چون ابرم و بر سَرِ چمن می گریم بر حالِ تباهِ خویشتن می گریم دیری است که در عزای جان سوزِ حسینی می نالم و در غمِ حسن می گریم
چون ابرم و بر سَرِ چمن می گریم
بر حالِ تباهِ خویشتن می گریم
دیری است که در عزای جان سوزِ حسینی
می نالم و در غمِ حسن می گریم
بر حالِ تباهِ خویشتن می گریم
دیری است که در عزای جان سوزِ حسینی
می نالم و در غمِ حسن می گریم
