راسخون: ایتالیا کشوری در جنوب اروپا است. این کشور از شبه‌جزیره ایتالیا و دو جزیره سیسیل و ساردنیا در دریای مدیترانه تشکیل شده‌است.امروزه ايتاليا كشوري توسعه يافته است و جزو هشت كشور صنعتي محسوب ميشود.
آخرین رنکینگ جهانی: 5
سرمربی: مارچلو لیپی (Marcello Lippi) (دومین سال)
چگونگی راه یابی: صدر نشینی در گروه 8 انتخابی اروپا
جام جهانی های قبلی: 16 دوره (شامل: 1934، 38، 50، 54، 62، 66، 70، 74، 78، 82، 86، 90، 94، 98، 2002 و 2006)
قهرمانی: 1934، 38، 82 و 2006
نایب قهرمانی: 1970، 94
مقام چهارمی: 1978، 90
ترکیب احتمالی:
دروازه بان: جان لوئیجی بوفون (یوونتوس)
مدافعان: جان لوکا زامبروتا (آ. ث. میلان)، جیورجیو چلینی (یوونتوس)، فابیو کاناوارو (یوونتوس)، دومینیکو کرسکیتو (جنوا)
هافبک ها: دانیله ده روسی (آ. اس. رم)، آندره آ پیرلو (آ.ث. میلان)، آنجلو پالومبو (سامپدوریا)
مهاجمان: آنتونینو دی ناتاله (اودینزه)، آلبرتو جیلاردینهو (فیورنتینا)، وینکنزو یاکویینتا (یوونتوس)
بازیکنان کلیدی:
جان لوئیجی بوفون (Gianluigi Buffon)، دروازه بان آن ها، یکی از بهترین دروازه بانان جهان است. یا شاید بتوان گفت که وی یکی از بهترین دروازه بانان تاریخ است. چهار سال قبل وی یکی از مهمترین عوامل موفقیت «لاجوردی پوشان» بود. وی در آلمان تنها 2 گل دریافت کرد که یکی از آنها از روی نقطه ی پنالتی و دیگری گل به خودی عجیب کریستین زاکاردو (Cristian Zaccardo) در بازی گروهی برابر آمریکا بود. در یک کلام او یک دروازه بان کامل است که می تواند یک تیم را از شکست نجات دهد.
هافبک بازیساز آنها، آندره آ پیرلو (Andrea Pirlo)، نیز یکی از دلایل قدرتمندی ایتالیایی هاست. بیشتر حرکات تیمی لاجوردی پوشان از خلاقیت وی شکل می گیرد. درست است که این بازیکن فصل خوبی را در آ. ث. میلان پشت سر نگذاشته است؛ اما همچنانی توانایی رد کردن توپ از هر نوع دفاعی را داراست. دانیله ده روسی (Daniele De Rossi) نیز یکی دیگر از بازیکنانی است که در جام جهانی قبلی نیز حاضر بود. (احتمالا همه ضربه ی شدید آرنج وی به مهاجم آمریکا، برایان مک براید (Brian McBride)، را به یاد دارند که باعث 4 جلسه محرومیت وی شد.) این بازیکن تبحر خاصی در پیروزی در نبردهای تن به تن با مهاجمان حریف دارد و بیشتر بخاطر تکل های خشن و شوت های از راه دورش مشهور است.
کمی جلوتر توتو دی ناتاله (Toto' Di Natale) ی مسن بازی میکند که بیش از دو سوم بازی های ملی اش در در سن بالای 30 سال انجام داده است. بازیکنی که این روزها ددر نفوذهای از جناحین بسیار خطرناک ظاهر شده. باز گلزنی تیم بر دوش آلبرتو جیلاردینهو (Alberto Gilardino) خواهد بود که نتوانست عملکرد خوبی در آ. ث. میلان از خود نشان دهد ولی در فیورنتینا به یکی از بهترین بازیکنان تیم تبدیل شده است.
در خط دفاعی جیورجیو چلینی (Giorgio Chiellini) به عنوان یکی از مدافعان تحت رهبری فابیو کاناوارو (Fabio Cannavaro) بازی می کند. اگز کاناواروی 37 ساله بخواهد تیم ملی کشورش را برای بار دیگر در مراحل بالای تورنومنت ببیند، باید زمان را به عقب برده و به مانند 4 سال قبلش بازی کند. دفاع راست تیم نیز در اختیار جان لوکا زامبروتا (Gianluca Zambrotta) است که البته او هم با روزهای اوج خود فاصله ی زیادی گرفته است.
