از بزرگی پرسیدند: درجات زهد چیست؟ گفت: سه درجه: یکی آنکه از دنیا دست برمی‌‌دارد، ولی دل او به دنیا می‌نگرد و او مجاهده و صبر می‌کند که دل از دنیا بردارد. این شخص را متزهّد، یعنی کسی که به ظاهر زاهد است، می‌گویند، نه زاهد واقعی، ولی این، نخستین درجه و آغاز زهد است. دوم، کسی که دل او به دنیا نمی‌نگرد، ولی به زهد خود می‌نگرد و زهد خود را ارزشمند می‌داند. این شخص زاهد است، ولی کار او از کاستی و عیب خالی نیست. سوم، کسی که در زهد نیز زاهد است؛ ‌یعنی به زهد خود توجهی نمی‌کند و به آن اهمیت نمی‌دهد که این، در حقیقت زهد واقعی است.

از بزرگی پرسیدند: درجات زهد چیست؟ گفت: سه درجه: یکی آنکه از دنیا دست برمی‌‌دارد، ولی دل او به دنیا می‌نگرد و او مجاهده و صبر می‌کند که دل از دنیا بردارد. این شخص را متزهّد، یعنی کسی که به ظاهر زاهد است، می‌گویند، نه زاهد واقعی، ولی این، نخستین درجه و آغاز زهد است. دوم، کسی که دل او به دنیا نمی‌نگرد، ولی به زهد خود می‌نگرد و زهد خود را ارزشمند می‌داند. این شخص زاهد است، ولی کار او از کاستی و عیب خالی نیست. سوم، کسی که در زهد نیز زاهد است؛ ‌یعنی به زهد خود توجهی نمی‌کند و به آن اهمیت نمی‌دهد که این، در حقیقت زهد واقعی است.