروتور جهانی چین

عنوان سیزدهمی محمدرضا اخلاق پسند در مسابقات قهرمانی کاپ آسیا

تکرار عنوان پنجمی تیم ایران در مسابقات قهرمانی جوانان و نوجوانان آسیا

دعوت فدراسیون جهانی تنیس روی میز (ITTF) از نوشاد عالمیان برای شرکت در کمپ تمرینی اتریش

نایب قهرمانی نوشاد عالمیان در تورنمنت بین‏المللی فونچال پرتغال

قهرمانی نوشاد عالمیان در تورنمنت بین‌المللی مادیرا پرتغال

علیرضا ملارجبی به عنوان تنها نماینده اعزامی ایران صاحب مدال برنز مشترک رقابت‎های جهانی هند شد

قهرمانی ایران در پانزدهمین دوره مسابقات تنیس روی میز پیشکسوتان جهان

سه مدال نقره نیما عالمیان، پوریا عمرانی، تیم "الف" نوجوانان و دو مدال برنز تیم "ب" نوجوانان و تیم "الف" جوانان در مسابقات پروتور جهانی بحرین

اینکه تنیس روی میز امسال چه اوضاع و احوالی داشته و چه نتایجی به دست آورده است بستگی زیاد به امکانات و بودجه در اختیارش دارد. مثل دیگر رشته‎ها؛ اما به طور حتم با همین شرایط موجود، تنیس روی میز باید بخش زیادی از وضعیت به نسبت خوب خود را مدیون تک ستاره 18 ساله‎اش باشد که همین امسال از جدول  جوانان جدا شد تا از این پس امید ایران در رده سنی امید به بالا باشد.

بی شک امروز خیلی از جهانیان تنیس روی میز ایران را به واسطه نام نوشاد عالمیان می‎شناسند. بازیکنی که طی سال جاری از رویارویی مقابل آسیایی‎ها و جهانیان به 5 مدال دست یافت و بارها ITTF و مدیرانش را به تحسین و تمجید وادار کرد. اگرچه بودند بازیکنانی که بخشی از مقالات ویژه سایت فدراسیون بین‎المللی تنیس روی میز در مورد ایران را به خود اختصاص دادند اما هیچ یک به اندازه نوشاد عالمیان در رشد "کند" اما رو به بالای امسال تنیس روی میز تاثیرگذار نبودند.

طلسمی که شکسته نشد

امسال می‎توانست سال طلسم شکنی برای تنیس روی میز ایران باشد البته اگر ملی‏پوشان ما می‏توانستند در نوزدهمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا (آبان‏ماه - هند) جواز حضور در جمع 8 تیم برتر را از هندی‏ها بگیرند که البته نشد. تنیس روی میز ایران طی 30 سال اخیر موفق به کسب پیروزی مقابل هند در بخش تیمی بزرگسالان نشده است. ملی‏پوشان کشورمان در دومین دیدار مرحله حذفی خود در مسابقات اخیر قهرمانی آسیا نیز دوباره مغلوب هندی‎ها شدند تا هم طلسم 30 ساله دست نخورده باقی بماند و هم از حضور در مرحله یک چهارم نهایی بازبمانیم.

دیگر طلسم تنیس روی میز که شکسته نشد مربوط به برگزاری سومین مجمع انتخابات این رشته بود. مجمعی که اولین‎بار برگزاری آن در 22 دی‎ماه سال گذشته لغو شد. امسال هم دو بار برای برگزاری این مجمع تاریخ تعیین شد و کاندیداها اعلام کردند اما هر بار برگزاری آن به زمان دیگری موکول شد تا اینکه ....

و بالاخره شهنازی از تنیس روی میز جدا شد

تغییرات مدیریتی یکی از مهمترین اتفاقات سال جاری بود که برای تنیس روی میز اتقاق افتاد. شاهرخ شهنازی که آبان‎ماه سال 1375 به دلیل فوت ناگهانی محمد مجدآرا - رئیس وقت فدراسیون تنیس روی میز- از سوی مسئولان سازمان تربیت بدنی به عنوان مسئول این رشت منصوب شد و طی دو دوره مجمع انتخاباتی (سال‎های 79 و 83) نیز با کسب اکثریت آرا در سمت رئیس ابقا شده بود، پس از 12 سال حضور در راس تنیس روی میز، برکنار شد.

