شخصی از حکیمی پرسید: حقوق دوستی کدام است؟ گفت: نخست آنکه با دعایی نیک در حقّ دوستان آنها و فرزندانشان را یاد کند؛ زیرا نقل شده است: «دعای غایب در حقّ غایب شنیده می‌شود.» دوم، دوستی خود را همیشگی گرداند؛ زیرا آن دوستی به فرزندان منتقل می‌شود. در کلامی نغز آمده است: «دوستی آن است که به فرزندان به ارث برسد.» سوم، تا اندازه‌ای که ممکن است، از تکلّف و ظاهرسازی دوری گزینند. چهارم، همیشه انسان بیندیشد که شاید در حقوقِ دوستی کوتاهی کرده است تا بدین سبب انتظار مراعات دوستی را تنها از سوی دیگران نداشته باشد.
شخصی از حکیمی پرسید: حقوق دوستی کدام است؟ گفت: نخست آنکه با دعایی نیک در حقّ دوستان آنها و فرزندانشان را یاد کند؛ زیرا نقل شده است: «دعای غایب در حقّ غایب شنیده می‌شود.» دوم، دوستی خود را همیشگی گرداند؛ زیرا آن دوستی به فرزندان منتقل می‌شود. در کلامی نغز آمده است: «دوستی آن است که به فرزندان به ارث برسد.» سوم، تا اندازه‌ای که ممکن است، از تکلّف و ظاهرسازی دوری گزینند. چهارم، همیشه انسان بیندیشد که شاید در حقوقِ دوستی کوتاهی کرده است تا بدین سبب انتظار مراعات دوستی را تنها از سوی دیگران نداشته باشد.
