خواجه‌ای مال خود را در میان فرزندانش قسمت می‌کرد. غلامی خردسال داشت، گفت: ای خواجه!‌ اول مرا عطا کن، بعد اولاد خود را. خواجه گفت: از چه جهت؟ گفت: از آن جهت که خدای تعالی فرمود: «الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا؛ مال و فرزند، زینت زندگی دنیا است.» (کهف: 46) خداوند مال را بر اولاد مقدم داشت و من مال تواَم. خواجه را آن سخن خوش آمد و او را آزاد کرد.

خواجه‌ای مال خود را در میان فرزندانش قسمت می‌کرد. غلامی خردسال داشت، گفت: ای خواجه!‌ اول مرا عطا کن، بعد اولاد خود را. خواجه گفت: از چه جهت؟ گفت: از آن جهت که خدای تعالی فرمود: «الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا؛ مال و فرزند، زینت زندگی دنیا است.» (کهف: 46) خداوند مال را بر اولاد مقدم داشت و من مال تواَم. خواجه را آن سخن خوش آمد و او را آزاد کرد.