دکتر حسین میرشمسی پدر واکسن ایران
(۱۲۹۳ -۱۳۸۷) دكتر حسین میرشمسی، فرزند مرحوم سید محمد در سال ۱۲۹۳در اصفهان متولد شد.
او پس از دریافت مدرك دیپلم در سال ۱۳۱۴ تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشكده دامپزشكی دانشگاه تهران آغاز نمود.
او پس از اخذ مدرك دكترا در سال ۱۳۲۰ به عنوان كارمند فنی در موسسه سرم و واكسن سازی رازی در حصارك به خدمت پرداخت.
پس از طی ۹ سال در این موسسه با عناوین كارمند فنی، كارورز و دستیار آزمایشگاه، در سال ۱۳۲۹ برای كسب تخصص عازم كشور فرانسه شد.
دكتر حسین میرشمسی در سال تحصیلی ۱۹۵۰- ۱۹۵۱ در انستیتو پاستور پاریس پس از طی دوره میكربشناسی و ایمنی شناسی، دیپلم این رشته را دریافت کرد. سپس، در همین سال در دانشكده دامپزشكی آلفرد وابسته به دانشگاه پاریس به عنوان دانشجوی اكسترن ثبت نام و پس از طی دوره و شركت در امتحانات نهایی آن دانشكده، مدرك دیپلم دكترای دامپزشكی دانشگاه پاریس را اخذ کرد.
او به مدت ۴ ماه در سه موسسه در آمریكا دوره هایی را در زمینه تهیه واكسن‌های میكربی و توكسوئیدها گذراند و پس از مراجعت به ایران به عنوان رئیس بخش به تولید واكسن‌های باكتریایی (توكسوئیدها) و سرمهای درمانی به خدمت خود در موسسه رازی ادامه داد. در سال۱۳۳۴پست معاونت فنی موسسه و مسئول واحد تولید مواد زیستی مصرف پزشكی موسسه رازی را احراز نمود.
در سال ۱۳۳۹ (۱۹۶۰) پس از آنكه تولید واكسن‌های ضد دیفتری، كزاز و سیاه سرفه به مرز تولید انبوه رسیده بود و با توجه به علاقه شخصی وی به پژوهش در زمینه ویروس‌ها، برای استفاده از دو بورس در كشور آمریكا عازم این كشور شد. در طی یك سال اول با استفاده از بورس موسسه بهداشت آمریكا و در چهار ماه بعد با استفاده از بورس سازمان خواربار و كشاورزی جهانی (F.A.O) به فراگیری علوم جدید در زمینه ویروس شناسی پرداخت.
او از اولین روزهای سال ۱۹۶۰ تا سال ۱۹۶۱ واحد ویروس‌شناسی موسسه بهداشت ایالت نیویورك به فراگیری ویروس‌شناسی ادامه داد و از آن پس، به مدت 4 ماه در شورای پژوهش پزشکی لندن در یك برنامه پژوهشی ویروس‌شناسی شركت کرد..
او پس از مراجعت به وطن، فعالیت‌های وسیعی را در زمینه پژوهشهای ویروس شناسی انجام داد و در اوایل تیرماه به منظور ادامه تحقیقات خود و همچنین تهیه مقدمات تولید واكسن ضد سرخك، با استفاده از بورس پژوهشی از طرف سازمان جهانی بهداشت دوره ای 9 ماهه را در دانشكده پزشكی دانشگاه بایلور در شهر هوستون آمریكا گذراند.
او سپس ۳ ماه دیگر در دانشگاه توكیو و موسسه واكسن سازی شیبا كارآموزی نمود.
از اواسط سال ۱۳۴۸ به تولید واكسن ضد سرخك در موسسه رازی پرداخت و از سال ۱۳۵۲ پژوهش در زمینه تولید واكسن ضد فلج اطفال را نیز آغاز نمود، بطوریكه تولید انبوه این واكسن نیز به فهرست واكسن‌های تهیه شده در این موسسه افزوده شد.دكتر میرشمسی در سالهای ۱۳۶۵ و ۱۳۶۶ موفق به تولید دو واكسن جدید ضد اوریون و ضد سرخجه نیز در این موسسه شد.
