سخني زيبا و به حق گفته‏اند که:«شيعه، دو قبله دارد؛ يکي کعبه براي عبادت و ديگري کربلا براي شهادت».
کربلا، منحصر به زمان و مکان مشخصي نيست؛ بلکه مانند نور، در تمامي آفاق هستي پراکنده گشته و مانند طوفاني جهاني در تمامي اعصار و قرون، سير مي‏کند و هماره صدها قافله‏ي دل را به همراه خود مي‏برد. کربلا، جايي است که بزرگترين مصيبتهاي تاريخ در آن واقع گشته و غمبارترين روز تاريخ يعني عاشورا را به خود ديده است.کربلا، از مقدس‏ترين مکانهايي است که از نظر شرافت و فضيلت با زمين کعبه برابري مي‏کند البته اگر بالاتر نباشد؛ چرا که آن‏جا کعبه‏ي گل است و اين‏جا کعبه‏ي دل.
کارواني به تعداد کوچک و به مقدار بزرگ؛ آرام آرام به پهن دشتي نزديک مي‏گردد که ريگهاي تفتيده‏اش آماده‏ي فرود ميهماني مي‏شود؛ که ميزباناني، خيانت پيشه او را به آبهاي روان با باغهاي سرسبز، ميوه‏هاي رسيده و اسلحه‏هاي آماده براي ياري، دعوت نموده‏اند.
اي کاش قلم‏هايشان مي‏شکست! آنان در يک چرخش صد و هشتاد درجه‏اي انديشه‏اي شيطاني در سر پرورانده و آماده‏ي ارتکاب جرمي سهمگين شدند که خون در رگها خشکيد، قلبهاي گرم و پرطپش يخ زد، اندوه بر سينه‏ها کوه شد و دستها و پاها از تلاش بازماندند!!
کتاب حاضر، ترجمه متن عربي اين رويداد عبرت‏آموز تاريخي است که به تشنگان حقيقت اهداء مي‏شود.