اگر مردم، پذيرای حق نباشند، دعوت پيامبران نيز مؤثر واقع نمی شود.
به گزارش راسخون به نقل از خبرگزاری حوزه، استاد قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه ششم سوره بقره پرداخته است.
إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا يُؤْمِنُونَ (6)
بعد از معرفی متقین و پاک دلان، این آیات، کفار متعصبی را معرفی می کند که به چنان لجاجت و عنادی دچار شده اند که سخن حق، هیچ تأثیری در آن ها نمی گذارد و ایمان نمی آورند.
«کفر» در زبان عربی به معنای پوشاندن و نادیده گرفتن است. کفرانِ نعمت نیز به معنای نادیده گرفتن نعمت و ناسپاسی است. کافر یعنی کسی که حق را نادیده می گیرد.
* از اين آيه مى‌آموزيم:
*كفر و تعصّب، انسان را همچون سنگ و چوب در برابر پند و اندرز بی اعتنا می كند.
* دعوت پيامبران، همچون بارانی است كه اگر بر زمين آماده ببارد، گل برويد و اگر بر شوره زار فروبارد، خار و خاشاك حاصل شود.
/2759/
