گویند وقتی اسکندر به جست‌وجوی آب حیات راهی ظلمات شد، به همراه لشکر خود به جایی رسید که تا چشم کار می‌کرد، پر از سنگریزه بود. اسکندر به سپاهیان خود گفت: اکنون که در این تاریکی راه خود را گم کرده‌اید، بهتر است مقداری از این سنگریزه‌ها با خود بردارید که بی‌شک، اینها گوهر است و اگر آنها را برندارید بعداً پشیمان خواهید شد و افسوس خواهید خورد. کسانی که به سخنان اسکندر شک داشتند، سخن او را بیهوده پنداشتند و باور نکردند که آن همه سنگریزه، زر و گوهر باشد. در مقابل، کسانی که به اسکندر و سخنان او ایمان داشتند، در حد توان خود از آن سنگریزه‌ها برداشتند. آن‌گاه وقتی از سرزمین ظلمات بیرون آمدند، همه چیز روشن شد و نور خورشید بر گوهرها تابید و برق طلاها چشم سپاهیان را خیره کرد. به این ترتیب، همه دریافتند که فرصت خوبی را از دست داده و زیان بزرگی دیده‌اند. یکی حسرت می‌خورد که چرا به سخن اسکندر توجه نکرده و دیگری افسوس می‌خورد که ای کاش بیشتر از آن گوهرها برمی‌داشت. عده‌ای نیز خود را سرزنش می‌کردند که چرا فریب شیطان را خورده و حتی برای امتحان، مقداری از آن سنگریزه‌ها را برنداشته‌اند. حقیقت نیز مانند گوهری در دل تاریکی پنهان است و تنها کسی بدان می‌رسد که دلی روشن و قلبی باایمان داشته باشد.
گویند وقتی اسکندر به جست‌وجوی آب حیات راهی ظلمات شد، به همراه لشکر خود به جایی رسید که تا چشم کار می‌کرد، پر از سنگریزه بود. اسکندر به سپاهیان خود گفت: اکنون که در این تاریکی راه خود را گم کرده‌اید، بهتر است مقداری از این سنگریزه‌ها با خود بردارید که بی‌شک، اینها گوهر است و اگر آنها را برندارید بعداً پشیمان خواهید شد و افسوس خواهید خورد. کسانی که به سخنان اسکندر شک داشتند، سخن او را بیهوده پنداشتند و باور نکردند که آن همه سنگریزه، زر و گوهر باشد. در مقابل، کسانی که به اسکندر و سخنان او ایمان داشتند، در حد توان خود از آن سنگریزه‌ها برداشتند. آن‌گاه وقتی از سرزمین ظلمات بیرون آمدند، همه چیز روشن شد و نور خورشید بر گوهرها تابید و برق طلاها چشم سپاهیان را خیره کرد. به این ترتیب، همه دریافتند که فرصت خوبی را از دست داده و زیان بزرگی دیده‌اند. یکی حسرت می‌خورد که چرا به سخن اسکندر توجه نکرده و دیگری افسوس می‌خورد که ای کاش بیشتر از آن گوهرها برمی‌داشت. عده‌ای نیز خود را سرزنش می‌کردند که چرا فریب شیطان را خورده و حتی برای امتحان، مقداری از آن سنگریزه‌ها را برنداشته‌اند. حقیقت نیز مانند گوهری در دل تاریکی پنهان است و تنها کسی بدان می‌رسد که دلی روشن و قلبی باایمان داشته باشد.