سه ماه پس از برکناری شاهرخ شهنازی، مهرداد علیقارداشی که از سال 79 دبیر فدراسیون تنیس روی میز بود نیز از سمت خود استعفا کرد تا تنیس روی میز با مدیریت جدیدش تنها بماند.

سرپرست آمد، تنیس روی میز بی خانمان شد

محمد زارع پور اشکذری از سوم آذرماه به عنوان سرپرست و جایگزین شاهرخ شهنازی اداره امور تنیس روی میز را بر عهده گرفته است. اینکه فردی مانند شهنازی که همچنان قائم مقام فدراسیون تنیس روی میز آسیا و عضو هیئت مدیره فدراسیون جهانی این رشته است از کار برکنار می‎شود و فردی جایگزین او می‏شود که جز مسئولیت در کیش و حضور دو ساله در هیئت رئیسه فدراسیون تجربه دیگری از تنیس روی میز ندارد به طور حتم بر اساس اهدافی خاص که مد نظر رئیس تربیت بدنی و معاونین وی بوده، صورت گرفته است. اما این تغییر و جابه جایی چه دلیلی می‏تواند داشته باشد جز تحولات مثبت و آینده دار در این رشته راکت و توپ؟

جودو

سال 1388 در شرایطی برای فدراسیون جودو سپری شد که کشته شدن اعضای تیم نوجوانان در سانحه سقوط هواپیما علاوه بر اینکه داغ ابدی بر دل اهالی این رشته گذاشت، پرده از صغرسنی بودن برخی اعضای این تیم نیز برداشت تا اوضاع بحرانی‌تر از گذشته شود.

سال 88 برای جودو ایران پر بود از حواشی فراوان تا جائیکه باعث نگرانی خیل عظیم علاقمندان به این رشته المپیکی شد. استعفای سیدعبدالجلیل رضوی رئیس دوشغله این فدراسیون اولین شوک را در همان روزهای آغازین سال به جودو وارد کرد.

هرچند رضوی دوشلغه بودن خود را بهانه‌ای برای استعفا اعلام کرد ولی نزدیکان فدراسیون خوب می دانند که او آینده جودو را به خودش ترجیح داد و به نوعی میدان مبارزه را خالی کرد.

علیرضا امینی که سال‌ها سرمربی و مدیر تیم‌های ملی جودو بود و یکسال هم سابقه نایب رئیسی فدراسیون این رشته را در کارنامه داشت با رفتن رضوی بر صندلی او تکیه زد.

رفتن رضوی در آستانه اعزام تیم ملی به مسابقات قهرمانی آسیا باعث شد تا آرش میراسماعیلی نیز سکان هدایت تیم ملی را رها کرده و با انتشار بیانیه‌ای رسما کناره گیری خود را از این سمت اعلام کند. امینی هم بدون فوت وقت و از دست دادن زمان سیدمحمود میران، سرگروه پیشین تیم ملی و یار دیرین آرش را به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب و معرفی کرد.

اما میران در طول دو هفته مانده به اعزام تیم ملی جودو به پیکارهای آسیایی نتوانست کاری از پیش ببرد و این تیم با تک مدال برنز احسان رجبی از چین تایپه برگشت تا حاصل همین فعل و انفعالات ثبت نتیجه‌ای ضعیف برای جودو ایران در رقابت‌های آسیایی باشد.

فدراسیون جودو هنوز از شوک چین تایپه خارج نشده بود که سانحه سقوط هواپیمای توپولف که راهی ارمنستان بود، رخ داد. در این هواپیما اعضای تیم جودو نوجوانان ایران نیز حضور داشتند که برای برپایی یک اردوی مشترک با نوجوانان جودو این کشور عازم ایروان بودند. سانحه سقوط هواپیما باعث شد تا تمامی اعضای تیم نوجوانان ایران کشته شوند و تلخ ترین خاطره در ذهن علاقمندان به ورزش ثبت شود.

