وقتى موجودات مشهود خود رادر جهان با دقت مى نگريم، بخوبى در مى يابيم كه آنها از نظر كمالات وجودى )آثار و منشاء آثار نوين( برابر نيستند و آثار وجودى بعضى بر آثار وجودى بعضى ديگر برتر و بيشتر است. موجوداتى را كه در اطراف خود مى بينيم از اين نظر به چهار دسته تقسيم مى شوند:
1- جمادات يا موجودات بى جان مانند انواع سنگها، گازها و...
2- نباتات يا گياهان كه داراى كمالات و آثار وجودى بيشترى نسبت به جمادات مى باشد يعنى علاوه بر اينكه آثار وجودى جمادات را دارند، داراى آثار وجودى مخصوصى هستند كه جمادات فاقد آنها مى باشند.از قبيل: نباتات رشد و نمو دارند،...
3- حيوانات كه داراى كمالات و آثار وجودى بيشترى نسبت به گياهان و جمادات مى باشند و علاوه بر آثار وجودى جمادات و گياهان، داراى وجودى مخصوص هستند كه دو قسم قبلى فاقد آنند. از قبيل اينكه حيوانات شعور و اراده دارند، كار و تلاش مى كنند، در آنها صفات روحى خوب و مثبتى كه مادر زندگى از آنها به اخلاق تعبیر مى كنيم در انواع مختلفشان ديده مى شود. صفاتى از قبيل وفادارى، امانتدارى، خدمت به همنوع، نجابت و...
4 انسان. انسان از آن جهت كه انسان است و اشرف مخلوقات مى باشد،نه جماد است، نه حيوان. اين بدان معنا نيست كه فاقد كمالات و آثار وجودى جمادات، نباتات و حيوانات است، بلكه به معناى اين است كه آنچه مايه انسانيت انسان و شرافت او بر ساير موجودات است امرى غير از كمالات وجودى سه قسم گذشته است. چرا كه انسان در آن آثار وجودى با قسم ديگر مشترك است و فضيلتى در آنها ندارد. فضيلت و شرافت يعنى برترى، و برترى يعنى داشتن چيزى كه در دست ديگران نباشد. بنابراين نمى توان فضيلت و برترى انسان بر ساير موجودات مشهودمان را به داشتن كمالات جمادى، گياهى و حيوانى بدانيم...
چرا كه برترى حقيقى انسان به برترى در حقيقت انسانيت و آن آثار و كمالاتى است كه ويژه اوست و در حيوانات و گياهان و جمادات يافت نمى شود، كه اگر در آنها يافت شود آن كمالات ديگر كمال ويژه انسانى محسوب نمى شود بلكه جزء كمالات مشتركند.
اگر قابل به برترى انسان نسبت به ساير موجودات باشيم و او از اشرف مخلوقات بدانيم كه چنين نيز هست، بدين معناست كه در انسان كمال كمالاتى وجود دارد كه در ساير موجودات قبلى نيست والا برترى و شرافت او معنا نداشت...