در واقع اردوغان به خوبی بر این نکته واقف است که امروز پرچمدار مبارزه با صهیونیسم و دفاع از آرمان ملت فلسطین و قدس شریف ایران است و البته به شکل بسیار ویژه‌تر می‌داند که کشوری که او ریاست آن را بر عهده دارد در یک نبرد ۱۱ ساله با ایران و محور مقاومت شکست سختی خورده و حالا ناچار است مانند رژیم سعودی و امارات ذلت رفتن به زیر یوغ صهیونیست‌ها را بپذیرد شاید بتواند از این رهگذر در یک ائتلاف ضد ایرانی و ضد مقاومت، این شکست‌ها را جبران کند.
علنی شدن ماهیت سران کشورهای منطقه به ویژه آنهایی که ادعای رهبری در جهان اسلام و اهل سنت را داشتند ناشی از شکست و ناکامی بزرگ آنها است. این رفتارها بیش از آنکه از روی اراده و تدبیر باشد، دلیلی متقن و عینی از شکست تلخ و بی‌سابقه‌ای است که آنها در طول یک دهه گذشته در منطقه تجربه کرده و امروز وقتی به میراثی که به چنگ زده بودند نگاه می‌کنند عملاً چیزی در دست ندارند.
در این مورد کافیست نگاهی به آتش‌بس اعلام شده در یمن داشته باشید. یک ائتلاف شامل ثروتمندترین و قدرتمندترین کشورهای جهان در برابر اراده یک ملت در محاصره و بسیار فقیر تن به آتش‌بس می‌دهد و آن هم هم پس از سه حمله سنگین و بزرگ موشکی و پهپادی که آن ملت مظلوم علیه یکی از پنج کشور ثروتمند جهان که البته دارای یکی از مجهزترین ارتش‌های جهان است، انجام داد. این آتش‌بس هنگامی اجرا شد که طرف یمنی در پیامی به سعودی‌ها تاکید کرده بود که اگر اجازه ورود سوخت به یمن را ندهند، در عملیات چهارم عربستان به واردکننده بنزین و گازوئیل تبدیل خواهد شد.
این مسئله در مورد ترکیه هم ثابت است. اردوغان پس از چند سال جنگ با همه طرف‌های منطقه‌ای بدترین مسیر ممکن را انتخاب کرد... رئیس جمهور اخوانی ترکیه عملاً نشان داده که به هیچ عنوان انتخاب‌هایش درست نبوده است و در ۱۱ سال گذشته میراثی سراسر شکست و ناکامی را در کارنامه خود داشته که نتیجه عینی آن را می‌توان در بحران اقتصادی و همچنین خوار و ذلیل شدن در برابر طرف‌های دانست که تا همین چند ماه پیش داشت با آنها فحش می داد. اردوغان که ادعای رهبری منطقه را در سر داشت و همین چند ماه پیش ادعا کرده بود هیچ اتفاقی در منطقه بدون آگاهی ترکیه روی نخواهد داد، به چنان فلاکتی افتاده که باید کاسه لیسی بن زاید، بن سلمان و صهیونیست‌ها را کند.
انتخاب اشتباه اردوغان در رفتن به سمت رژیم‌های مستبد و منفور منطقه و قرار گرفتن در محوری که در همه سال‌های گذشته شکست خورده‌اند، برای ترکیه هزینه‌های گزافی در پی خواهد داشت. او فکر می‌کند اگر ر در کنار عربستان، امارات و رژیم صهیونیستی قرار بگیرد می‌تواند مشکلات اقتصادی و بحران سیاسی ناشی از این مشکلات را مدیریت کند اما از این موضوع غافل است که بن سلمان دیگر به هیچ عنوان به اردوغان و ترکیه اعتماد نخواهد کرد چراکه تمام مشروعیت بین‌المللی او را همین اردوغان با توهم رهبری جهان اهل سنت با جنجال مرگ جمال خاشقچی زیر سوال برد.
