شبهات ابن تیمیه - ویژه تلفن همراه
نام، کنيه و لقب او «احمد بن عبدالحليم بن عبد السلام بن خضر ابوالعباس تقي‌الدين ابن تيميه« است.
«ابن تيميه« در سال 661 هجري قمري در »خزان« متولد شد و در سال 728هـ.ق. در «دمشق« در گذشت. وي از خانواده‌اي است که بيشتر از يک قرن پرچمدار مذهب حنبلي بوده‌اند.
در وجه نام‌گذاي اين خاندان به فرزندان تيميه، بزرگ آنان محمد بن خضر چنين گفته است:
«پدر يا جدم (شک دارم که کدام يک از آن دو بوده است) به سفر حج رفته بود، درحالي که همسرش باردار بود، چون در تيماء (شهر کوچکي در اطراف شام سر راه حاجيان) رسيد، چشمش به جاريه‌اي افتاد که از آشپزخانه بيرون مي‌آمد، پس از آن‌که به حرّان برگشت، ديد همسرش دختري به دنيا آورده که شبيه آن جاريه است.
شبهات ابن تیمیه - ویژه تلفن همراه
لیست گوشی های تست شده
نام، کنيه و لقب او «احمد بن عبدالحليم بن عبد السلام بن خضر ابوالعباس تقي‌الدين ابن تيميه« است.
«ابن تيميه« در سال 661 هجري قمري در »خزان« متولد شد و در سال 728هـ.ق. در «دمشق« در گذشت. وي از خانواده‌اي است که بيشتر از يک قرن پرچمدار مذهب حنبلي بوده‌اند.
در وجه نام‌گذاي اين خاندان به فرزندان تيميه، بزرگ آنان محمد بن خضر چنين گفته است:
«پدر يا جدم (شک دارم که کدام يک از آن دو بوده است) به سفر حج رفته بود، درحالي که همسرش باردار بود، چون در تيماء (شهر کوچکي در اطراف شام سر راه حاجيان) رسيد، چشمش به جاريه‌اي افتاد که از آشپزخانه بيرون مي‌آمد، پس از آن‌که به حرّان برگشت، ديد همسرش دختري به دنيا آورده که شبيه آن جاريه است.
سپس آن دختر را از روي محبت و دوستي به سر دستش بلند کرده و مي‌گفت:«ياتيميه يا تيميه« يعني اين دختر شبيه همان کنيزي است که در قريه تيما، آن را ديده بود.سپس اين خاندان به فرزندان تيميه مشهور گرديدند.
يکي از مسائلي که ابن تيميه در کتاب منهاج السنه، بيش از هر امر ديگر به آن پرداخته، موضوع قيام امام حسين (ع) در برابر يزيد بن معاويه و فاجعه خونين عاشورا است. او در اين زمينه، از زاويه‌هاي گوناگون، سخنان زيادي گفته است، ولي تمام اظهارهايش در دو محور عمده خلاصه مي‌شود:
1- کوشيده تا قيام امام حسين (ع) را زير سؤال ببرد و از همراه بودن آن با «مفاسد سوء اجتماعي« خبر دهد؛
2- تلاش کرده است تا از موضع بي گناهي يزيد در برابر فاجعه خونبار کربلا، دفاع کند و همه تقصيرها را متوجه امام حسين (ع) نمايد.
محور نخست: ابن تيميه در پاره‌اي از گفته‌هايش خود در اظهار "مخاصمه" با امام حسين (ع) و "مفسده آور" نشان دادن قيام آن حضرت، گويد:
«اگر بگوييد قيام حسين (ع) براي اصلاح اوضاع اجتماعي مسلمانان و دفاع از دين صورت گرفت، سخن درستي نيست، زيرا اين قيام مفاسدي را با خود همراه داشت که چند برابر مصالح آن بود. »
مطلبي که در اين مقال به طور عمده به بررسي آن مي‌نشينيم، محور دوّم از اظهارهاي ابن تيميه )يعني تلاش او در جهت سرپوش گذاشتن بر فجايع خونين عاشورا و تبرئه يزيد از جنايت( است.
نام، کنيه و لقب او «احمد بن عبدالحليم بن عبد السلام بن خضر ابوالعباس تقي‌الدين ابن تيميه« است.
«ابن تيميه« در سال 661 هجري قمري در »خزان« متولد شد و در سال 728هـ.ق. در «دمشق« در گذشت. وي از خانواده‌اي است که بيشتر از يک قرن پرچمدار مذهب حنبلي بوده‌اند.
در وجه نام‌گذاي اين خاندان به فرزندان تيميه، بزرگ آنان محمد بن خضر چنين گفته است:
«پدر يا جدم (شک دارم که کدام يک از آن دو بوده است) به سفر حج رفته بود، درحالي که همسرش باردار بود، چون در تيماء (شهر کوچکي در اطراف شام سر راه حاجيان) رسيد، چشمش به جاريه‌اي افتاد که از آشپزخانه بيرون مي‌آمد، پس از آن‌که به حرّان برگشت، ديد همسرش دختري به دنيا آورده که شبيه آن جاريه است.
سپس آن دختر را از روي محبت و دوستي به سر دستش بلند کرده و مي‌گفت:«ياتيميه يا تيميه« يعني اين دختر شبيه همان کنيزي است که در قريه تيما، آن را ديده بود.سپس اين خاندان به فرزندان تيميه مشهور گرديدند.
يکي از مسائلي که ابن تيميه در کتاب منهاج السنه، بيش از هر امر ديگر به آن پرداخته، موضوع قيام امام حسين (ع) در برابر يزيد بن معاويه و فاجعه خونين عاشورا است. او در اين زمينه، از زاويه‌هاي گوناگون، سخنان زيادي گفته است، ولي تمام اظهارهايش در دو محور عمده خلاصه مي‌شود:
1- کوشيده تا قيام امام حسين (ع) را زير سؤال ببرد و از همراه بودن آن با «مفاسد سوء اجتماعي« خبر دهد؛
2- تلاش کرده است تا از موضع بي گناهي يزيد در برابر فاجعه خونبار کربلا، دفاع کند و همه تقصيرها را متوجه امام حسين (ع) نمايد.
محور نخست: ابن تيميه در پاره‌اي از گفته‌هايش خود در اظهار "مخاصمه" با امام حسين (ع) و "مفسده آور" نشان دادن قيام آن حضرت، گويد:
«اگر بگوييد قيام حسين (ع) براي اصلاح اوضاع اجتماعي مسلمانان و دفاع از دين صورت گرفت، سخن درستي نيست، زيرا اين قيام مفاسدي را با خود همراه داشت که چند برابر مصالح آن بود. »
مطلبي که در اين مقال به طور عمده به بررسي آن مي‌نشينيم، محور دوّم از اظهارهاي ابن تيميه )يعني تلاش او در جهت سرپوش گذاشتن بر فجايع خونين عاشورا و تبرئه يزيد از جنايت( است.