 اما این پایان ماجرا نبود و خیلی زود ماجرای صغرسنی سه عضو تیم اعزامی به ارمنستان و مسافر توپولف مطرح شد و شوکی بزرگتر را به جودو وارد کرد. حضور ورزشکاران صغرسنی در جودو از سوی مراجع ذیصلاح تایید شد اما تاکنون خبری از برخورد با مقصران آن منتشر نشده و کسی هم به خود این جرات را نداد تا از جامعه جودو عذرخواهی کند.

در چنین شرایطی تیم ملی جودو ایران با ترکیبی ناقص راهی رقابت‌های قهرمانی جهان شد و با مقام پنجمی وحید سرلک به ایران بازگشت.

عدم اعزام تیم جوانان به رقابت‌های جهانی پاریس و از دست دادن عناوین مهم سال‌های قبل در دو رده نوجوانان و جوانان، نتایج ضعیف در رقابت‌های کاتای قهرمانی جهان و همچنین تعطیلی اردوهای تیم ملی از دیگر نکات منفی جودو در سال 88 بود.

و سرانجام انتخابات فدراسیون بازهم با چاشنی حاشیه بهمن ماه برگزار شد و علیرضا امینی سکاندار فدراسیون در چهار سال آینده شد، انتخاباتی که اسطوره جودو ایران را به آن راه ندادند تا میراسماعیلی دل آزرده آکادمی ملی المپیک را ترک کند.
 

والیبال

والیبال ایران سال 88 را در شرایطی پشت سرگذاشت که عملکرد تیم ملی بزرگسالان تنها بخش بدون انتقاد این فدراسیون بود اما در مسابقات باشگاهی و تیم های پایه شاهد نقایصی بودیم که انتقاداتی را به همراه داشت.

بعد از اینکه تیم ملی والیبال ایران سال‎های متمادی را در باتلاق رکود و ایستایی و در فاصله‎ای دور از قدرت‎های آسیا به سر برد، امسال اولین حضور در فینال جام ملت‌های آسیا را تجربه کرد و دومین مدال آسیایی خود را هم به دست آورد اما نه به رنگ طلا.

والیبال ایران امسال به خاطر حضور اینگونه در آسیا، سرفراز شد اما سرفرازی والیبال ایران به واسطه چگونگی عملکرد ملی‌پوشان این رشته به همین‌جا ختم نشد. تیم ملی والیبال بعد از اولین نایب قهرمانی در آسیا، اولین حضور خود در مسابقات جام بزرگ قهرمانان را هم خاطره انگیز کرد. چون در این رقابت‎ها قهرمان آفریقا (مصر) را به حالت انتقام با شکست مواجه کرد و قهرمانان 4  قاره دیگر را (برزیل، کوبا، ژاپن و لهستان) هم برای رسیدن به پیروزی به دردسر انداخت.

اینگونه شد که عملکرد غیرقابل قبول نوجوانان و جوانان ایران در رقابت‌های جهانی زیر سایه بزرگی ملی‎پوشان محو و فراموش شد. نوجوانانی که رفته بودند تا عنوان قهرمانی خود را تثبیت کنند و جوانانی که می‎خواستند مدال برنزشان را خوش رنگتر کنند. اما از زمان و انرژی زیاد صرف شده و کمک گرفتن از صغرسنی‎ها و بودجه‌های از دست رفته برای آماده‎سازی آنها چیزی عاید حال والیبال ایران نشد جز مجموع 5 پله سقوط و انتقاد از حسرت به دل مانده.

در این میان بودند نمایندگانی دیگر که رفتند و آمدند تا در رقابت‎های  بانوان و والیبال ساحلی آسیا هم خودی نشان دهیم. هرچند که یک مدال نقره و دو مدال برنز تنها حاصل حضور ایرانی‌ها در 7 رویداد آسیایی و جهانی بود که هر سه مدال هم توسط ساحلی‌بازان و در تورنمنت‌های بین‌المللی به دست آمد نه مسابقات معتبر قهرمانی آسیا یا جهان.

