خانواده در فارسى، معادل «اهل» در كلام عرب است.[1] «اهل الرجل» كسانى را گويند كه با او در يك مسكن زندگى كنند[2] و به مفهوم محدود آن عبارت است از يك واحد اجتماعى، ناشى از ازدواج يك زن و يك مرد كه فرزندان پديد آمده از آنها آن را تكميل مى كنند.[3] لازم به ذكر است كه
نهاد خانواده از نهادهاي مهم جوامع بشري است كه بسياري از نيازهاي زيستي و رواني انسان‌ها را بر‌آورده مي‌كند. انتقال ارزش‌ها و باورداشت‌هاي جامعه به فرزندان از مهمترين كاركردهاي خانواده است. از سوي ديگر، محبت و دوستي اهل‌بيت(ع)، به ويژه محبت امام زمان(عج)، از ارزش‌هاي برجسته جامعه
اگر فرزند كاري انجام داد كه علاقه او را به حضرت حجت(ارواحنا فداه) مي‌رساند، مثل بلند شدن هنگام شنيدن نام حضرت، رفتن به مكان‌هاي منتسب به ايشان مثل جمكران و ...، او را تشويق كنيم و بگوييم حضرت هم تو را دوست دارد. اين كار در درازمدت باعث ژرف شدن رابطه فرزند با حضرت صاحب‌الامر(ارواحنا فداه) خواهد شد.
همسر امام كه سال ها در سايه اين آفتاب جهاني مي زيسته و صندوقچه اي از خاطرات و حوادث تلخ و شيرين زندگي امام را در سينه دارد؛ درباره رفتار امام مي گويد: "حضرت امام به من خيلي احترام ميگذاشتند و خيلي اهميت ميدادند.
شاید به نظر برسد كه مفهوم «خانواده» از مفاهیمی بسیار روشن و همه فهم است، به گونهای كه عامه مردم، اعم از كوچك و بزرگ و باسواد و بیسواد، همه آن را میفهمند و نیازی به تعریف آن نیست، ولی آنقدرها ساده هم نیست.
آنچه كه از تنظيم خانواده به اذهان عمومي متبادر مي‌شود, كنترل و ايجاد محدوديت در زايش است. رشد جمعيت در دهه‌هاي گذشته, برخورداري از امكانات بهداشتي و غيره, جوامع و سازمانهاي مختلف را به توجيه و ترويج اين امر وا داشته است. ليكن حقيقت تلخي كه اخيراً گريبان‌گير بسياري
سابقاً نیز اشاره کردیم که انسان تشنه ی دوستی و محبّت است. انگیزه ی بسیاری از تلاش ها و زحمات طاقت فرسای زندگی،محبّت می باشد. محبِت زن و فرزند،پدر و مادر و دوست و آشناست که انسان را به فعالیّت و کسب معاش وامی دارد.
امروزه دست اندرکاران امور تربیتی به خوبی پی برده اند که یکی از عوامل مهّم رشد و اصلاح جامعه، پرهیز از بدگمانی و حسن ظنّ نسبت به معاشران و اطرافیان است. مربیّان و عالمان آگاه که از راز و رمز نفس و حساسیّت آن به خوبی آگاهند بر این نکته تأکید دارند که بینش و نوع گمان
خانواده از ديرباز به عنوان اولين و مهمترين نهاد اجتماعى تأثيرگذار در زندگى انسان مورد توجه صاحبنظران در رشتههاى مختلف علوم بشر بوده است و نظريات مختلفى پيرامون نقش، كاركرد و فلسفه تشكيل خانواده مطرح شده است.
عينيّتهاى جهان معاصر و آنچه به عنوان يك واقعيّت در بستر اين تاريخ جريان دارد، نشان مىدهد كه نهاد خانواده به شدّت آسيب ديده و همچنان دستخوش آفتهاى بيشتر است. ذهنيّتهاى برآمده از اين شرايط كه خود جزئى از همان شرايط به حساب مىآيد و برون داد همان
«همسر نمونه» عنواني مشترک بين زن و مرد نمونه در زندگي زناشويي است . در اين مقاله به صفات مشترک و اخلاق شايسته اي که هم براي مرد و هم براي زن لازم است، ميپردازيم 1. ايمان و تقوا اولين عنصري که براي توفيق در يک زندگي مشترک براي زن و مرد لازم
((تنوع خواهى)) غير از ((تجمل گرايى)) است. انسان تغيير, دگرگونى و جابه جايى اشيا اطراف خود را دوست دارد و بدين منظور در حد معقول و اعتدال از وسايل و ابزار مادى بهره مى گيرد و روزنه اى جديد در زندگى مادى خود مى گشايد. آدمى براى ادامه زندگى از تامين يك
شکی نیست که خانواده امروز ایرانی با خانواده متعادلی که باید سنگ بنای یک جامعه سالم باشد، فاصله زیادی دارد . اين خانواده ، از یک سو هنوز گرفتار بعضی سنت های غلط گذشته مانند بی عدالتی و ظلم به زنان بوده و از سوی دیگر آموزه های مدرن مانند انکار تفاوت های
الگوبرداری از سیره‌ی حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها)، بهترین طریق معرفت به خطوط اساسی خانواده‌ی آرمانی است. مکتب فاطمی(سلام الله علیها) به لحاظ تعالی برقراری اتحاد عقل عملی با عقل نظری، این قابلیت را دارد که با مراجعه به آن بتوان به معارف جزئی در پرتو معارف کلی دست
مي دانيد از واجبات تأکيد شده در مکتب اسلام «خودسازي» است همان گونه که وظيفه داريم تهذيب نفس و خودسازي کنيم، بايد در انديشه ي ساختن ديگران هم باشيم و براي ساختن ديگران اولين و مهمترين گام ساختن خانواده است.«يا أيّها الّذين آمنوا قوا اَنفُسکم و اَهليکُم ناراً» (1) «اي کساني
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