نکات کلیدی:
مارچلو لیپی به این دلیل یک بار دیگر به عنوان سرمربی تیم انتخاب شد تا به ترکیب قهرمان سال 2006 پایبند بماند. توجه به تجارب بازیکنان و انجام بازی های تیمی مناسب از مهمترین دلایل موفقیت تیم لیپی در آلمان بود. درست است که کنار گذاشتن بازیکنان سطح بالایی نظیر فرانچسکو توتی (Francesco Totti)، ماریو بالوتلی (Mario Balotelli)، آنتونینو کاسانو (Antonio Cassano) و فابیو گروسو (Fabio Grosso) ریسک بزرگی از سوی لیپی بود؛ اما شاید این مربی کارکشته دلایل دیگری برای تصمیم خود داشته است. البته بازیکنان باتجربه ی زیادی نظیر کاناوارو، زامبروتا و مائورو کامورانزی (Mauro Camoranesi) در این تیم وجود دارند که لیپی میتواند با افتخار روی بازی خوب آنها حساب باز کند.
خط دفاعی «لاجوردی پوشان» همواره مهمترین قسمت این تیم بوده است. اما امسال بدلیل نا آمادگی و یا مصدومیت های پیاپی، وضعیت خط دفاعی چندان رضایت بخش نیست. (امسال حتی بوفون نیز قسمت قابل توجه ای از فصل را خانه نشین بود.) فقدان بازیکن های قابل اطمینان در پست های مختلف تیم احساس می شود. (بخصوص درصورتی که برای پیرلو مشکلی بوجود آید.) با وجود صعود بدون شکست به آفریقای جنوبی، اعتماد به نفس تیم پایین است. البته باید توجه داشت که در سال 1982 و 2006، که با قهرمانی ایتالیایی ها به پایان رسید، نیز اعتماد به نفس تیم بسیار پایین بود. ولی آیا ایتالیایی ها موفق به دفاع از عنوان قهرمانی خود خواهند شد؟ اتفاقی که تابحال دو بار افتاده است: 1938 توسط ایتالیا و 1962 توسط برزیل. به راستی آیا تاریخ در آفریقای جنوبی تکرار خواهد شد؟
بازی کلیدی در گروه:
24 خرداد ایتالیا – پاراگوئه
خبر خوب برای ایتالیایی ها این است که حتی تساوی در این بازی ابتدایی می تواند راه «لاجوردی پوشان» را برای صعود خیلی هموار کند.با توجه به اینکه بر روی کاغذ پاراگوئه سخت ترین حریف آنها در گروه می باشد، یک برد می تواند خیال آنها را برای رویارویی با نیوزیلند و اسلوواکی راحت کند. هرچند یک تساوی هم می تواند کافی باشد. ولی لغزش در این بازی مهم ابتدایی می تواند موجب اتفاقات تلخی برای آنها شود. هرچند لیپی فردی نیست که یه همین آسانی اجازه ی چنین اتفاقی را بدهد.
جان لوئیجی بوفون کهنه کار، همچنان یکی از بهترین دروازه بانان جهان است.
/1029 1002
جذب خبرنگار افتخاري
آخرین رنکینگ جهانی: 5
سرمربی: مارچلو لیپی (Marcello Lippi) (دومین سال)
چگونگی راه یابی: صدر نشینی در گروه 8 انتخابی اروپا
جام جهانی های قبلی: 16 دوره (شامل: 1934، 38، 50، 54، 62، 66، 70، 74، 78، 82، 86، 90، 94، 98، 2002 و 2006)
قهرمانی: 1934، 38، 82 و 2006
نایب قهرمانی: 1970، 94
مقام چهارمی: 1978، 90
ترکیب احتمالی:
دروازه بان: جان لوئیجی بوفون (یوونتوس)
مدافعان: جان لوکا زامبروتا (آ. ث. میلان)، جیورجیو چلینی (یوونتوس)، فابیو کاناوارو (یوونتوس)، دومینیکو کرسکیتو (جنوا)
هافبک ها: دانیله ده روسی (آ. اس. رم)، آندره آ پیرلو (آ.ث. میلان)، آنجلو پالومبو (سامپدوریا)
مهاجمان: آنتونینو دی ناتاله (اودینزه)، آلبرتو جیلاردینهو (فیورنتینا)، وینکنزو یاکویینتا (یوونتوس)
بازیکنان کلیدی:
جان لوئیجی بوفون (Gianluigi Buffon)، دروازه بان آن ها، یکی از بهترین دروازه بانان جهان است. یا شاید بتوان گفت که وی یکی از بهترین دروازه بانان تاریخ است. چهار سال قبل وی یکی از مهمترین عوامل موفقیت «لاجوردی پوشان» بود. وی در آلمان تنها 2 گل دریافت کرد که یکی از آنها از روی نقطه ی پنالتی و دیگری گل به خودی عجیب کریستین زاکاردو (Cristian Zaccardo) در بازی گروهی برابر آمریکا بود. در یک کلام او یک دروازه بان کامل است که می تواند یک تیم را از شکست نجات دهد.