در حالی که همه برآوردها نشان می‌دهد محور مقاومت بسیار قدرتمندتر، منسجم‌تر و با اراده‌تر از طرفی است که اردوغان تلاش دارد خود را به عنوان عضو تحمیلی آن عرضه کند و این محور در همه دو دهه گذشته شکست‌های فضاحت‌یاری از محور مقاومت خورده باعث خواهد شد تا ترکیه نیز شریک این شکست‌ها گردد. حقیقت آن است که اردوغان با محکوم کردن عملیات شهادت طلبانه رزمندگان فلسطینی علیه صهیونیست‌ها رسماً جایگاه ترکیه را در آینده منطقه ترسیم کرد. حالا نوبت به مسئولان ایرانس است تا در مورد ترکیه و روابط با این کشور تجدید نظر کنند.
بیعت اردوغان با محمد بن سلمان!!
«رئیس جمهور ترکیه اخیرا تسلیم شروط محمد بن سلمان، ولیعهد و حاکم فعلی عربستان شده و پرونده ترور جمال خاشقجی، روزنامه نگار منتقد سعودی را بعد از موافقت وزیر دادگستری ترکیه با درخواست انتقال پرونده و اسناد آن به عربستان در ازای بهبود روابط میان دو کشور و لغو ممنوعیت غیررسمی ورود کالاهای ساخت ترکیه، بست.»عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه رأی الیوم در تحلیلی نوشت: «این تسلیم شدن غافلگیرکننده نبود چراکه رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه به صورت کامل با شروط مصر درباره بستن کانال‌های حامی اخوان المسلمین موافقت کرد و اقلیت اویغوری چینی را تحویل دولت کشورشان داد. بعید نیست که گام بعدی اخراج رهبران حماس و اعضایش از خاک ترکیه بعد از سفر اسحاق هرتزوگ، رئیس اسرائیل به آنکارا و استقبال گرم از وی باشد.
اصول و ارزش‌های اسلامی جایگاه پایینی در اولویت‌های اردوغان دارد. اگر جمال خاشقجی زنده بود حتما اردوغان او را تحویل مقامات عربستان می‌داد. مسئله مهم برای او این است که در کاخ ریاست جمهوری بنشیند و اقتصاد ترکیه را مشاهده کند که به دلیل شکست سیاست‌های او با دشواری‌هایی روبرو شده است. اردوغان یک «بازیگر ماهر» بود که از اصطلاح «اسلام سیاسی» برای خدمت به آمریکا و توطئه‌هایش علیه کشورهای عربی و اسلامی مثل سوریه، عراق، لیبی و مصر استفاده کرد و متأسفانه برخی رهبران جنبش‌های اسلامی همچنان از او به شدت دفاع می‌کنند.
تأیید مسئله فلسطین توسط اردوغان صرفا کلامی بود و حتی یک گلوله یا یک دلار به مقاومت فلسطین و حماس نداد. چراکه نگران این بود که خشم اشغالگران اسرائیلی را برانگیزد. در اوج تجاوز علیه غزه تنها سفرایش را خارج کرد. اردوغان تنها زبان زور می‌فهمد برای همین در برابر محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان و قبل از آن در برابر مقامات مصری زانو زد و از ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به دلیل سرنگونی هواپیمای روسی که گفته می‌شد در اوایل بحران سوریه حریم هوایی ترکیه را نقض کرده بود، عذرخواهی کرد.
نمی‌دانیم آیا ولیعهد عربستان تسلیم شدن اردوغان در برابر شروطش را قبول می‌کند یا خیر. امتیازهای بزرگی که اردوغان به مصر داد در ذهن نمی‌گنجد اما مصر پاسخ ضعیفی به اردوغان داد و تا به این لحظه هنوز سفرای دو کشور بازنگشته‌اند چراکه مقامات مصری معتقدند که اردوغان پیش بینی نشده است و مواضعش به سرعت تغییر می‌کند و برای همین نمی‌شود به او اعتماد کرد. اردوغان با کوتاه آمدن از پرونده قتل خاشقجی نه تنها خواست اولین کسی باشد که عذرخواهی می‌کند بلکه اولین کسی شد که با محمد بن سلمان به عنوان پادشاه عربستان و خادم حرمین شریفین بیعت می‌کند!»
