نیوزلند یا زلاندنو؛ مهم نیست

راسخون: ريکي هربرت موفق شد تا تيم فوتبال نيوزلند را پس از سالها راهي جام جهاني کند و در اين راه "آندره بوينس"،"تيم برون"،"لئو برتوس"،"کريس کلين" به عنوان بازيکنان تاثير گذار نقش مهمي در موفقيت نيوزلند داشتند.
آخرین رنکینگ جهانی: 79
سرمربی: ریکی هربرت (Ricki Herbert) (پنجمین سال)
چگونگی راه یابی: قهرمانی در جام ملت های اقیانوسیه،سپس شکست دادن بحرین (تیم پنجم انتخابی آسیا) در دو بازی پلی آف رفت و برگشت
جام جهانی های قبلی: یک دوره (1982)
ترکیب احتمالی:
دروازه بان: مارک پاستون (ویلیتگتون فینیکس استرالیا)
مدافعان: تونی لوچ هد (ویلیتگتون فینیکس استرالیا)، ایوان ویسلیچ (آلکلند سیتی نیوزیلند)، ریان نلسون (بلکبرن)، بن سیگموند (ویلیتگتون فینیکس استرالیا)
هافبک ها: لئو برتوس (ویلیتگتون فینیکس استرالیا)، تیم براون (ویلیتگتون فینیکس استرالیا)، سایمون اِلیوت (سَن جوزه ارث کواِیکز استرالیا)
مهاجمان: شین اِسملتز (گولد کاست یونایتد استرالیا)، کریس کیلن (سلتیک)، روری فالُن (پلی موت آرگیل انگلیس)
بازیکنان کلیدی:
ریان نلسون (Ryan Nelsen ) مدافعی است که توانست به خوبی خط دفاعی آنها را رهبری کند. تا جایی که در 5 مسابقه ی اخیری که برای راه یابی به جام جهانی برگزار کرده اند، تنها 3 گل دریافت کرده اند. درست است که آن مسابقات، مسابقات ضعیفی بوده؛ ولی نیوزیلند توانایی هایش را با شکست دادن بحرین در 180 دقیقه ی دو بازی رفت و برگشت پلی آف نشان داد. بدون شک در هر سه بازی آنها در جام جهانی، بازی ای بدون هیجان و معمولی ای از سفید پوشان خواهیم دید. اشکالی ندارد! ولی اگر نلسون در رهبری خط دفاع به خوبی عمل کند، دروازه بان آنها مارک پاستون (Mark Paston) باید خود را برای مهار شوت های از راه دور زیادی آماده کند. او با مهار پنالتی سید محمد اَدنان (Sayed Mohamed Adnan)، در برابر بحرین، بیشترین کمک را در کسب پیروزی 1-0 انها در مرحله ی پلی آف به هم تیمی هایش کرد. حالا کیوی ها که بیشتر آنها هم در تیم ویلیتگتون فینیکس استرالیا توپ میزنند، باید از کوچک ترین توانایی های خودشان استفاده کنند تا بتوانند به موفقیت هایی دست یابند.
در خط حمله، مربی شان، ریکی هربرت، حساب ویژه ای روی توانایی رهبری مهاجم شوت زن خود یعنی شین اِسملتز (Shane Smeltz) باز کرده است. بازیکن سال اقیانوسیه که بیش از نیمی از گل های تیمش در راه صعود به جام جهانی را به ثمر رسانده است، با انتقال سود آور بزرگی به لیگ A استرالیا و باشگاه گولد کاست یونایتد رفت تا همچنان ناشناخته باقی بماند. روری فالُن (Rory Fallon)، کسی که تگ گل تیمش برابر بحرین را به ثمر رساند، به همراه کریس کیلن و اِسملتز مثلثی مناسب را در خط حمله ی این تیم تشکیل خواهد داد. هافبک سابق سلتیک، مایکل مک گلینچی (Michael McGlinchey) که در رده ی سنی پایین برای اسکاتلند به میدان رفته است، در حال تلاش برای استفاده از یکی از قوانین فیفا برای گرفتن تابعیت نیوزیلند است تا در سه بازی این تیم در جام جهانی برای کیوی ها یه میدان برود. در زمان اغاز بازی اول او دقیقا ۲۳ سال خواهد داشت و به نظر میرسد نتواند دی این بازی از آغاز به میدان برود. ولی می شود امیدهایی برای حضور وی در روی نیمکت و به عنوان یار جانشین برای تزریق سرعت بالا به تیم داشت.
نکات کلیدی:
اگر بخواهیم منطقی به قضیه نگاه کنیم، سفسد پوشان باید در کل دو هدف کلی را در دومین جام جهانی خود دنبال کنند:
1. دوری از خجالت
2. به ثمر رساندن حتی یک گل (کاری که نتوانستند در جام کنفدراسیون های 2009 آن را انجام دهند.)
ترکیبی که آنها در اختیار دارند، یک مهره ی فوق العاده در راس دارد و آن کسی نیست جز هربرت. او تنها فرد این تیم است که در حضور قبلی تیم در یک تورنومنت جهانی در تیم حاضر بوده است. چیزی که نیوزیلندی ها فاقد آن هستند تجربه ی بین المللی است. هربرت میتواند به شکل زیبا و خستگی ناپذیری این را به انها بیاموزد. به عنوان مربی تیم ویلیتگتون فینیکس استرالیا که تنها تیم نیوزیلندی حاضر در مسابقات لیگ A فوتبال استرالیا است، هربرت در حدود نیمی از بازیکنان خود را در تیم ملی در اختیار دارد.
کیوی ها چیزی برای به رخ کشیدن در سطح جهانی ندارند. (فقط نلسون و کریس وود 18 ساله در یکی از 8 لیگ برتر دنیا بازی میکنند.) ولی آنها در کار گروهی تیم بزرگی هستند. همین 11 بازیکن در بازی برابر بحرین آمار خیره کننده ای را در زمین از خود بر جای گذاشتند. همین سبکِ ضعیف نیز میتواند در تنها جام جهانی برگزار شده در نیم کره ی جنوبی بعد از سال 78، تا حدودی کارساز باشد. به خصوص اینکه هر سه بازی مرحله ی گروهی انها در ارتفاع بالا انجام میشود.
سود کلی ای که این جام برای تمامی سفید پوشان دارد، تمایل هربرت برای کسب تجربه ی جهانی به همراه حاشیه های ضمن آن است. در هر دو بازی رفت و برگشتِ پلی آف برابر بحرین وی تاکتیک های هجومی ۳-۴-۳ را در دستور کار خود قرار داده بود. واقعیت این است که حتی باخت 1-0 (با وجود تمایل ترکیب به گل زنی) تا حدودی یک پیروزی بزرگ برای جمعیت 4 میلیونی نیوزیلند محسوب میشود.