هافبک بازیساز آنها، آندره آ پیرلو (Andrea Pirlo)، نیز یکی از دلایل قدرتمندی ایتالیایی هاست. بیشتر حرکات تیمی لاجوردی پوشان از خلاقیت وی شکل می گیرد. درست است که این بازیکن فصل خوبی را در آ. ث. میلان پشت سر نگذاشته است؛ اما همچنانی توانایی رد کردن توپ از هر نوع دفاعی را داراست. دانیله ده روسی (Daniele De Rossi) نیز یکی دیگر از بازیکنانی است که در جام جهانی قبلی نیز حاضر بود. (احتمالا همه ضربه ی شدید آرنج وی به مهاجم آمریکا، برایان مک براید (Brian McBride)، را به یاد دارند که باعث 4 جلسه محرومیت وی شد.) این بازیکن تبحر خاصی در پیروزی در نبردهای تن به تن با مهاجمان حریف دارد و بیشتر بخاطر تکل های خشن و شوت های از راه دورش مشهور است.
کمی جلوتر توتو دی ناتاله (Toto' Di Natale) ی مسن بازی میکند که بیش از دو سوم بازی های ملی اش در در سن بالای 30 سال انجام داده است. بازیکنی که این روزها ددر نفوذهای از جناحین بسیار خطرناک ظاهر شده. باز گلزنی تیم بر دوش آلبرتو جیلاردینهو (Alberto Gilardino) خواهد بود که نتوانست عملکرد خوبی در آ. ث. میلان از خود نشان دهد ولی در فیورنتینا به یکی از بهترین بازیکنان تیم تبدیل شده است.
در خط دفاعی جیورجیو چلینی (Giorgio Chiellini) به عنوان یکی از مدافعان تحت رهبری فابیو کاناوارو (Fabio Cannavaro) بازی می کند. اگز کاناواروی 37 ساله بخواهد تیم ملی کشورش را برای بار دیگر در مراحل بالای تورنومنت ببیند، باید زمان را به عقب برده و به مانند 4 سال قبلش بازی کند. دفاع راست تیم نیز در اختیار جان لوکا زامبروتا (Gianluca Zambrotta) است که البته او هم با روزهای اوج خود فاصله ی زیادی گرفته است.
نکات کلیدی:
مارچلو لیپی به این دلیل یک بار دیگر به عنوان سرمربی تیم انتخاب شد تا به ترکیب قهرمان سال 2006 پایبند بماند. توجه به تجارب بازیکنان و انجام بازی های تیمی مناسب از مهمترین دلایل موفقیت تیم لیپی در آلمان بود. درست است که کنار گذاشتن بازیکنان سطح بالایی نظیر فرانچسکو توتی (Francesco Totti)، ماریو بالوتلی (Mario Balotelli)، آنتونینو کاسانو (Antonio Cassano) و فابیو گروسو (Fabio Grosso) ریسک بزرگی از سوی لیپی بود؛ اما شاید این مربی کارکشته دلایل دیگری برای تصمیم خود داشته است. البته بازیکنان باتجربه ی زیادی نظیر کاناوارو، زامبروتا و مائورو کامورانزی (Mauro Camoranesi) در این تیم وجود دارند که لیپی میتواند با افتخار روی بازی خوب آنها حساب باز کند.
خط دفاعی «لاجوردی پوشان» همواره مهمترین قسمت این تیم بوده است. اما امسال بدلیل نا آمادگی و یا مصدومیت های پیاپی، وضعیت خط دفاعی چندان رضایت بخش نیست. (امسال حتی بوفون نیز قسمت قابل توجه ای از فصل را خانه نشین بود.) فقدان بازیکن های قابل اطمینان در پست های مختلف تیم احساس می شود. (بخصوص درصورتی که برای پیرلو مشکلی بوجود آید.) با وجود صعود بدون شکست به آفریقای جنوبی، اعتماد به نفس تیم پایین است. البته باید توجه داشت که در سال 1982 و 2006، که با قهرمانی ایتالیایی ها به پایان رسید، نیز اعتماد به نفس تیم بسیار پایین بود. ولی آیا ایتالیایی ها موفق به دفاع از عنوان قهرمانی خود خواهند شد؟ اتفاقی که تابحال دو بار افتاده است: 1938 توسط ایتالیا و 1962 توسط برزیل. به راستی آیا تاریخ در آفریقای جنوبی تکرار خواهد شد؟
بازی کلیدی در گروه:
24 خرداد ایتالیا – پاراگوئه
خبر خوب برای ایتالیایی ها این است که حتی تساوی در این بازی ابتدایی می تواند راه «لاجوردی پوشان» را برای صعود خیلی هموار کند.با توجه به اینکه بر روی کاغذ پاراگوئه سخت ترین حریف آنها در گروه می باشد، یک برد می تواند خیال آنها را برای رویارویی با نیوزیلند و اسلوواکی راحت کند. هرچند یک تساوی هم می تواند کافی باشد. ولی لغزش در این بازی مهم ابتدایی می تواند موجب اتفاقات تلخی برای آنها شود. هرچند لیپی فردی نیست که یه همین آسانی اجازه ی چنین اتفاقی را بدهد.
جان لوئیجی بوفون کهنه کار، همچنان یکی از بهترین دروازه بانان جهان است.
/1029 1002
جذب خبرنگار افتخاري