غارت منابع انرژی فلسطین با همکاری ترکیه
رسانه‌های عبری زبان فاش کرد که مقامات رژیم صهیونیستی و ترکیه به صورت محرمانه ایجاد یک خط لوله انتقال گاز مشترک را مورد بررسی قرار داده‌اند. وب سایت «اسرائیل دیفنس» اعلام کرد: مذاکرات بر سر این طرح پیچیده بوده و ممکن است برای مدت طولانی ادامه یابد، این موضوع همچنین مربوط به طرح انتقال گاز از اقلیم کردستان عراق به ترکیه با کمک اسرائیل است. در همین حال رویترز نیز گزارش داد: این طرح شامل ایجاد خط لوله گاز از ترکیه به میدان نفتی «لویتنا» اسرائیل است و گاز از طریق این خط لوله به ترکیه و از آنجا به کشورهای جنوب اروپا که به دنبال جایگزینی برای گاز روسیه هستند، منتقل خواهد شد.یک مقام دولتی ترکیه‌ای در این باره گفت: گفت‌وگوها در این باره از زمان سفر رئیس رژیم صهیونیستی به ترکیه آغاز شده و تا بدین لحظه ادامه داشته است و احتمال داده می‌شود که طی چند ماه آینده تصمیمات عملی در خصوص همکاری در این طرح و مسیر انتقال گاز اتخاذ شود. به گفته وزیر انرژی این رژیم، همچنان مسائلی از جمله موضوع تامین مالی وجود دارد که باید بررسی شوند و این طرح به طور کلی باید سودآور باشد.
نکته‌ای که در این خبر وجود دارد، برخی تحلیل‌ها در مورد حمله موشکی چند هفته پیش ایران به مقر موساد (که به نظر می‌رسد در واقع مرکز دیپلماسی، اقتصادی و امنیتی رژیم صهیونیستی در مناطق تحت اشغال خانواده فاسد بارزانی بوده است) را به ذهن متبادر می‌کند که شاید دلیل تلفات ترک‌ها در این حمله حضور آنها در اربیل برای مذاکره با خانواده دزد بارزانی برای غارت بیشتر منابع نفت و گاز عراق بوده که دست بر قضا برای عیش و نوش و شاید هم رایزنی راهی مقر موساد (مرکز اصلی رژیم صهیونیستی در اربیل) شده‌اند که به ناگهان موشک‌ها سر می‌رسد.
از آنجایی که مافیای حاکم بر ترکیه به عنوان بخشی از مافیای جهانی که با صهیونیست‌ها و جریان‌های فاسد یهودی در جهان مرتبط بوده و عملا در حال چپاول همه چیز برای پر کردن جیب خود و کمک به هم در سطح جهانی هستند، با افزایش بهای گاز در نتیجه بحران در اوکراین و نیاز شدید اروپا به منابع جدید سوخت، آنها دست به کار شده تا از هر راهی کاسبی جدیدی برای خود راه بیندازند. به هر حال سرمایه‌گذاری آنها بر روی گاز شمال عراق چندان مقرون به صرفه نیست، چه اینکه برای رژیم صهیونیستی هم این فرصت هیچ وقت پیش نخواهد آمد که به اروپا گاز صادر کند.
در حالی که رژیم صهیونیستی با کشف منابع گاز در دریای مدیترانه همه تلاش خود را می‌کند تا با غارت آن چیزی که متعلق به ملت فلسطین است وارد بازارهای جهانی انرژی شود، اما به دلیل ساختار امنیتی و همچنین سیاست‌های جنگ‌طلبانه این رژیم به هیچ عنوان نمی‌شود چندان مطمئن بود که این رژیم بتواند تعهدی درازمدت به کشورهایی بدهد که نیاز به گاز دارند. نخست آنکه این میدان گازی بر خلاف تبلیغات اولیه آن اندازه ذخیره گاز ندارد که بتوان آن را در درازمدت صادر کرد، اما مشکل اصلی رژیم صهیونیستی در جای دیگری قرار دارد.