نتایج به دست آمده از حضور نمایندگان والیبال ایران در رقابت‎های مختلف بین‌المللی سال جاری به این شرح است:

قهرمانی تیم پیکان در چهارمین دوره مسابقات باشگاه‌های آسیا (تیرماه - امارات)

عنوان هفتمی تیم جوانان ایران در پانزدهمین دوره رقابت‌های قهرمانی جهان - با 4 پله سقوط نسبت به مسابقات 2007 مراکش (مردادماه - هند)

نایب قهرمانی تیم نوجوانان ایران در پانزدهمین دوره مسابقات قهرمانی جهان - با یک پله سقوط نسبت به مسابقات 2007 مراکش  (شهریورماه - ایتالیا)

نایب قهرمانی تیم ملی ایران در پانزدهمین دوره رقابت‌های جام ملت‎های آسیا (مهرماه - فیلیپین)

عنوان پنجمی تیم ملی ایران در پنجمین دوره مسابقات والیبال جام بزرگ قهرمانان (آبان‎ماه - ژاپن)

عنوان چهارمی تیم پیکان در پنجمین دوره مسابقات قهرمانی باشگاه‎های جهان (آبان‌ماه - قطر)

شنا، شیرجه و واترپلو

فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو سال 88 را در شرایطی به پایان می برد که تغییرات مدیریتی و نتایج نه چندان قابل قبولی که کسب کرده است، این فدراسیون را در همان " دست و پا زدن " ابتدایی نگه داشته و آینده مبهمی را پیش روی آن قرار داده است.

فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلوی ایران به عنوان یک رشته پایه درحالی سال 1388 را به پایان می برد که این فدراسیون در نیم سال دوم دچار تغییر و تحولات عمده مدیریتی شده و با به تعویق افتادن مجمع این فدراسیون به سال بعد، هنوز به طور قطع مشخص نیست چه سرنوشتی در انتظار این فدراسیون است. امیرحسین آیت اللهی در حال حاضر سرپرستی این فدراسیون را بر عهده دارد و تنها گذشت زمان است که می تواند توانمندی و ناتوانی های این مدیر جوان را به اثبات برساند.

فدراسیون شنا در سال های گذشته اگرچه رشد نامحسوسی داشت اما همواره از جانب منتقدان متهم به این بود که پتانسیل موفقیت های بیشتری دارد و باید عملکرد بهتری می داشت. وحید مرادی، رئیس وقت فدراسیون، همواره بر یک امر تاکید داشت که آن هم نبود امکانات سخت افزاری بود که البته در این خصوص حق با مدیران وقت این مجموعه بود. کمااینکه شنا، شیرجه و واترپلو در قیاس با بسیاری دیگر از رشته ها نیاز به امکانات دارد اما هیچ گاه قدمی اساسی در راه حل این معضل برداشته نشد. به عنوان مثال استخر ورزشگاه های شهید شیرودی و شهید کشوری به شرکت تجهیز واگذار شد و تمرینات تیم های ملی در استخر مجموعه ورزشی آزادی پیگیری شد.

فدراسیون شنا و در راس آن وحید مرادی دچار حواشی خواسته و ناخواسته ای هم شد که بارزترین آن حذف محمد علیرضایی از تیم ملی بود که البته بخش اعظمی از این مشکل به خود این شناگر بازمی گشت اما فدراسیون هم چه بسا می توانست با رفتارهای مدبرانه، دست کم مانع از این می شد که مشکلات این سرمایه ملی، اینچنین رسانه ای شود.

فدراسیون شنا از بهار سال جاری، اردوهایی را به منظور آماده سازی ملی پوشان در رشته شنا برگزار کرد. تیم جوانان کشورمان در بازی های آسیایی سنگاپور حضور یافت ضمن اینکه تیم بزرگسالان کشورمان هم در فروردین ماه در اردوی بوداپست مجارستان شرکت کرد. تیم ملی شنا به منظور شرکت در مسابقات جهانی ایتالیا، اردوی دو ماهه مشترکی را هم به همراه تیم ملی کرواسی در زاگرب برگزار کرد. در این اردو بر روی کارهای استقامتی و سرعتی کار شد.

