وزارت خارجه آمریکا در این گزارش کره شمالی، ایران، سودان و سوریه را به عنوان کشورهای اصطلاحاً «حامی تروریسم دولتی» قرار داده است.
واشنگتن در این گزارش، بدون ارائه هیچ سندی مدعی شده ایران همچنان بزرگترین حامی تروریسم دولتی است و در سال ۲۰۱۸، نزدیک به ۱ میلیارد دلار را صرف تأمین مالی نائبان خودش در منطقه کرده است.
تعریف آمریکا از مقوله «تروریسم» همواره مورد انتقاد کارشناسان بوده است. در سال‌های گذشته چنانکه سیاست‌هایی مانند حمایت آمریکا از فرقه منافقین و یا نقش این کشور در شکل‌گیری داعش نشان داده‌اند، «تروریسم» از نگاه واشنگتن نه بر اساس ملاک‌های واقعی شاخص این مفهوم بلکه بر اساس منافعی که برای آمریکا به همراه داشته تعریف شده و محک زده شده است.
کارشناسان می‌گویند عملکرد مقام‌های آمریکایی به وضوح نشان می‌دهد آنها ابایی از این ندارند که جنایت‌پیشگی‌های گروهی که با آنها دشمن مشترک دارند را «آزادی‌خواهی» و مقابله با داعش توسط کشورها و گروه‌های ناهمسو را «تروریسم» و «اقدام مخرب در منطقه» لقب دهند.
از همین روست که آمریکا در سال ۲۰۱۱ حاضر می‌شود فرقه منافقین را علی‌رغم سابقه آشکارش در کشتار غیرنظامیان از فهرست گروه‌های تروریستی خارج کند، یا در سال ۲۰۱۲ علی‌رغم علم به اینکه حمایت از معارضان مسلح سوری تشکیل گروهی مانند داعش را به همراه خواهد داشت، تداوم این سیاست را در دستور کار قرار می‌دهد و یا در سال ۱۹۷۹ به عنوان بخشی از «دکترین ریگان» حمایت از تروریست‌ها در افغانستان را پیگیری می‌کند.
