گلی خندید در باغی سحرگاه که کس را نیست چون من عمر کوتاه ز چهرم برد گرما رونق و تاب نکرده جلوه، رنگم شد چو مهتاب پروین اعتصامی
گلی خندید در باغی سحرگاه
که کس را نیست چون من عمر کوتاه
ز چهرم برد گرما رونق و تاب
نکرده جلوه، رنگم شد چو مهتاب
پروین اعتصامی
که کس را نیست چون من عمر کوتاه
ز چهرم برد گرما رونق و تاب
نکرده جلوه، رنگم شد چو مهتاب
پروین اعتصامی