شرکت در مسابقات خرس طلایی کرواسی هم یکی دیگر از برنامه های مدنظر گرفته شده فدراسیون برای آماده سازی شناگران بود. مسابقات فوق اواسط خرداد  در زاگرب برگزار شد.

تیم ملی شنای ایران در نهایت با 5 شناگر شامل محمد بیداریان، محمد علیرضایی، سعید آشتیانی، امین نوشادی و پاشا وحدتی در سیزدهمین دوره مسابقات شنای قهرمانی بزرگسالان جهان شرکت کرد و در نهایت با بهبود رکورد شناگران به کار خود پایان داد.

در واترپلو، مسابقات قهرمانی جوانان آسیا از 11 تا 15 اردیبهشت ماه با شرکت تیم‌های ایران، قزاقستان، کویت، عربستان و ازبکستان به صورت دوره‌ای در استخر قهرمانی ورزشگاه آزادی برگزار شد و در نهایت با قهرمانی تیم کشورمان و صعود به رقابت های جهانی کرواسی خاتمه یافت.

ایران در رقابت های کرواسی که شهریورماه در شیبه نیک کرواسی برگزار شد با کسب نتایج ضعیف به کار خود پایان داد. این تیم در میان 19 تیم با عنوان هجدهمی به کار خود پایان داد.

 تیم ملی واترپلو در رقابت های لیگ جهانی که در خردادماه به میزبانی نیوزلند و استرالیا برگزار شد از صعود به مرحله پایانی این رقابت ها در مونته نگرو بازماند. ایران در رقابت هایی که با حضور ژاپن، استرالیا و نیوزلند برگزار شد موفق نشد جواز صعود به مرحله پایانی را کسب کند.

این تیم در حال حاضر در رقابت های کاپ آسیا که در چین برگزار می شود شرکت کرده است. مسابقات واترپلو قهرمانی کاپ آسیا و انتخابی جام جهانی طی روزهای 15 لغایت 17 اسفندماه با شرکت 4 تیم چین، کره جنوبی، ایران و هنگ کنگ در شهر "چنگ دو" چین برگزار می شود. تیم قهرمان این مسابقات به رقابت های جام جهانی واترپلو که سال آینده به میزبانی کشور رومانی برگزار خواهد شد، صعود خواهد کرد.

و سرانجام شیرجه که بتازگی با کسب 22 مدال طلا، نقره و برنز از نخستین دوره مسابقات دعوتی سنگاپور به کشور بازگشته است؛ تیم ملی شیرجه ایران برای حضور در مسابقات جوانان آسیا ( تیرماه – سنگاپور) و ششمین دوره مسابقات قهرمانی رده های سنی و عموم آسیا ( مرداد ماه - ژاپن ) در سه نوبت در اردوی آماده سازی حضور پیدا کرد. تیم ایران در ششمین دوره مسابقات شنا و شیرجه قهرمانی رده‌های سنی و عموم آسیا در توکیو ژاپن با کسب 6 مدال طلا، نقره و برنز و کسب عنوان سومی به کار خود پایان داد.

تیم شیرجه جوانان در این رقابت ها با علی شکول و حمید کریمی شرکت کرد و با کسب عناوین چهارمی و ششمی به کار خود پایان داد.

شنا به عنوان ورزش پایه کشور نیاز به حمایت مالی و سخت افزاری بیشتری دارد و باید دید مسئولان سازمان تربیت بدنی در آینده چه تمهیداتی را برای این فدراسیون عریض و طویل در نظر گرفته اند.

 

           

شش ماهه اول سال 1388 برای فدراسیون هندبال ایران دوره خوبی بود و با ارتقاء در رده های جهانی چهره متفاوتی از هندبال رده های نوجوانان و جوانان کشورمان به نمایش گذاشته شد اما شش ماهه دوم سال 88 برای فدراسیون هندبال کشورمان سخت گذشت تا خاطره شکست های بزرگ تیم ملی در چهاردهمین دوره جام ملتهای آسیا در خاطره تمامی هندبال دوستان باقی بماند.

