بعثت بدون وحی - ویژه تلفن همراه

حسين مني و انا من حسين
صدها سال مي‏گذرد و در هر کوي و برزن و از هر مجلس و محفل عام و خاص، نغمه‏ي دل‏آراي نبوي (ص)
که در وصف حسينش سروده بود گوش جانها صفا پيدا مي‏کند و دلها در مي‏يابند که چون حسين از نسب و نبوت خاتم الانبيايي برآمد. چنان چون او شد که درخت رسالتش از شاخسار ابي عبدالله به ثمر نشست. اما اين کلام موزون و نغمه‏ي آهنگين، نه تنها، گستره‏اي به پهناوري انديشه‏ي بندگان دارد بلکه فرزند فاطمه (س) در افقي هم زاويه با نبوت احمديه (ص)، بالاتر از رسالت رسولان و نبوت انبياء، بار آخرين وحي و محتواي آخرين کتاب را بر دوشهاي عرشي و سينه‏ي آسماني خود دارد!
پيامبر (ص) با دندانهاي شکسته علي (ع)، با استخوان در گلو مانده، فاطمه (س)با دستي بر پهلو و بازو، مجتبي (ع) با دلي پرخون در قاب عشق و هدايت و نهضت اصلاحگري پيامبران تنها بر طاقچه خانه بزرگ بني‏هاشم مانده بود و همگي در انتظار بعثتي بدون وحي از سوي مردي بودند که خداوند او را اذن داده بود تا حقايق الهي را ابدي ساخته و مفاهيم آسماني را عينيت بخشايد.