او در طول دوره کاری خود بارها به عنوان نماینده و مشاور سازمان جهانی بهداشت مسئولیت مشاوره یا راه اندازی را در مراكز تولید واكسن كشورهای مختلف عهده دار بوده است.
او در سال ۱۹۶۲ به نمایندگی از طرف سازمان جهانی بهداشت، مركز تولید واكسن كشور اردن را تاسیس کرد. همچنین او از سال ۱۹۸۰ در انستیتو پاستور كشور تونس به عنوان مشاور و كارشناس سازمان بهداشت جهانی همكاری داشت و از سال ۱۹۷۰ نیز به عنوان نماینده سازمان جهانی بهداشت در منطقه خاورمیانه و خاور نزدیك در كمیته استانداردهای بیولوژیك وابسته به این سازمان فعالیت کرد.
او همچنین به عضویت آكادمی علوم نیویورك و مجمع بین‌المللی زیست‌شاسان درآمد.
او در سال ۱۹۸۴ از طرف یونیسف برای بررسی مشكلات موسسه واكسن سازی كشور كره‌شمالی واقع در پیونگ یانگ، ماموریت یافت. این طرح به وسیله ایشان در كشور طراحی گردید و سپس توسط یونیسف به اجرا درآمد.
دكتر میرشمسی هفت سال به عنوان استاد مدعو در دانشكده پزشكی، دامپزشكی و كشاورزی دانشگاه تهران به امر آموزش ویروس‌شناسی نیز اشتغال داشت.
از سه عنوان كتاب تالیف شده توسط ایشان، كتاب "ویروس شناسی عمومی"، در سال ۱۳۴۸ و "اصول ایمنی‌شناسی" ، در سال ۱۳۵۲ به عنوان بهترین تالیف سال انتشار خود معرفی شدند.
ضمناٌ كتابی نیز با عنوان "پیشگیری و درمان با واكسن و سرم" تالیف کرد كه ویرایش سوم آن در سال ۱۳۷۵ به چاپ رسیده است.
در سال۱۳۷۴ پس از ۵۴ سال خدمت صادقانه در زمینه‌های علمی- پژوهشی، لوح تقدیر و نشان درجه اول پژوهشی توسط رئیس جمهوری وقت به او اعطا شد.
آقای دكتر میرشمسی به دفعات در جشنواره خوارزمی شركت و جوایزی اخذ کرد: در سال ۱۳۷۰ به عنوان همكار طرح پژوهشی "تهیه واكسن جدید ضد اوریون با ویروس تعدیل حدت یافته محلی"، برنده جایزه دوم پژوهش. سال ۱۳۷۳ به عنوان مجری طرح پژوهشی "ایمن سازی به ضد دو عفونت دیفتری و كزاز با توكسوئیدهای مایع ضد این دو عفونت از راه خورانیدن واكسن"، برنده جایزه اول پژوهش. در سال ۱۳۷۴ به عنوان همكار طرح پژوهشی "تهیه آنتی ژن سرخجه جهت آزمایشگاههای تشخیص طبی"، برنده جایزه دوم پژوهش.
دکتر حسین میرشمسی در ۲۳ آذز ۱۳۸۷ در ۹۴ سالگی درگذشت.
