چگونه شهردار آلودگی را شکست داد؟
بخش عمده ساکنان استانبول در دهه۹۰ ناچار بودند برای تردد در سطح شهر در ماه‌های پایانی و سرد سال از ماسک استفاده کنند؛ چرا که میزان آلودگی ناشی از مصرف زغال‌سنگ تنفس در این شهر را سخت می‌کرد. راه‌حل برای همه مشخص بود؛ باید نظام گرمایش استانبول از زغال‌سنگ به گاز تغییر می‌کرد اما هیچ مدیری قادر به اجرای این راه‌حل نبود؛ چراکه واردات گاز هزینه بالایی داشت و بودجه شهرداری استانبول بسیار محدود بود و البته از سوی دیگر، بیش از ۲میلیارد دلار هم بدهی انباشته داشت؛ وضعیتی که ایجاد هرگونه تغییر ساختاری را غیر ممکن می‌کرد.اردوغان اما در نخستین قدم شرکت IGDAS را به‌منظور رایزنی‌های اولیه با روس‌ها و خرید گاز از این کشور تاسیس کرد. همزمان با طبقه ثروتمند و ساکنان مناطق مرفه استانبول وارد مذاکره شد و از آنها خواست مالیات پروژه لوله‌کشی گاز برای کل شهر را به طور یکجا، پیش از اجرای پروژه پرداخت کنند؛ درخواستی که در سایه وجود اعتماد متقابل میان شهردار و شهروندان با موافقت روبه‌رو شده و به این ترتیب، بودجه لازم برای عقد نخستین قرارداد با روس‌ها فراهم شد. در ادامه و برای تامین بودجه قراردادهای بعدی، به‌تدریج فرآیند دریافت مالیات از طبقات متوسط و فقیر، در چارچوب متناسب با شرایط اقتصادی آنها تکمیل شده و لوله‌کشی مستقیم گاز به منازل شهروندان استانبول تا بیش از ۸۹درصد پیشرفت کرد. این گونه تغییر منبع انرژی گرمایشی این شهر تاریخی، ظرف مدت کمتر از ۴سال از زغال‌سنگ به گاز محقق شده و به عبارت دیگر، بزرگ‌ترین مانع برای پایان آلودگی‌های استانبول از سر راه برداشته شد.
این تجربه تنها نمونه‌ای از موفقیت مدیریت شهری برای مهار بحرانها و بهبود کیفیت زندگی شهروندان استانبول است و موارد مشابه آن را می‌توان در مقابله با بحران آب، اصلاح ایرادات ساختاری در شبکه راه‌های مواصلاتی قدیمی، مکانیزه‌کردن سیستم دفع زباله و... دید؛ مواردی که طی کمتر از یک‌دهه چهره استانبول را تغییر داده و به یکی از زیباترین مقاصد گردشگری منطقه خاورمیانه تبدیل شده است.
