راسخون: وبسایت تازه به راه افتاده «شبیه چه کسی می‌نویسم» با آدرس اینترنتی http://iwl.me خیلی ساده طراحی شده است: شما چند پاراگراف که نمونه‌ای از شیوه نوشتن‌تان است در اختیار سایت قرار می‌دهید و گزینه «تحلیل» را انتخاب می‌کنید و به همین سادگی در عرض چند ثانیه متوجه می‌شوید شبیه استیفن کینگ می‌نویسید یا ارنست همینگوی و یا چاک پالاهونیک (نویسنده رمان «باشگاه مشت‌زنی»).
بنابر این گزارش به نقل از خبر آنلاین این سایت در روزهای اخیر با ازدحام بازدیدکنندگان روبه‌رو شده است. فردی بخشی از پیامکی نوشته مل گیبسون را در سایت قرارداده و تحلیل انجام شده نشان می‌دهد این بازیگر شبیه مارگارت آتوود، نویسنده مشهور می‌نویسد. سایت نیویورکر کشف کرده یک پیام دعوت به جشن تولد به سبک جیمز جویس نوشته شده است. برخی از کاربران هم متوجه شده‌اند شبیه دن براون، نویسنده رمان «رمز داوینچی» می‌نویسند.
نیویورک تایمز در اقدامی جالب بخشی از رمان «موبی دیک» نوشته هرمان ملویل را در این سیات قرار داد و در کمال تعجب مشخص شد این متن به سبک استیفن کینگ، نویسنده رمان‌های وحشت نوشته شده است.
مارگارت آتوود نیز اعلام کرده او نیز این سایت را امتحان کرده و متوجه شده سبک نوشتنش شبیه استیفن کینگ است. واکنش آتوود در برابر این تشخیص چنین بود:«کی می‌دونه؟»
شاید به نظر برسد این سایت را پروفسور انگلیسی برای تفریح در تعطیات تابستان به راه انداخته، اما سایت را دمیتری چستنیخ 27 ساله اهل روسیه راه‌اندازی کرده که در حال حاضر به عنوان برنامه‌نویس کامپیوتری در مونته‌نگرو زندگی می‌کند.
او درمورد این سایت گفت:«هدفم آموزشی بود و می‌خواستم به مردم کمک کنم بهتر بنویسند.»
کاملا آشکار است سایت «شبیه چه کسی می‌نویسم» سایتی علمی نیست. بلکه ساختاری الگوریتمی دارد که تاثیرات یک نویسنده در نوشته را برملا می‌کند. چستینخ سایت را براساس برنامه‌ای که ای-میل‌های مضر را تشخیص می‌دهد طراحی کرده، در نتیجه اگر شما سعی کنید به سبک همینگوی با جملات کوتاه بنویسید، سایت سبک شما را شبیه همینگوی تشخیص نمی‌دهد بلکه انتخاب واژگان عامل اصلی در تشخیص نویسنده درون شما است.
البته این درحالی است که بسیاری از نویسندگان تاثیر نویسنده‌ای بر فرد را در نقطه‌گذاری، ریتم و ساختار می‌دانند. «شبیه چه کسی می‌نویسم» نیز برخی عناصر سبکی ، مثلا تعداد کلمات یک جمله را در تشخیص خود لحاظ می‌کند.
چستینخ آثار 50 نویسنده ( از هر کدام سه اثر) را در سایت بارگذاری کرده، اما سایت کمبودهایی دارد، مثلا این برنامه‌نویس اعتراف می‌کند که نوشته‌ای از هرمان ملویل را در سایت بارگذاری نکرده است.
چستینخ انتظار چنین استقبالی را از سایت نداشته و قصدش این بوده به مرور زمان کتاب‌های بیشتری در سایت بارگذاری کند و بدین شکل بازده سایت را بالا ببرد.
این برنامه‌نویس می‌گوید:«به نظرم مردم دوست دارند بدانند شبیه چه کسی می‌نویسند، هرچند نتیجه خیلی دقیق نباشد اما سرگرمی جالبی است.»
برخی از اتفاقات جالب این سایت از این قرار هستند: متن سخنرانی باراک اوباما در ماه ژوئن شبیه نوشته‌ای از دیوید فاستر والاس یا مثلا ترانه «آلخاندرو» اثر لیدی گاگا شبیه متنی نوشته ویلیام شکسپیر است.
با وجود تمامی کاستی‌ها، این سایت علاقه به نوشتن و شیوه‌های مختلف این کار را افزایش داده است. چستینخ که خودش به ادبیات بسیار علاقه دارد گابریل گارسیا مارکز و آگاتا کریستی را نویسندگان محبوبش می‌داند.
او در خاتمه گفت:«از شش سالگی ماشین تحریر داشتم، اما هیچ اثری منتشر نکردم. خیلی خوب نمی‌نویسم.» شاید این سایت بعضی‌ها را به نوشتن تشویق کند.