۱۳۱۴: اخذ مدرك دیپلم از دبیرستان سعدی اصفهان
۱۳۲۰: دریافت مدرك دكترای دامپزشكی از دانشكده دامپزشكی دانشگاه تهران
۱۳۲۰: آغاز خدمت در موسسه سرم و واكسن سازی رازی
۱۳۳۰: اخذ مدرك دوره میكربشناسی و ایمنی شناسی از انستیتوپاستور پاریس
۱۳۳۱: اخذ مدرك دكترای دامپزشكی از دانشگاه پاریس
۱۳۳۱-۱۳۳۲: كارآموزی پژوهش در سه انستیتوی آمریكایی در شهرهای بوستون، آلبانی (نیویورك) و لنسینگ (میشیگان)
۱۳۳۴: احراز پست معاونت فنی و مسئول پژوهش و مسئول واحد تولید واكسن‌های مصرف پزشكی انستیتو رازی
۱۳۳۴: تاسیس و راه اندازی آزمایشگاه واكسن سازی كشور اردن به دعوت سازمان بهداشت جهانی
۱۳۴۰ -۱۹۶۱-: اخذ مدرك ویروس شناسی از موسسه بهداشت ایالت نیویورك آمریكا
۱۳۴۰ ۱۹۶۱ : اخذ مدرك دوره ویروس شناسی از لندن
۱۳۴۲-۱۹۶۲: تاسیس مركز واكسن سازی كشور اردن
۱۳۴۲: همكاری با موسسه واكسن سازی پیونگ یانك (كره شمالی) به عنوان مشاور یونیسف
۱۳۴۲-۱۳۴۴: استاد مدعو تدریس ویروس شناسی عمومی در دانشكده دامپزشكی دانشگاه تهران
۱۳۴۶ ۱۹۶۷: طی دوره تهیه واكسن ضد سرخك در دانشگاه بایلور آمریكا
۱۳۴۶-۱۳۴۷:استاد مدعو تدریس ویروس شناسی عمومی در دانشكده كشاورزی دانشگاه تهران
۱۳۴۷ -۱۹۶۸: طی دوره واكسن سازی در دانشگاه توكیو
۱۳۴۸: آغاز تولید واكسن سرخك در ایران
۱۳۴۸: كسب جایزه بهترین كتاب سال برای كتاب "ویروس شناسی عمومی"
۱۳۴۸- ۱۳۴۹: استاد مدعو تدریس ویروس‌شناسی عمومی در دانشكده پزشكی دانشگاه تهران
۱۳۴۶ ۱۹۷۰: عضویت در سازمان جهانی بهداشت به عنوان نماینده منطقه خاورمیانه و خاور نزدیك در كمیته استانداردهای بیولوژیك
۱۳۵۰: دریافت حكم استاد ویروس شناسی دانشكده پزشكی دانشگاه تهران مصوب هیات امنای این دانشگاه از ریاست دانشكده پزشكی دانشگاه تهران
۱۳۵۲: آغاز پژوهش در زمینه تولید واكسن ضد فلج اطفال
۱۳۵۲: كسب جایزه كتاب سال برای كتاب "اصول ایمنی‌شناسی"
۱۳۵۵: آغاز تولید واكسن ضد فلج اطفال در ایران
۱۳۵۹ ۱۹۸۰: آغاز خدمت در انستیتو پاستور تونس به عنوان مشاور و كارشناس سازمان بهداشت جهانی
۱۳۶۳-۱۹۸۴: ارائه طرح بررسی مشكلات موسسه واكسن‌سازی كشور كره‌شمالی به عنوان مشاور یونیسف
۱۳۶۵ آغاز تولید واكسن ضد اوریون در ایران
۱۳۶۶: آغاز تولید واكسن ضد سرخجه در ایران
۱۳۶۸: كسب جایزه به مناسبت پنجاه سال خدمات پژوهشی و علمی از طرف مقام ریاست جمهوری و وزرای بهداشت، درمان و آموزش پزشكی و كشاورزی و معاونت ریاست جمهوری و ریاست سازمان امور استخدامی كشور
۱۳۶۹: عضویت پیوسته در فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران
۱۳۷۰ ۱۹۹۱: راه اندازی و تولید واكسن ضد سرخك در انستیتو پاستور تونس
۱۳۶۹: عضویت پیوسته در فرهنگستان علوم پزشكی جمهوری اسلامی ایران
۱۳۷۰: دریافت جایزه دوم پژوهش جشنواره خوارزمی
۱۳۷۱-۱۹۹۲: عضویت در فرهنگستان علوم جهان سوم در ایتالیا
۱۳۷۳: دریافت جایزه اول پژوهش جشنواره خوارزمی
۱۳۷۴: دریافت لوح تقدیر و نشان درجه اول پژوهش
۱۳۷۴: دریافت جایزه درجه دوم پژوهش جشنواره خوارزمی
۱۳۷۵: آغاز همكاری با جشنواره خوارزمی به عنوان داور
منبع: همشهری
او پس از دریافت مدرك دیپلم در سال ۱۳۱۴ تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشكده دامپزشكی دانشگاه تهران آغاز نمود.