تیم هندبال ایران که عنوان سوم بازیهای آسیایی دوحه قطر(2006) را در کارنامه خود دارد در سال 88 مورد هجوم منتقدان و خانواده هندبال قرار گرفت به طوریکه این نقادی ها باعث شد تا رحیمی بعد از 16 سال مدیریت با ثبات دراین فدراسیون در انتخابات 13 بهمن ماه احساس خطر کند.

رحیمی ریاست فدراسیون هندبال را با 25 رای از مجموع 34 رای  کسب کرد که این تعداد رای نشان از نارضایتی استانها از عملکرد این رئیس اصفهانی داشت زیرا وی از 30 استان تنها رای 13 استان را بدست آورد و به لطف آراء نمایندگان سازمانها و ورزشکاران، مربیان و داوران مجددا بر این کرسی تکیه زد. اما سوال اینجاست که آیا رحیمی در پایان این جلسه صدای معترضین را شنیده است؟

پیش از حضور تیم ملی هندبال ایران در چهاردهمین دوره مسابقات جام ملتهای آسیا و انتخابی جام جهانی 2011 سوئد بسیاری از کارشناسان و حتی مسئولین خود فدراسیون نیز ایراداتی را به مربی و انتخاب بازیکنان می زدند. رحیمی نیز بعد از ایستادن ایران بر پله هفتم آسیا اشکالات وارد شده به تیم ملی را بابت 21 ماه تعطیلی اردوی ملی پوشان، انتخاب نادرست کدیوف ، استفاده نکردن از مربی ایرانی و تدارکات ضعیف را قبول کرد تا به نوعی پرونده این شکست بسته شود.

 هرچند نتیجه تیم ملی در رقابتهای جام ملتهای آسیا تمامی زحمات خانواده هندبال در سال 88 را برباد داد اما نباید چشم خود را بر روی موفقیت‌هایی چون کسب عنوان سومی تیم هندبال ذوب آهن در جام باشگاه‌های آسیا، اولین حضور تیم جوانان در رقابتهای قهرمانی جهان و ایستادن در مکان هفدهم و از همه مهمتر صعود تیم هندبال نوجوانان به رده دهم جهان از خاطر برد. این موفقیت تیم‌های پایه هندبال کشورمان به حدی بود که IHF  سهمیه سه تیمی آسیا در مسابقات جهانی نوجوانان را تنها به واسطه حضور ایران در جمع 10 تیم برتر جهان به چهار تیم افزایش دهد.

بسکتبال

اگر تنها مدال‌آوری و پیشروی بدون نزول و سقوط ملاکی برای ارزیابی عملکرد رشته ها و مدیران آنها باشد، می‎توان بسکتبال را در زمره رشته‎های موفق سال جاری قرار داد، البته با نادیده گرفتن تردیدهایی که برای این رشته باقی است.

"سالی که نکوست از بهارش پیداست" شاید به همین دلیل بود که بسکتبال ایران سال 1388 را با موفقیت‎های متوالی پشت سرگذاشت چون این سال را با قهرمانی آغاز کرد و اینگونه پیش برد تا به امروز رسید که تنها یک آزمون دیگر در پیش دارد تا رسیدن به بهاری دیگر در سالی دیگر.

سال جاری برای بسکتبال ایران با قهرمانی آغاز شد. مهرام نماینده بسکتبال ایران بود که در همان روزهای ابتدایی سال تمام حریفان خود در اردن را از پیش رو برداشت و عنوان قهرمانی دوازدهمین دوره مسابقات قهرمانی باشگاه‎های غرب آسیا را از آن خود کرد تا استارت مدال آوری‎های بسکتبالیست‎های ایران از همان جا زده شود.

بعد از این قهرمانی مهرام، دیگر نمایندگان کشورمان در قالب تیم‎های نوجوانان، جوانان و تیم ملی در مسابقات مختلف بین‎المللی خود خوش درخشیدند و مدال آور شدند. حتی ملی‎پوشان کشورمان با تکرار قهرمانی در رقابت‎های فیبا آسیا برای نخستین بار سهمیه شرکت در پیکارهای جهانی را به دست آوردند تا دیگر بابت حضور در هیچ رویدادی حسرت به دل نباشند. چون حالا تجربه حضور در المپیک را هم در اختیار دارند.

