از حکیمی پرسیدند: اسباب دوستی کدامند؟ پاسخ داد: سبب اول در دوستی، نیکوکاری است. آدمی کسی را دوست دارد که به او نیکی کرده باشد. به همین سبب گفته‌اند: «اَلاِنسانُ عَبیدُ الاِحسانِ.» سبب دوم آنکه انسان هر نیکوکاری را دوست می‌دارد، هر چند با او نیکویی نکرده با شد. و دلیل سوم، مناسبت و هم‌جنسی است؛ زیرا انسان با کسی که با او هم‌سال، هم‌شغل یا هم‌فکر است، مانند دانشمند با دانشمند یا بازاری با بازاری دوست می‌شود.

از حکیمی پرسیدند: اسباب دوستی کدامند؟ پاسخ داد: سبب اول در دوستی، نیکوکاری است. آدمی کسی را دوست دارد که به او نیکی کرده باشد. به همین سبب گفته‌اند: «اَلاِنسانُ عَبیدُ الاِحسانِ.» سبب دوم آنکه انسان هر نیکوکاری را دوست می‌دارد، هر چند با او نیکویی نکرده با شد. و دلیل سوم، مناسبت و هم‌جنسی است؛ زیرا انسان با کسی که با او هم‌سال، هم‌شغل یا هم‌فکر است، مانند دانشمند با دانشمند یا بازاری با بازاری دوست می‌شود.