او پس از اخذ مدرك دكترا در سال ۱۳۲۰ به عنوان كارمند فنی در موسسه سرم و واكسن سازی رازی در حصارك به خدمت پرداخت.
پس از طی ۹ سال در این موسسه با عناوین كارمند فنی، كارورز و دستیار آزمایشگاه، در سال ۱۳۲۹ برای كسب تخصص عازم كشور فرانسه شد.
دكتر حسین میرشمسی در سال تحصیلی ۱۹۵۰- ۱۹۵۱ در انستیتو پاستور پاریس پس از طی دوره میكربشناسی و ایمنی شناسی، دیپلم این رشته را دریافت کرد. سپس، در همین سال در دانشكده دامپزشكی آلفرد وابسته به دانشگاه پاریس به عنوان دانشجوی اكسترن ثبت نام و پس از طی دوره و شركت در امتحانات نهایی آن دانشكده، مدرك دیپلم دكترای دامپزشكی دانشگاه پاریس را اخذ کرد.
او به مدت ۴ ماه در سه موسسه در آمریكا دوره هایی را در زمینه تهیه واكسن‌های میكربی و توكسوئیدها گذراند و پس از مراجعت به ایران به عنوان رئیس بخش به تولید واكسن‌های باكتریایی (توكسوئیدها) و سرمهای درمانی به خدمت خود در موسسه رازی ادامه داد. در سال۱۳۳۴پست معاونت فنی موسسه و مسئول واحد تولید مواد زیستی مصرف پزشكی موسسه رازی را احراز نمود.
در سال ۱۳۳۹ (۱۹۶۰) پس از آنكه تولید واكسن‌های ضد دیفتری، كزاز و سیاه سرفه به مرز تولید انبوه رسیده بود و با توجه به علاقه شخصی وی به پژوهش در زمینه ویروس‌ها، برای استفاده از دو بورس در كشور آمریكا عازم این كشور شد. در طی یك سال اول با استفاده از بورس موسسه بهداشت آمریكا و در چهار ماه بعد با استفاده از بورس سازمان خواربار و كشاورزی جهانی (F.A.O) به فراگیری علوم جدید در زمینه ویروس شناسی پرداخت.
او از اولین روزهای سال ۱۹۶۰ تا سال ۱۹۶۱ واحد ویروس‌شناسی موسسه بهداشت ایالت نیویورك به فراگیری ویروس‌شناسی ادامه داد و از آن پس، به مدت 4 ماه در شورای پژوهش پزشکی لندن در یك برنامه پژوهشی ویروس‌شناسی شركت کرد..
او پس از مراجعت به وطن، فعالیت‌های وسیعی را در زمینه پژوهشهای ویروس شناسی انجام داد و در اوایل تیرماه به منظور ادامه تحقیقات خود و همچنین تهیه مقدمات تولید واكسن ضد سرخك، با استفاده از بورس پژوهشی از طرف سازمان جهانی بهداشت دوره ای 9 ماهه را در دانشكده پزشكی دانشگاه بایلور در شهر هوستون آمریكا گذراند.
او سپس ۳ ماه دیگر در دانشگاه توكیو و موسسه واكسن سازی شیبا كارآموزی نمود.
از اواسط سال ۱۳۴۸ به تولید واكسن ضد سرخك در موسسه رازی پرداخت و از سال ۱۳۵۲ پژوهش در زمینه تولید واكسن ضد فلج اطفال را نیز آغاز نمود، بطوریكه تولید انبوه این واكسن نیز به فهرست واكسن‌های تهیه شده در این موسسه افزوده شد.دكتر میرشمسی در سالهای ۱۳۶۵ و ۱۳۶۶ موفق به تولید دو واكسن جدید ضد اوریون و ضد سرخجه نیز در این موسسه شد.