با توجه به درگیری دائم این رژیم با کشورهای همسایه خود مانند سوریه و لبنان و همچنین خرابکاری‌های این رژیم علیه دیگر کشورها، هیچ کشور عاقلی نمی‌آید و روی واردات گاز چنین رژیمی سرمایه‌گذاری کند چرا که در هر درگیری احتمالی بدون شک این تاسیسات هدف قرار خواهد گرفت و تولید گاز از آنها نیز به صفر خواهد رسید. نکته دیگر آنکه صهیونیست‌ها برای انتقال گاز به ترکیه باید مسافت بسیاری را لوله‌گذاری کنند که با توجه به همین مشکلات امنیتی هر لحظه ممکن است اتفافات خاصی برای این خط لوله پیش بیاید.
فهرست بلند درخواست‌های اسرائیل از اردوغان و ترکیه ورشکسته
روزنامه «جروزالیم پست» نوشت: «رجب طیب اردوغان» باید بسیار بیشتر از این تلاش کند تا بتواند انتظارات اسرائیل و نظر آمریکا را برآورده سازد تا شاید بتواند به عنوان به یک شریک با آن ها ارتباط برقرار کند زیرا آن ها می دانند شرایط بد اقتصادی اکنون رئیس جمهوری ترکیه را به کرنش در مقابل واشنگتن و تل آویو مجبور کرده است.به گزارش تحریریه، روزنامه صهیونیستی «جروزالیم پست» در گزارشی این پرسش را مطرح کرده است که آیا حمله روسیه به اوکراین زمینه را برای نزدیکی واقعی ترکیه با متحدان خود در ناتو فراهم می کند؟
گزارش در ادامه آورده است: اقدامات «رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهور ترکیه، در کمک نظامی به دولت اوکراین دلیل این نیست تا کشورهای غربی به ویژه آمریکا برای لغو تحریم‌ها در زمینه فروش و انتقال امکانات نظامی به دولت آنکارا اقدام کنند. اگرچه پهپادهای ترکیه ای Bayraktar برای هدف قرار دادن تجهیزات نظامی روسیه به کی‌یف کمک می کنند اما دلایل تحریم فروش تسلیحات علیه ترکیه فهرست طولانی است که در طول سال ها افزایش یافته است. پاکسازی قومی ترکیه علیه کردها در شمال شرقی سوریه که تکرار همان اقدامات قبلی ترکیه در قبرس بوده است نمونه هایی همانند اقدامات کنونی روسیه در اوکراین هستند.
در حالی که ایالات متحده و متحدانش در ناتو از کمک ترکیه به اوکراین یا میانجیگری میان کی یف و مسکو قدردانی کرده اند، آنها می دانند که اکنون نتیجه سیاست های پولی خودویرانگر اردوغان، او را مجبور کرده است تا برای بقای خودش در قدرت با شرکای سابق در ناتو تماس بگیرد. اولین کار یک اقتدارگرا حفظ جایگاه خود است اما اردوغان اکنون در مضیقه واقعی قرار گرفته است. با وجود ایدئولوژی اسلام گرایانه ترکیه که به اقدامات ضدصهیونیستی او حیات می بخشد، وی تنها لفاظی های یهودستیزانه خود را کاهش داده است و به دلایل اقتصادی با «اسحاق هرتزوگ» رئیس‌جمهور اسرائیل دیدار کرد و خواستار آغازی جدید با متحد سابق اسرائیلی ترکیه شد.
