کتاب چند لقمه حرف حلال برای خانواده

 

در بریده‌ای از کتاب می‌خوانیم:

«انسان برای تربیت است؛ انسان برای هدایت و تعالی و کمال است. این نمی‌شود مگر در یک محیط امن؛ محیطی که در آن، عقیده به‌وجود نیاید، انسان اشباع بشود، درآن تعلیمات هر نسلی به نسل بعد منعکس بشود و از کودکی، یک انسان تحت تعلیم صحیح، روان، طبیعی و فطری دو معلم که نسبت به او از همه انسان‌های عالم مهربان‌ترند، یعنی پدر و مادر، قرار بگیرد.

تربیت دینی چیست؟ تربیت دینی برای کودک چه اصولی دارد؟ تلویزیون برای کودک چگونه نقش تربیتی دارد؟ کمک‌کننده است یا مخل تربیت؟ این نوشتار تلاش دارد تا تقاطع تربیتی دین را با تلویزیون در امر تربیت کودک روشن سازد.

همۀ هم و غممان این بود که بچه‌ها در همۀ زمینه‌ها درست تربیت شوند؛ تربیت دینی که سر جای خودش...

راغب می‌گوید: «اصل واژه تربیت، از ”ربّ“ است و معنای آن ایجاد چیزی یا حالتی، به‌تدریج و در مراحل مختلف است تا به حد تام و کمال خود برسد.»افلاطون هم معتقد است «تربیت، عبارت است از قراردادن کمال و جمال ممکن، در اختیار روح و جسم.»

در تعریفی دیگر، تربیت دینی یعنی: «تبیین، به‌دست‌دادن معیارها، حرکت درونی و نقادی» بنابراین، تربیت انسانی فارغ از آنکه مادی باشد یا معنوی یا اینکه کیفیت تربیت چگونه باشد، سه حوزه اصلی را در وجود انسان، تحت تأثیر قرار می‌دهد. هر تربیتی در رتبه اول، زیربنای وجودی انسان یعنی اندیشه و عقاید و به‌دنبال آن تغییر و تحول در ارزش‌ها و هنجارها، یعنی بایدها و نبایدها و در آخر، اعمال و رفتار را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد.»