او در طول دوره کاری خود بارها به عنوان نماینده و مشاور سازمان جهانی بهداشت مسئولیت مشاوره یا راه اندازی را در مراكز تولید واكسن كشورهای مختلف عهده دار بوده است.
او در سال ۱۹۶۲ به نمایندگی از طرف سازمان جهانی بهداشت، مركز تولید واكسن كشور اردن را تاسیس کرد. همچنین او از سال ۱۹۸۰ در انستیتو پاستور كشور تونس به عنوان مشاور و كارشناس سازمان بهداشت جهانی همكاری داشت و از سال ۱۹۷۰ نیز به عنوان نماینده سازمان جهانی بهداشت در منطقه خاورمیانه و خاور نزدیك در كمیته استانداردهای بیولوژیك وابسته به این سازمان فعالیت کرد.
او همچنین به عضویت آكادمی علوم نیویورك و مجمع بین‌المللی زیست‌شاسان درآمد.
او در سال ۱۹۸۴ از طرف یونیسف برای بررسی مشكلات موسسه واكسن سازی كشور كره‌شمالی واقع در پیونگ یانگ، ماموریت یافت. این طرح به وسیله ایشان در كشور طراحی گردید و سپس توسط یونیسف به اجرا درآمد.
دكتر میرشمسی هفت سال به عنوان استاد مدعو در دانشكده پزشكی، دامپزشكی و كشاورزی دانشگاه تهران به امر آموزش ویروس‌شناسی نیز اشتغال داشت.
از سه عنوان كتاب تالیف شده توسط ایشان، كتاب "ویروس شناسی عمومی"، در سال ۱۳۴۸ و "اصول ایمنی‌شناسی" ، در سال ۱۳۵۲ به عنوان بهترین تالیف سال انتشار خود معرفی شدند.
ضمناٌ كتابی نیز با عنوان "پیشگیری و درمان با واكسن و سرم" تالیف کرد كه ویرایش سوم آن در سال ۱۳۷۵ به چاپ رسیده است.
در سال۱۳۷۴ پس از ۵۴ سال خدمت صادقانه در زمینه‌های علمی- پژوهشی، لوح تقدیر و نشان درجه اول پژوهشی توسط رئیس جمهوری وقت به او اعطا شد.
آقای دكتر میرشمسی به دفعات در جشنواره خوارزمی شركت و جوایزی اخذ کرد: در سال ۱۳۷۰ به عنوان همكار طرح پژوهشی "تهیه واكسن جدید ضد اوریون با ویروس تعدیل حدت یافته محلی"، برنده جایزه دوم پژوهش. سال ۱۳۷۳ به عنوان مجری طرح پژوهشی "ایمن سازی به ضد دو عفونت دیفتری و كزاز با توكسوئیدهای مایع ضد این دو عفونت از راه خورانیدن واكسن"، برنده جایزه اول پژوهش. در سال ۱۳۷۴ به عنوان همكار طرح پژوهشی "تهیه آنتی ژن سرخجه جهت آزمایشگاههای تشخیص طبی"، برنده جایزه دوم پژوهش.
دکتر حسین میرشمسی در ۲۳ آذز ۱۳۸۷ در ۹۴ سالگی درگذشت.
