پنجره دل را به سحرهای سپید «ابوحمزه» می‌گشاییم و به آسمان پر ستاره «افتتاح»؛ تا برگ‌های زرد گناه، به اعجازِ بارانِ مغفرتِ خداوندی، از تنِ خواب آلوده روح‌مان فرو ریزد و ماه وصال با محبوب، در جان خسته‌مان حلول کند.
پنجره دل را به سحرهای سپید «ابوحمزه» می‌گشاییم و به آسمان پر ستاره «افتتاح»؛ تا برگ‌های زرد گناه، به اعجازِ بارانِ مغفرتِ خداوندی، از تنِ خواب آلوده روح‌مان فرو ریزد و ماه وصال با محبوب، در جان خسته‌مان حلول کند.