طبق این گزارش، اردوغان فاجعه‌بارترین اشتباه خود را در قبال ایالات متحده با خرید سامانه پیشرفته ضد موشکی اس-۴۰۰ از روس‌ها انجام داد که منجر به اخراج ترکیه از برنامه جت‌های جنگنده اف-۳۵ شد. ایالات متحده اخیراً به اردوغان پیشنهاد کرد که اگر این سامانه را به اوکراین بفرستد بخشی از هزینه های آن را پوشش خواهد داد. جروزالیم پست نوشت: در شرایطی که اقتصاد ترکیه در تنگنا قرار دارد و غیر از بلاروس و چند کشور دیگر با پوتین همراهی نمی کنند، اردوغان باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد به سمت غرب و مهم‌ترین شریک منطقه‌ای آمریکا یعنی اسرائیل حرکت کند یا نه؟
اما آیا این نزدیکی واقعی خواهد بود یا فقط سیاست ظاهری است؟ در دوره ای اردوغان احساس می کرد اهرم‌های لازم برای انجام هر کاری را که می‌خواهد، دارد؛ حال غرب و اسرائیل پس از سال‌ها تقابل و تهدید گزینه هایی در مقابل آنکارا دارند؟ اردوغان زمانی را به یاد بیاورد که آمریکا را مسئول کودتای نافرجام در سال ۲۰۱۶ دانست. او برق پایگاه هوایی آمریکا در اینجرلیک را که دارای تسلیحات هسته ای تاکتیکی است، قطع کرد، کاری که هیچ متحد ناتو نباید انجام می داد.
علاوه بر این حمایت اردوغان از حماس و میزبانی از اعضای آن موضوع مورد قبول اسرائیل نیست. بر اساس مقاله‌ای که توسط موسسه تحقیقاتی «فارین پالیسی» منتشر شد «تماس‌ها و کانال‌های دیپلماتیک احیا شده از سوی ترکیه نباید کسی را فریب دهد: محدودیت‌های عمیق و ساختاری در روابط ترکیه و اسرائیل وجود دارد که نزدیک‌تر شدن بیشتر آن دو را برای آینده بعید می‌کند». جالب توجه است که ترکیه و اسرائیل شصت سال پیش اطلاعاتی را برای مهار توسعه طلبی شوروی، ناسیونالیسم عربی و تروریسم به اشتراک گذاشتند. اکنون ده ها سال بعد، همان مشکلات در خاورمیانه تکرار می شود.
بنا بر نوشته جروزالیم پست، اسرائیل دیگر به اردوغان اعتماد ندارد و فکر نمی کند وی خود را تغییر بدهد. حال برای اسرائیل هیچ چیز بهتر از این نیست که اردوغان در سال آینده از سمت خود برکنار شود. سال بعد با تغییر رئیس جمهور ترکیه اتفاقات زیادی می‌تواند بیفتد، و اگر تل آویو بتواند ترکیه را وادار کند که حمایت خود از حماس و حملات لفظی ضدصهیونیست را کاهش دهد، این یک اثر تثبیت‌کننده خواهد بود که ارزش تلاش دارد.
امروزه سیاست های اردوغان با خط مشی کشورهای مسلمان منطقه مانند مصر، عربستان سعودی و امارات در تضاد است. علاوه بر این اردوغان اختلالات زیادی را در ساخت خطوط لوله گازی مورد نظر یونان، قبرس و ایتالیا که گاز را از میادین گازی اسرائیل از طریق چند کشور به اروپا ایجاد کرد به وجود آورده است. ترکیه اقدامات تحریک آمیزی انجام داد و میادین گازی قبرس را متعلق به خود عنوان کرد.
همچنین، همسویی ترکیه با روسیه یک مشارکت طبیعی نیست. ترکیه از روسیه می ترسد و به همین دلیل اکنون به ناتو و آمریکا نیاز دارد. ترکیه و روسیه در جنگ بین ارمنستان و آذربایجان، در سوریه و لیبی هم اکنون؛ در مقابل یکدیگر قرار دارند. طبق ادعای گزارش روزنامه صهیونیستی، زمان بهتری برای ترکیه وجود نخواهد داشت تا خود را از شر سامانه اس ۴۰۰ خلاص کند. آیا یک متحد ناتو اگر اکنون نتواند از روسیه فاصله بگیرد، قابل اعتماد نخواهد بود؟ تنها اصل همیشگی در خاورمیانه این است که اتحادها با باد تغییر می کنند. و در این شرایط کسب یک معامله بهتر با اردوغان که بتواند حمایت او از اخوان المسلمین در غزه و اسرائیل را کاهش دهد ارزش تلاش دارد.
