از عارفی پرسیدند: آن چست که از بین برنده حلاوت ایمان از دل آدمی است؟ پاسخ گفت: نگرستن در مالِ اهل دنیا. و این، به آن دلیل است که اگر حلاوت دنیا در دل پدیدار شود، برای حلاوت ذکر حق مزاحمت به وجود می‌آورد؛ زیرا دو حلاوت و شیرینی در یک دل جمع نمی‌شود و در وجود، دو چیز بیشتر نیست: یا حق است یا ناحق؛ زیرا هنگامی که انسان به غیر حق دل ببندد، به همان اندازه دلبستگی‌اش نسبت به حق کم می‌شود و هر چقدر که از غیر حق دل بکند، به خداوند نزدیک‌تر می‌شود.

از عارفی پرسیدند: آن چست که از بین برنده حلاوت ایمان از دل آدمی است؟ پاسخ گفت: نگرستن در مالِ اهل دنیا. و این، به آن دلیل است که اگر حلاوت دنیا در دل پدیدار شود، برای حلاوت ذکر حق مزاحمت به وجود می‌آورد؛ زیرا دو حلاوت و شیرینی در یک دل جمع نمی‌شود و در وجود، دو چیز بیشتر نیست: یا حق است یا ناحق؛ زیرا هنگامی که انسان به غیر حق دل ببندد، به همان اندازه دلبستگی‌اش نسبت به حق کم می‌شود و هر چقدر که از غیر حق دل بکند، به خداوند نزدیک‌تر می‌شود.