در حال حاضر برنامه‌های کاربردی فراوانی در سطح دنیا در حال اجرا هستند. هر کدام از نرم‌افزارها و برنامه‌های کاربردی، با اطلاعات فراوانی سر و کار دارند. این برنامه‌ها یا تولید کننده اطلاعات هستند، یا مصرف کننده و در بسسیاری موارد هم تولید کننده و هم مصرفکننده. در همه این حالت‌ها اطلاعات باید در مکانی نگهداری شود تا بتوان در آینده به آن‌ها دسترسی داشت. یک روش برای این کار این است که هر برنامه‌ای اطلاعات خود را به نحوی ذخیره کند. اما این کار مشکلات فراوانی را دارد. از جمله این که سایر برنامه‌های کاربردی نمی‌توانند به سادگی به این اطلاعات دسترسی داشته باشند و این که تغییرات اندکی در شکل اطلاعات ذخیره شده، نیاز به تغییرات فراوان در برنامه دارد. همچنین در این صورت نمی‌توان از دانش و توان فنی تولید شده در یک برنامه در برنامه‌های دیگر استفاده کرد و برای هر برنامه‌ای همه چیز باید از اول نوشته شود.

برای رفع این مشکلات نرم‌افزارهایی تولید و به بازار عرضه شده‌اند که به صورت تخصصی کار ذخیره و بازیابی اطلاعات را انجام می‌دهند. به این ترتیب برنامه‌های کاربردی می‌توانند به سادگی با برقراری ارتباط با این نرم‌افزارها، فرایند ذخیره و بازیابی اطلاعات خود را به این نرم‌افزارها بسپارند. به این نرم‌افزارها پایگاه داده می‌گویند.