اما امسال و بعد از غرب آسیا، قهرمانی برون مرزی تیم مهرام در 3 رویداد دیگر هم تکرار شد. تنها حضور بدون مدال بسکتبال ایران مربوط به تیم زیر 19 سال (جوانان) بود که در پیکارهای جهانی به حداقل صعود و ایستادن در رده پانزدهم جهان بسنده کرد. وگرنه نمایندگان بسکتبال ایران از تمام مسابقاتی که امسال در آن شرکت داشتند با مدال بازگشتند.

نتایج به دست آمده از حضور نمایندگان بسکتبال ایران در رقابت‎های مختلف بین‌المللی سال جاری به این شرح است:

قهرمانی تیم مهرام در دوازدهمین دوره مسابقات باشگاه‎های غرب آسیا (فروردین‌ماه - اردن)

قهرمانی تیم مهرام در بیستمین دوره مسابقات باشگاه‎های آسیا (اردیبهشت‎ماه - اندونزی)

عنوان پانزدهمی تیم زیر 19 سال در نهمین دوره رقابت‎های قهرمانی جهان (تیرماه - نیوزلند )

نایب قهرمانی در نخستین دوره بازی‎های المپیک نوجوانان آسیا (تیرماه - سنگاپور)

قهرمانی تیم ملی در بیست و پنجمین دوره مسابقات جام ملت‎های آسیا و کسب سهمیه رقابت‎های جهانی 2010 ترکیه (مردادماه - چین)

نایب قهرمانی تیم زیر 16 سال در تورنمنت چهارجانبه فیلیپین (شهریورماه - فیلیپین)

قهرمانی تیم مهرام در تورنمنت چهارجانبه و بین‎المللی شرق آسیا (شهریورماه - چین)

 قهرمانی تیم زیر 16 سال در مسابقات غرب آسیا (مهرماه - لبنان)

عنوان سومی تیم زیر 16 سال در نخستین دوره مسابقات قهرمانی آسیا (آبان‎ماه - مالزی) - نماینده کشورمان از کسب سهمیه مسابقات جهانی بازماند

قهرمانی تیم سه نفره ایران در سومین دوره بازی‎های داخل سالن آسیا (آذرماه - ویتنام)

 با توجه به این نتایج و اگر تنها مدال آوری و پیشروی بدون نزول و سقوط ملاکی برای ارزیابی عملکرد رشته‎ها و مدیران آنها باشد، می‎توان بسکتبال را در زمره رشته‎های موفق سال جاری قرار داد. چون طی یک سال 9 مدال به دست آورده و هنوز هم امکان افزایش تعداد آنها را دارد چون رقابت‎های باشگاه‏های غرب آسیا در پیش است که هفته آینده با حضور مهرام و ذوب آهن در ایران برگزار می‎شود.

بسکتبال رشته موفق امروز و امسال ورزش ایران بود چون فعلا همه فاکتورها برای خوب بودن و خوب ماندن در مدال و داشتن تیم ملی توانمند خلاصه می‎شود. جایگاه مقبول بسکتبال که از سال 2007 و بعد از اولین قهرمانی در آسیا و المپیکی شدن شکل گرفت به خاطر تکرار چنین مقام‌هایی حفظ شده است اما آیا به واقع فردا و فرداهای دورتر بسکتبال هم با این مدال‎ها و قهرمانی‎ها تامین خواهد شد؟

اینکه به قول محمود مشحون بسکتبال ایران در قالب تیم ملی راه خودش را پیدا کرده، غیرقابل انکار است. اما آیا این اهمیت ندارد که باید در کنار دلخوشی به موفقیت‎های امروز، نگران آینده این رشته هم بود؟ مگر نه آنکه حفظ قهرمانی به مراتب سخت‎تر و دشوارتر است و برای آن باید خیلی سخت کوشانه‎تر از قبل پیش رفت؟ 

/1029
/1002

منتظر اخبار ، انتقاد و پيشنهادات شما هستيم :
news@rasekhoon.net

جذب خبرنگار افتخاري