از بزرگی پرسیدند: چه کسی شایسته دوستی است؟ گفت: آن‌که در او چهار ویژگی باشد: نخست، عقل؛ زیرا در هم‌نشینی با نادان، هیچ فایده‌ای وجود ندارد و سرانجام به جدایی می‌انجامد؛ زیرا احمق می‌خواهد که نیکویی کند، ولی به سبب نادانی خود، به گونه‌ای رفتار می‌کند که زیان آن کار بیشتر از سود است. دوم، خلق نیکو؛‌چراکه نمی‌توان از شرّ مردِ بدخو در امان بود؛ زیرا هنگامی که خلقش دگرگون شود، همه حقوق دوستی را در یک لحظه فراموش می‌کند. سوم آنکه باوقار و اهلِ دوستی و انصاف باشد؛ زیرا از مردم شتاب‌زده و ستمکار نمی‌توان وفاداری انتظار داشت. چهارم آنکه نهاد و باطن او نسبت به انجام کارهای درست رغبت نشان دهد، هر چند که گناهکار است و نیز، از خدا بترسد؛ زیرا کسی که از خداوند نترسد، بر او اعتمادی نیست.

از بزرگی پرسیدند: چه کسی شایسته دوستی است؟ گفت: آن‌که در او چهار ویژگی باشد: نخست، عقل؛ زیرا در هم‌نشینی با نادان، هیچ فایده‌ای وجود ندارد و سرانجام به جدایی می‌انجامد؛ زیرا احمق می‌خواهد که نیکویی کند، ولی به سبب نادانی خود، به گونه‌ای رفتار می‌کند که زیان آن کار بیشتر از سود است. دوم، خلق نیکو؛‌چراکه نمی‌توان از شرّ مردِ بدخو در امان بود؛ زیرا هنگامی که خلقش دگرگون شود، همه حقوق دوستی را در یک لحظه فراموش می‌کند. سوم آنکه باوقار و اهلِ دوستی و انصاف باشد؛ زیرا از مردم شتاب‌زده و ستمکار نمی‌توان وفاداری انتظار داشت. چهارم آنکه نهاد و باطن او نسبت به انجام کارهای درست رغبت نشان دهد، هر چند که گناهکار است و نیز، از خدا بترسد؛ زیرا کسی که از خداوند نترسد، بر او اعتمادی نیست.