گاهشمار زندگی دکتر حسین میرشمسی
۱۳۱۴: اخذ مدرك دیپلم از دبیرستان سعدی اصفهان
۱۳۲۰: دریافت مدرك دكترای دامپزشكی از دانشكده دامپزشكی دانشگاه تهران
۱۳۲۰: آغاز خدمت در موسسه سرم و واكسن سازی رازی
۱۳۳۰: اخذ مدرك دوره میكربشناسی و ایمنی شناسی از انستیتوپاستور پاریس
۱۳۳۱: اخذ مدرك دكترای دامپزشكی از دانشگاه پاریس
۱۳۳۱-۱۳۳۲: كارآموزی پژوهش در سه انستیتوی آمریكایی در شهرهای بوستون، آلبانی (نیویورك) و لنسینگ (میشیگان)
۱۳۳۴: احراز پست معاونت فنی و مسئول پژوهش و مسئول واحد تولید واكسن‌های مصرف پزشكی انستیتو رازی
۱۳۳۴: تاسیس و راه اندازی آزمایشگاه واكسن سازی كشور اردن به دعوت سازمان بهداشت جهانی
۱۳۴۰ -۱۹۶۱-: اخذ مدرك ویروس شناسی از موسسه بهداشت ایالت نیویورك آمریكا
۱۳۴۰ ۱۹۶۱ : اخذ مدرك دوره ویروس شناسی از لندن
۱۳۴۲-۱۹۶۲: تاسیس مركز واكسن سازی كشور اردن
۱۳۴۲: همكاری با موسسه واكسن سازی پیونگ یانك (كره شمالی) به عنوان مشاور یونیسف
۱۳۴۲-۱۳۴۴: استاد مدعو تدریس ویروس شناسی عمومی در دانشكده دامپزشكی دانشگاه تهران
۱۳۴۶ ۱۹۶۷: طی دوره تهیه واكسن ضد سرخك در دانشگاه بایلور آمریكا
۱۳۴۶-۱۳۴۷:استاد مدعو تدریس ویروس شناسی عمومی در دانشكده كشاورزی دانشگاه تهران
۱۳۴۷ -۱۹۶۸: طی دوره واكسن سازی در دانشگاه توكیو
۱۳۴۸: آغاز تولید واكسن سرخك در ایران
۱۳۴۸: كسب جایزه بهترین كتاب سال برای كتاب "ویروس شناسی عمومی"
۱۳۴۸- ۱۳۴۹: استاد مدعو تدریس ویروس‌شناسی عمومی در دانشكده پزشكی دانشگاه تهران
۱۳۴۶ ۱۹۷۰: عضویت در سازمان جهانی بهداشت به عنوان نماینده منطقه خاورمیانه و خاور نزدیك در كمیته استانداردهای بیولوژیك
۱۳۵۰: دریافت حكم استاد ویروس شناسی دانشكده پزشكی دانشگاه تهران مصوب هیات امنای این دانشگاه از ریاست دانشكده پزشكی دانشگاه تهران
۱۳۵۲: آغاز پژوهش در زمینه تولید واكسن ضد فلج اطفال
۱۳۵۲: كسب جایزه كتاب سال برای كتاب "اصول ایمنی‌شناسی"
۱۳۵۵: آغاز تولید واكسن ضد فلج اطفال در ایران
۱۳۵۹ ۱۹۸۰: آغاز خدمت در انستیتو پاستور تونس به عنوان مشاور و كارشناس سازمان بهداشت جهانی
۱۳۶۳-۱۹۸۴: ارائه طرح بررسی مشكلات موسسه واكسن‌سازی كشور كره‌شمالی به عنوان مشاور یونیسف
۱۳۶۵ آغاز تولید واكسن ضد اوریون در ایران
۱۳۶۶: آغاز تولید واكسن ضد سرخجه در ایران
۱۳۶۸: كسب جایزه به مناسبت پنجاه سال خدمات پژوهشی و علمی از طرف مقام ریاست جمهوری و وزرای بهداشت، درمان و آموزش پزشكی و كشاورزی و معاونت ریاست جمهوری و ریاست سازمان امور استخدامی كشور
۱۳۶۹: عضویت پیوسته در فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران
۱۳۷۰ ۱۹۹۱: راه اندازی و تولید واكسن ضد سرخك در انستیتو پاستور تونس
۱۳۶۹: عضویت پیوسته در فرهنگستان علوم پزشكی جمهوری اسلامی ایران
۱۳۷۰: دریافت جایزه دوم پژوهش جشنواره خوارزمی
۱۳۷۱-۱۹۹۲: عضویت در فرهنگستان علوم جهان سوم در ایتالیا
۱۳۷۳: دریافت جایزه اول پژوهش جشنواره خوارزمی
۱۳۷۴: دریافت لوح تقدیر و نشان درجه اول پژوهش
۱۳۷۴: دریافت جایزه درجه دوم پژوهش جشنواره خوارزمی
۱۳۷۵: آغاز همكاری با جشنواره خوارزمی به عنوان داور
منبع: همشهری
