شخصی به «احمد بن خالد» گفت: خدا به تو عطایی کرده ‍[است] که به رسول خدا(ص) نکرده بود. احمد از این گفته در خود فرورفت و به خشم آمد و با تندی از گوینده سؤال کرد که: ای کم خرد! آن چیست که خداوند به من عطا کرده و به رسول خدا(ص) ارزانی نداشته است؟‌ آن مرد در پاسخ گفت: خداوند به رسول خودش می‌فرماید: «لَوْ کنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِک؛ ای پیامبر! ‌اگر تندخو و سخت‌دل بودی، مردم از گرد تو متفرق می‌شدند.» (آل عمران: 159)، در صورتی که تو، تندخو و سخت‌دل هستی و ما از گِردت پراکنده نمی‌شویم!

شخصی به «احمد بن خالد» گفت: خدا به تو عطایی کرده ‍[است] که به رسول خدا(ص) نکرده بود. احمد از این گفته در خود فرورفت و به خشم آمد و با تندی از گوینده سؤال کرد که: ای کم خرد! آن چیست که خداوند به من عطا کرده و به رسول خدا(ص) ارزانی نداشته است؟‌ آن مرد در پاسخ گفت: خداوند به رسول خودش می‌فرماید: «لَوْ کنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِک؛ ای پیامبر! ‌اگر تندخو و سخت‌دل بودی، مردم از گرد تو متفرق می‌شدند.» (آل عمران: 159)، در صورتی که تو، تندخو و سخت‌دل هستی و ما از گِردت پراکنده نمی‌شویم!